Bismillahirrahmanirrahim

Hz. Zehra'nın (s.a) Evladı İçin Örnek Oluşu

İmam-ı Zaman'dan (a.f) gelen bir rivayette şöyle buyurulur:

و فی ابنه رسول الله لی اسوه حسنه

 "Allah'ın Resulünün kızında benim için güzel bir örnek vardır." [1]

Bu rivayeti dikkatle incelediğimizde, o hazret "anne" yerine "Allah'ın Resulünün kızı" ifadesini kullandığını görürüz. Bu, örnek alınmanın anne-oğul bağından değil, Hz. Fatıma-i Zehra'nın (s.a) Hz. Peygamber'in (s.a.a) devamı ve onun ruhani ve ahlaki özelliklerinin somutlaşmış hali olmasından kaynaklandığını gösteriyor.

İmam-ı Zaman'a (a.f) atfedilen "Eberat" duasında hazret, annelerini Allah'a yakınlaşmak için bir vesile olarak tanıtır ve bu tevessül ve yakınlaşmanın sebebini, her biri özel bir makama işaret eden o pak hanımefendinin lakaplarını zikrederek gösteriyor.

Bu olağanüstü tasvir, İmam-ı Zaman'ın (a.f) kendisinin Allah'ın hücceti ve yeryüzündeki İslam ümmetinin büyük önderi olduğu gerçeğine rağmen yapılmıştır. Bu durumda sormak gerekir ki, Hz. Fatıma (s.a) hangi açıdan İmam-ı Zaman (a.f) için örnek teşkil etmektedir?

Bu soruya cevap olarak bazıları üç ihtimal öne sürmüşlerdir:

1- İmam-ı Zaman (a.f), Hz. Fatıma (s.a) gibi hiçbir zalim yöneticiye biat etmemiş ve etmeyecektir.

2- İmam Mehdi (a.f), anneleri gibi hilafeti geri almak için olağandışı sebepleri kullanmaz.

3- Hz. Mehdi (a.f), anneleri gibi Şiiler için şefkat göstermekten, dua etmekten ve rehberlik etmekten geri durmaz. [2]

Bu sınırlamalar için bir delilin olmadığı görülmekte ve belki de Hz. Peygamber'in kızının yaşamının tüm boyutları -bireysel, toplumsal, manevi, ahlaki, siyasi vb.- o kutsal varlığın masum evlatları da dahil herkes için örnek teşkil ettiği söylenebilir. Nitekim İmam Hasan Askeri (a.s) şöyle buyurmuştur:

نَحْنُ حُجَجُ اللّه‏ عَلى خَلْقِهِ وَ فاطمةُ حُجةٌ عَلیَنا

"Biz, Allah'ın yaratılmışlar üzerindeki hüccetiyiz ve Fatıma da bizim üzerimizde hüccettir." [3]

Hz. Zehra'nın (s.a) Özel Makamı

Nudbe Duası'nın bir bölümünde şöyle okuruz:

وَ زَوَّجَهُ ابْنَتَهُ سَیِّدَهَ نِساءِ الْعالَمینَ

"Peygamber (s.a.a), kızını -ki o tüm dünya kadınlarının efendisidir- Emirü'l-Müminin (a.s) ile nikahladı."

Bu duayı nakleden Seyyid bin Tavus, onu İmam Cafer-i Sadık'a (a.s) atfetmektedir. Ancak çağdaş rical alimi ve "Kamusu'r-Rical" kitabının yazarı merhum Muhammed Taki Şüşteri (1281-1374 hş), bu atfı kabul etmez ve bunun İmam-ı Zaman (a.f) tarafından inşa edildiğini düşünür.

Duanın bu bölümünde İmam-ı Zaman (a.f), annelerini dünya kadınlarının efendisi olarak tanıtır. Bu tasvir herhangi bir kayıtla sınırlandırılmadığı için, yaratılışın başlangıcından son güne kadar dünyadaki tüm kadınları kapsar. Bu, Kuran'ın şahitliğiyle kendi zamanının seçilmiş en pak kadını olan Hz. Meryem'i (s.a) de [4] içine alır.

Rabbe Yakınlaşma Vesilesi

İmam-ı Zaman'a (a.f) atfedilen Eberat Duası'nda şöyle okuruz:

… و اتقرب الیک بخِیرة الأخیار، و امّ الانوار، و الانسیة الحوراء، البتول العذراء، فاطمة الزهراء

"...ve seçkinlerin seçkini, nurların annesi, insani huri, Betül-ü Azra, Fatımatü'z-Zehra vesilesiyle sana yakınlaşırım."

Hazret (a.f), duanın bu bölümünde, annelerini Allah'a yakınlaşmak için bir vesile olarak tanıtır ve bu tevessül ve yakınlaşmanın sebebini, her biri özel bir makama işaret eden o pak hanımefendinin lakaplarını zikrederek gösteriyor.

-------------

[1]- Biharu'l-Envar, c.53, s.178.

[2]- Rızvani, Mevudşinasi ve Şüphelere Cevaplar, s.396.

[3]- Tefsir-i Etyebu'l-Beyan, c.13, s.236.

[4]- Al-i İmran, 42.