İmam Hüseyin (a.s), Arafat Çölü’nde Afere Günü’nde öğleden sonra, Ehlibeyti, evlatları ve has dostlarından bir grupla birlikte huzu ve huşu içinde çadırdan çıkıp Cebelu’l Rahme’nin (Rahmet Dağı) sol eteğinde durmuş, yüzünü Kabe’ye çevirmiş ve ellerini yüzünün karşısına tutarak Arafe Duası diye meşhur olan bu duayı okumuştur.

“Seni kaybeden neyi bulmuştur?! Seni bulan neyi kaybetmiştir?! Senin yerine bir başkasını seçen mahrum olmuştur. Senden başkasına yönelen zarar etmiştir…”

“Sen ne zaman gaiptin ki seni açığa çıkaracak bir delile ihtiyaç olsun? Sen ne zaman uzaklaştın ki nişaneler sana ulaştıran bir vesile olsun? Seni kendisine gözetleyici görmeyen göz kör olmuştur, sevgiden kendisi için pay ayırmadığın kimse ziyana uğramıştır…”