Bazı Sünnî kardeşler şöyle demekteler: "Farz edelim ki İmam Hasan Askeri’nin bir çocuğu vardı. Ama babası vefat ederken onun beş yaşında olduğuna ve yeryüzü vasisiz ve imamsız olamayacağına göre, şöyle bir soru ortaya çıkıyor: Beş yaşında bir çocuğun velayet ve imamet makamına ulaştığına nasıl inanabiliriz? İlahi hükümleri korumaya memur olduğunu ve o küçük yaşta ilim ve amel açısından insanların imamı ve Allah’ın hücceti olduğunu nasıl kabul edebiliriz?"

Böyle düşünen kardeşlere "Sizler imamet ve nübüvvet makamını zahiri ve sıradan bir makam olarak değerlendiriyor ve onun ilahî bir iradeyle gerçekleşen bir ilahî makam olmadığını zannediyorsunuz" derim. Böyle düşünenler herkesin hükümlerin koruyucusu olma kabiliyeti vardır ve dolayısıyla da hiçbir özel kabiliyet, kemal ve fitri üstünlüğe gerek yoktur. Öyle ki, “Muhammed b. Abdullah (s.a.a) yerine Ebu Süfyan da nübüvvet makamına seçilebilirdi; Ali b. Ebi Talib (a.s) yerine Talha ve Zübeyr de imam olabilirdi” demekteler. Ama biraz düşünür ve Ehl-i Beyt’in (a.s) hadislerine müracaat edecek olursanız, konunun hiç de bu kadar basit ve kolay olmadığını görürsünüz. Zira nübüvvet makamı çok yüce bir makamdır. Bu makama sahip olan birinin Allah-u Teâlâ ile çok yakın bir ilişkisi söz konusudur ve gaybî alemlerin ilim ve feyizlerinden yaralanmaktadır. İlahi hüküm ve kanunlar, onun nurani kalp ve batınına vahiy ve ilham olmaktadır. Onları her türlü hata ve yanlışlıktan masum bir halde algılamaktadır. İmamet makamı da öyle büyük bir makamdır ki, bu makama sahip olan bir insan da ilahi hüküm ve nübüvvet ilimlerini hiçbir nisyan ve hataya düşmeksizin algılar. Daima gayb alemiyle irtibat halindedir. İlahi feyizlerden feyiz almaktadır. ilim ve ameliyle insanların imamı, dinin mazhar ve örneği ve Allah’ın hüccetidir.

Malumdur ki herkesin böylesine yüce bir makama kabiliyeti yoktur. Kişi ruh açısından insanlığın en üst mertebesinde olmalıdır ki, gaybi alemlerle irtibat kurmak ve ilimleri algılayıp korumak hususunda liyakat ve salahiyeti olsun. Cismani terkipler ve zihni kuvveler açısından da tam bir itidal içinde olmalıdır ki varlık alemlerinin hakikatlerini ve gaybi feyizleri hiçbir hata ve yanlışlığa düşmeden kelimeler ve manalar alemine indirip insanlara iletebilsin.

O halde peygamber ve imam, yaratılış açısından seçkin insanlardır. Bu zati üstünlük ve kabiliyet sebebiyledir ki Allah-u Teâlâ, onları yüce nübüvvet veya imamet makamına seçmiştir. Bu üstünlük çocukluktan beri onların vücudunda mevcuttur. Ama yeri geldiğinde, şartlar mevcut olduğunda ve engel kalmadığında resmen nübüvvet veya imamet makamına seçilmekte ve ilahi hükümleri korumakla görevlendirilmektedirler.

Bu seçiş ve zahiri intisap, bazen buluğa erdikten sonra veya büyük yaşlarda gerçekleşebildiği gibi, bazen de çocukluk çağında gerçekleşebilir.

Nitekim Hz. İsa (a.s) beşikte insanlarla konuşmuş ve kendisini peygamber ve kitap sahibi olarak tanıtmıştır. Allah-u Teâlâ, Meryem suresinde şöyle buyurmaktadır:

"İsa dedi ki, şüphesiz ben Allah’ın kuluyum, Allah bana kitabı verdi ve beni peygamber kıldı" [1]

Bu ve benzeri ayetlerden de anlaşılacağı üzere Hz. İsa (a.s) çocukluk çağında peygamber ve kitap sahibi idi. İşte bu sebeple diyoruz ki, beş yaşındaki bir çocuğun da gaybi alemlerle irtibat halinde olmasının, ilahi hükümleri korumakla görevlendirilmesinin, vazifesini yaparken ve bu emaneti eda ederken tam bir güce sahip olmasının hiçbir sakıncası yoktur.

