Bismillahirrahmanirrahim

Müfessirlerin çoğu aşağıdaki ayeti bu manada tefsir etmişlerdir:

“Kitap ehlinden olan herkes mutlaka ölümünden önce ona iman edecektir ve kıyamet günü o (İsa), onlara karşı şahit olacaktır.” [1]

“Mecmau'l-Beyân” adlı tefsirin yazarı bu yorumu İbn Abbas'tan ve diğerlerinden nakletmiş ve Taberî'nin de bu tefsiri kabul ettiğini söylemiştir. Allame Meclisî de bu tefsiri İmam Muhammed Bakır’dan (a.s) şöyle rivayet etmiştir: Kıyametten önce (İsa) dünyaya inecek, Yahudi ve Hristiyan milletlerin hepsi ölümden önce ona iman edeceklerdir. O, Mehdi'nin arkasında namaz kılacaktır. [2]

Hz. İsa'nın (a.s) yeryüzüne inişi hakkındaki rivayetler, Şiî ve Sünnî kaynaklarda oldukça fazladır. Hz. Resulullah'tan (s.a.a) nakledilen şu rivayet bunun bir örneğidir: İsa b. Meryem'in sizin aranıza (gökten) ineceği ve İmamınızın (liderinizin) ise, sizden biri olacağı zaman nasıl (bir durumda) olacaksınız? [3]

Bu rivayeti Ehlisünnet ulemasından bazıları, örneğin Buhârî ve diğerleri, "İsa'nın Yere İnişi" babında zikretmişlerdir. [4]

İbn Hammâd yaklaşık otuz rivayeti, "İsa b. Meryem'in İnişi ve Yöntemi" ve "Hz. İsa'nın Yere İnişinden Sonraki Ömrünün Müddeti" başlıkları altında zikretmiştir. Hz. Resulullah'tan (s.a.a) nakledilen bu rivayetlerden biri şöyledir: Canım elinde olana andolsun ki, mutlaka İsa b. Meryem adil bir hâkim ve adaletli bir önder unvanıyla (yeryüzüne) sizin aranıza inecektir. O, haçı kıracak, domuzu öldürecek ve vergiyi kaldıracaktır. Halkın mal varlığı o kadar çoğalacaktır ki, kimse (başkasından) mal kabul etmeyecektir. [5]

Aynı kaynakta şöyle geçer: Peygamberler bazı sebeplerden dolayı birbirleriyle kardeştirler. Dinleri bir ama anneleri farklıdır. Bana en yakın olanları İsa b. Meryem'dir. Çünkü onunla benim aramda peygamber yoktur. O, sizin aranıza (gökten) inecektir. Öyleyse onu tanıyınız. O, geniş omuzlu, al ve beyaz yanaklıdır. Domuzu öldürecek, haçı kıracak, vergiyi kaldıracak ve İslam dışında hiçbir dini kabul etmeyecektir. Onun daveti yalnızca âlemlerin Rabbinin isteği doğrultusunda olacaktır.

İbn Hammâd'ın naklettiği bazı rivayetlerde, farklı mekânlar, Hz. İsa'nın (a.s) ineceği yerler olarak işaret edilmiştir. Kudüs, Dımışk'ın girişindeki beyaz köprü, Dımışk'ın doğu girişindeki bir minarenin yanı ve Filistin'deki Lud Kapısı bu farklı mekânların örneklerindendir.

İbn Hammâd'ın rivayetleri esasınca, Hz. İsa (a.s) İmam Mehdi'nin (a.s) arkasında namaz kılacak ve her yıl hacca, Kâbe'yi ziyarete gidecektir. Müslümanlar onunla beraber, Yahudiler, Rumlar ve Deccal'la savaşacaklardır. O yüce şahsiyet, yani Hz. İsa (a.s), kırk yıl yaşadıktan sonra ahirete göçecek ve Müslümanlar onun bedenini toprağa defnedeceklerdir.

Ehlibeyt kanalıyla gelen bir rivayete göre, İmam Mehdi (a.f) Hz. İsa'nın (a.s) cenaze merasimini alenî bir şekilde gerçekleştirecektir ki, Hristiyanlar onun hakkında söylediklerini terk etsinler. Onun bedenini annesi Hz. Meryem'in (s.a) ördüğü bir parçayla kefenleyecek ve annesinin Kudüs'teki kabrinin yanına defnedecektir.

Kur’an-ı Kerim’deki "Kitap ehlinden olan herkes mutlaka ölümünden önce ona iman edecektir…"[6] ayeti dikkate alındığında, Hristiyanların ve Yahudilerin hepsinin, Hz. İsa'nın (a.s) yeryüzüne inişinden sonra, ona iman edecekleri söylenebilir. Belki de onun göklere götürülmesi ve ömrünün uzun olması, çok önemli bir görevi ifa edeceği içindir. Bu görevi ise, oldukça hassas bir zaman olan İmam Mehdi'nin (a.f) zuhuru sırasında üstlenecektir. Onun ifa edeceği bu görevle, muhtemelen dünyadaki en büyük güç olan ve İmam Mehdi'nin (a.f) ilahî hükümet ve medeniyetinin kurulmasına en büyük engel olan Hristiyanlar önleneceklerdir.

