Ümmü’l Benin (s.a) Şialar nezdinde saygınlığı ve ihtiramı yüksek olan bir hanımefendidir. Hz. Ümmü’l Benin Hz. Ebu’l Fazlı’l Abbas (a.s), Abdullah, Cafer ve Osman’ın annesidir. Bunların her dördü de Kerbela’da Aşura günü şehit olmuşlardır. Dört erkek çocuğun annesi olduğu için kendisine Ümmü’l Benin (oğulların annesi) denmiştir.

Kerbela Vakıasından sonra, İmam Hüseyin (a.s) ve oğulları için sıkça ağıt yakmıştır, öyle ki Ehlibeyt (a.s) düşmanları dahi ona eşlik etmişlerdir. Ümmü’l Benin’in (s.a) kabr-i şerifleri Baki Kabristanındadır.

Ümmü’l Benin’in (s.a), babası Ben-i Kilab[1] kabilesinden Ebu’l Mecl Hizam b. Halit, annesi Suheyl b. Amir b. Malik’in kızı Leyla veya Semame’dir.[2]

Hz. Fatıma’nın (s.a) vefatından yıllar sonra, Hz. İmam Ali (a.s) Arap soyunu tanımada ünlü olan kardeşi Akil’le asil bir aileden gelen, cesur ve savaşçı evlatlar doğurabilecek bir eş bulması konusunda istişarede bulundu. Akil, Hz. Ali’ye (a.s) Fatıma binti Hizam b. Halid’i önererek şöyle dedi: ‘Araplar arasında (Beni Haşim’den sonra) Ben-i Kilab kabilesinden daha cesur erkekler görülmemiştir.’ Böylelikle Hz. İmam Ali (a.s) kardeşinin de tavsiyesi üzerine Ümmü'l Benin ile evlendi.^[3]

Bu evlilikten Hz. Abbas, Abdullah, Cafer ve Osman adlı dört çocuk dünyaya geldi. Bundan dolayı Fatıma’ya (s.a) Ümmü’l Benin (oğulların annesi) denmiştir. Bu dört kişi cesaret ve kahramanlıklarıyla meşhurlardı. Ümmü’l Benin’in her dört evladı da Kerbela’da önderleri ve abileri olan İmam Hüseyin’in (a.s) yanında şehit düşmüşlerdir.^[4]

Denildiğine göre evliliklerinin üzerinden bir süre geçtikten sonra İmam Ali’den (a.s) kendisine Fatıma ismi yerine Ümmü’l Benin diye seslenmesini ister. Gerekçesi ise Hz. Ali’nin kendisine Fatıma diye seslendiğinde Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin’in aklına anneleri Hz. Fatıma Zehra’nın (s.a) gelebilecek olması ve geçmişte yaşadıkları acı hadiseleri yeniden hatırlamaları olarak gösterilmiştir.

Ümmü’l Benin’in ölüm tarihi tam olarak belli değildir. Cemaziyelahir ayının 13’ünde öldüğü maruftur. Kabr-i şerifleri Cennetü’l Baki’dedir.

--------------------

1. Taberi, Tarih, c. 4, s. 118.
2.  İbn-i Anbe, Umdetu’t-Talib, s. 156; Gaffari, Talikat ber makteli Hüseyin, s. 174.
3.  İbn-i Anbe, Umdetu’t-Talib, s. 157.
4. İsfahani, Makatilu’t-Talibin, s. 82, 84; İbn Anbe, Umdetu’t-Talib, s. 356; Hassun, İ’lamu’n-Nisau’l Muminin, s. 496.