Nitekim İmam Muhammed Taki (a.s) da babası vefat ederken beş veya yedi yaşındaydı. Yaş küçüklüğü açısından bazı Şiiler de onun imamlığı hakkında şüpheye düştüler. Bu müşkülatı çözümlemek için bazı büyük Şii alimleri İmam'ın (a.s) huzuruna vardılar ve onlarca zor soru sordular. Ama bütün sorularına yeterli cevap alıp onun birtakım kerametlerini görünce, şüphe ve tereddütleri ortadan kalktı. [2]

İmam Rıza (a.s) onu “imam ve vasisi” olarak tanıtıyordu. Buna şaşıran insanlara da "Hz. İsa (a.s) da çocukluk çağında peygamberlik ve Allah’ın hücceti olma makamına ulaştı" diye buyuruyordu". [3]

İmam Ali Naki (a.s) da henüz beş yaşındayken babası dünyadan göçtü ve kendisi imam oldu. [4]

Evet, enbiya ve imamların özel yaratılışı öyle bir şekildedir ki onları sıradan insanlarla mukayese edip hüküm vermek doğru olmaz.

Deha Sahibi Çocuklar

Sıradan çocuklar arasında da hafıza zekâ ve diğer yetenekler açısından üstün bir dehaya sahip olan birçok çocuk bulunuyor. Bunların dehası ve zihni güçleri 40 yaşındaki insanın dehasından daha iyidir.

Meşhur filozof İbn-i Sina bunlardan biriydi. Kendisi şöyle anlatır: "Biraz büyüyünce beni Kur’an hocasına ve sonra da edebiyat hocasına verdiler. Öğrencilerin üstada okuduklarını hemen ezberliyordum. Üstat da bana şu kitapları ödev olarak verdi: Es-Sifat, Garibu’l Musannif, Edebu’l Katib, İslahu’l Mantık, El-Ayn, Şiir ve Hamase, Divan-i İbn-i Rumi, Tasrif-i Mazini ve Nahv-i Sibeveyh.

Bütün bu kitapları on sekiz ay zarfında ezberledim. 10 yaşına geldiğimde Buhara ehlinin şaşırdığı bir çocuktum. Daha sonra fıkıh öğrenmeye başladım, 12 yaşına geldiğimde Ebu Hanife mezhebi üzere fetva veriyordum. Daha sonra tıp ilmini okumaya başladım. 16 yaşında "Kanun" adlı kitabı yazdım. 24 yaşında bütün ilimlerde uzman haline gelmiştim." [5]

Fazıl-i Hindi hakkında şöyle denmiştir: 13 yaşına girmeden bütün nakli ve akli ilimleri bitirmiş ve 12 yaşına girmeden kitap yazmaya başlamıştır. [6]

Büyük İngiliz düşünürlerinden biri olan "Tomas Young" da çocukluk çağlarında bir dâhiydi. 2 yaşında okumayı öğrenmiş ve 8 yaşındayken kendi kendine matematik öğrenmeye başlamıştı. 9 ila 14 yaşları arasında teneffüs saatlerinde Fransızca, İtalyanca, İbranice, Farsça ve Arapça dillerini çok iyi bir şekilde öğrenmişti. 20 yaşındayken Krallık Üniversitesine "Görme Teorisi" hakkındaki ilmî makalesini gönderdi... [7]

Doğu ve Batının tarih sayfalarını çevirecek olursak, bunlar gibi birçok dahi bulabiliriz.

Görüldüğü gibi, yüksek deha sahibi çocuklar bile böyle bir zekâ ve akla sahiptirler. Çocukluk yaşlarında binlerce konuyu ezberlemede ve ilmi meseleleri çözmedeki akılları hayrete düşüren güçleri, insanları şaşırtmaktadır. O halde Allah-u Teâlâ’nın, kendi hücceti, insanlığın bekâ hedefi ve adaleti yayacak olan Hz. Mehdi’yi (a.f) beş yaşında velayet makamına tayin etmesi ve hükümleri algılayıp korumayı ona öğretmesinin muhal tarafı nedir? Ehl-i Beyt İmamları (a.s) da Hz. Mehdi’nin (a.f) yaşının küçüklüğünü önceden haber vermişlerdir.

İmam Muhammed Bakır (a.s) şöyle buyuruyor: "Hz. Sahibu’l Emr, yaş açısından hepimizden küçük ve adı-sanı da en az duyulandır." [8]

---------------

[1]- Meryem, 30.

[2]- İsbatu’l Vasiyye, s.166.

[3]- İsbatu’l Vasiyye, s.166.

[4]- Menakib-i İbn-i Şehraşub, c.4, s.401; İsbatu’l Vasiyye, s.174.

[5]- Hediyyetu’l Ahbab, s.76.

[6]- Hediyyetu’l Ahbab, s.228.

[7]- Piyer Ruso, Tarih-i Ulum, s.432.

[8]- Biharu’l Envar, c.51, s.38.