1. İmam Cafer Sadık (a.s) şöyle anlatır:

Bir gün babam, İmam Muhammed Bâkır (a.s) şöyle buyurdu: "Allah'a yemin ederim ki, bazı çocuklarıma sarılmak, dizime oturtmak, öpmek ve sevgi ve şefkat göstermek gibi bazı yöntemler uyguluyorum. Onların bu sevgiye layık olmadıklarını bilsem de bu şekilde davranıyorum; çünkü başka birisi bu sevgi ve şefkate daha layıktır. Bu tutumum, Yusuf'un (a.s) kardeşlerinin ona yaptıklarının, çocuklarım arasında yaşanmaması içindir. Allah, Yusuf'un (a.s) kıssasını ders ve uyarı olarak anlatmıştır ki, ailelerimizde ve toplumumuzda kıskançlık ve kin olmasın ve Yusuf'a (a.s) yapılanlar bizim çocuklarımıza ve kardeşlerimize yapılmasın." [1]

2. Yine İmam Cafer Sadık (a.s) şöyle anlatır:

Bir gün bir şahıs, babam İmam Muhammed Bâkır'ın (a.s) yanına geldi. Babam ona "Evli misin?" diye sordu. O şahıs, "Hayır" dedi. Babam şöyle buyurdu: "Ben, bir geceyi hanımımdan ayrı geçirmeyi dünyaya ve içindekilere tercih etmem. Bil ki, evli bir kişinin iki rekât namazı, gece ve gündüz ibadet ederek oruç tutan bir bekarın ibadetinden daha faziletli ve üstündür." Babam, ardından o kişiye yedi yüz dinar verdi ve şöyle buyurdu: "Bu parayla evlen ve dikkat et ki, Allah Resulü (s.a.a) şöyle buyurmuştur: 'Kendinize denk biriyle evlenin ki, bu rızkın çoğalmasında faydalıdır.'" [2]

3. Bir gün İmam Muhammed Bâkır'ın (a.s) kardeşi ve bazı arkadaşları İmam'ın evine geldiler. Oturduklarında İmam (a.s) şöyle buyurdu: "Her şeyin bir haddi ve sınırı vardır". Sonra sofra kuruldu. Bir şahıs, "Ey Resulullah'ın oğlu! Bu sofranın da bir haddi ve sınırı var mıdır?" diye sordu. İmam (a.s) şöyle buyurdu: "Evet." Oradakiler "Nedir o?" diye sordular. İmam (a.s) şöyle buyurdu: "Başlarken 'Bismillahirrahmanirrahim' ve sofrayı toplarken 'Elhamdülillah' demek; herkesin önüne konulanla yetinip, başkalarının önündekine göz dikmemesidir." [3]

4. İmam Muhammed Bâkır'ın (a.s) bir sahabesi, Kufe'de Kur'an okulu olan ve kadınlara da eğitim veren biri, bir gün kadın öğrencilerden biriyle sözlü olarak şakalaştı. Bu olaydan birkaç gün geçtikten sonra Medine-i Münevvere'de İmam'ın (a.s) huzuruna geldi. Eve girdiğinde İmam (a.s) ona sert ve öfkeyle yaklaştı ve şöyle buyurdu: "Kim gizlide günah işlerse, Allah'ın azabından ve gazabından emin olamaz." Sonra ekledi: "O kadına ne söyledin?" O kişi, utanç ve mahcubiyetle sessiz kaldı ve elleriyle yüzünü kapattı. İmam (a.s) ona şöyle buyurdu: "Bir daha böyle yapma ve yaptığından tövbe et." [4]

5. İmam Cafer Sadık (a.s) şöyle buyurdu:

Babam, İmam Muhammed Bâkır'dan (a.s) şöyle buyurduğunu duydum: "Ben evde kölelerimden ve ev halkımdan öyle zorluklar ve sıkıntılar çekiyorum ki, bunlar Ebu Cehil karpuzundan (hanẓal) daha acı ve kötüdür." Sonra şöyle buyurdu: "Kim ev halkının uygunsuz davranışlarına ve sözlerine sabır ve tahammül gösterirse, oruç tutan ve geceyi ibadetle geçirenin sevabını kazanır ve Allah Resulü'nün (s.a.a) yanında şehit düşenlerle birlikte olur." [5]

-------------

[1]- Mustedrekü’l-Vesail, c.15, s.171; Ayyaşi Tefsiri, c.2, s.166.

[2]- Avâli’l-Le'âli, c.3, s.282, h.6.

[3]- Mehâsini Berki, s.431, h.255.

[4]- Herayici Ravendi, c.2, s.594, h.5; İhtiyarı Marifetü’r-Rical, s.173, h.295.

[5]- Sevabü’l-A'mâl, s.235, h.1.