Bu yüzden doğal olarak, Hz. İsa'nın (a.s) yeryüzüne inişiyle, Hristiyan âlemi sevince boğulacak; bu büyük sevinçlerini geniş çaplı mitinglerle gösterecek ve Hz. İsa'nın (a.s) yeryüzüne inişini İmam Mehdi'nin (a.f) zuhuru karşısında ilahî bir hediye sanacaklardır. Doğal olarak Hz. İsa (a.s) farklı Hristiyan ülkelere gidip görüşmeler gerçekleştirecek; Allah-u Teâlâ da onun eliyle bazı nişane ve mucizeleri alenî edecek ve Hristiyanların yavaş yavaş İslam dinine hidayet olmaları için girişimlerde bulunacaktır. Hz. İsa'nın (a.s) yeryüzüne inişinin ilk siyasî neticeleri, Batılı hükümetlerin İslam ve Müslümanlara karşı düşmanlıklarının azalması, rivayetlerde beyan edildiği üzere, onlarla İmam Mehdi (a.f) arasında barış anlaşmasının gerçekleşmesi olarak gözlemlenecektir.

Muhtemelen Hz. İsa'nın (a.s) İmam Mehdi’nin (a.f) arkasında namaz kılması, Batılıların barış anlaşmasını bozmaları ve bölgede büyük bir orduyla savaşa girişmelerinin ardından gerçekleşecektir. Yani bu olayların ardından Hz. İsa (a.s) net bir şekilde kendi konumunu belirleyecek ve Müslümanların tarafında olduğunu ilan ederek, İmam Mehdi'nin (a.f) arkasında namaz kılacaktır.

Hz. İsa'nın (a.s) haçı kırması ve domuzu öldürmesine gelince, Batılıların bölgede başlatacakları savaştan ve İmam Mehdi (a.f) karşısında yenilgiye uğramalarından sonra gerçekleşmesi uzak bir ihtimal değildir. Burada dikkate değer nüktelerden biri de halkların Hz. İsa'yı (a.s) amansız bir şekilde desteklemelerinin, Batılı hükümetler üzerinde, İmam Mehdi'ye (a.f) karşı yapacakları büyük savaştan önce, oldukça şaşırtıcı bir etki yaratacak olmasıdır.

Rivayetlerden anlaşılan o ki büyük bir olasılıkla, İmam Mehdi'nin (a.f) evrensel hükümetinin kurulmasının; milletlerin genel refaha ulaşmasının ve bilimlerin hayret verici bir şekilde ilerleme kaydetmesinin ardından uzun bir süre geçtikten sonra, Deccal'ın ortaya çıkışı gerçekleşecektir.

Deccal'ın ortaya çıkışı, Yahudi komplolarından kaynaklanan, laubalilik ve kayıtsızlık üzere kurulmuş bir harekettir. Eğlenme, zevk ve sefa sürme esaslı olan batıdaki hippi akımına benzeyecektir. Kuşkusuz tek gözlü Deccal'ın hareketi, günün bütün teknolojik aletlerini ve hilelerini propagandalarında kullanacağı, ileri düzeyde, akidevî ve siyasî boyutları olan yaygın bir hareket olacaktır. Bu hareketin arkasında olan Yahudiler, onun sözünü dinleyip, genç erkek ve bayanları aldatarak, kendi hedeflerine doğru yönlendireceklerdir.

Şunu söyleyebiliriz ki Deccal'ın fitne ve kargaşası, Müslümanlara oldukça ağır ve zor gelecektir. "İsa (a.s) Deccal'ı öldürecek" ibaresi bulunan rivayetlere dikkat etmek ve araştırma yapmak gerekir. Çünkü bu, Hristiyanların inancıdır ve İncil'de geçmektedir. Hâlbuki evrensel hükümetin lideri, Müslümanların tamamının görüşüne göre İmam Mehdi'dir (a.f). Hz. İsa (a.s) ise, onun yaveri ve yardımcısı konumunda olacaktır. Ehlibeyt kanalıyla gelen rivayetlere göre Müslümanlar Deccal'ı, İmam Mehdi (a.f) liderliğinde helak edeceklerdir.

İmam Mehdi (a.f) ve Batılılar Arasında Barış Antlaşması

Bu anlaşma hakkında bulunan pek çok rivayete bakıldığında, asıl muhtevasının barışı sağlamak; saldırganlığın önünü almak ve barışçıl bir ortam oluşturmak olduğu anlaşılmaktadır.

Anlaşılan o ki İmam Mehdi'nin (a.f) hedefi, kendi faaliyetleri ve Hz. İsa'nın (a.s) çalışmaları için uygun ortamı yaratmaktır. Böylece Hz. İsa (a.s) rahatlıkla batı milletlerinin hidayeti için girişimlerde bulunabilsin; inanç ve siyasetlerinde değişiklik icat edebilsin; hükümetlerinin ve uygarlıklarının sapkınlıklarını ortaya koyabilsin.

İlgili rivayetlerden, bu barış anlaşmasıyla Hz. Resulullah'ın (s.a.a) Kureyş'le yaptığı Hudeybiye Antlaşması arasında oldukça benzerlik olduğu anlaşılmaktadır. Hudeybiye Barış Anlaşmasında iki taraf on yıl savaşmamak üzere uzlaştılar ve Allah-u Teâlâ bunun açık bir fetih (Fethu'l-Mubin) olduğunu buyurdu. Ancak Kureyş'in zalim yöneticileri bu antlaşmayı tek taraflı bozdular ve kötü niyetlerini ortaya koydular. Sonuçta onların bu ameli, insanların İslam'a yönelmesine sebep olurken, müşriklerin de cezalandırılıp yenilgiye uğratılmaları için bir belge oluşturdu.

Batılılar da yaptıkları antlaşmayı bozacaklar; kendi taşkınlık ve haddi aşma hasletlerini ortaya koyacaklar ve rivayetlere göre bir milyon askerle bölgeyi karmaşaya iterek, büyük bir savaş başlatacaklardır. Rivayetlerden anlaşıldığına göre bu savaş Kudüs savaşından çok daha büyük olacaktır.

ALİ KURANÎ

----------

[1]- Nisâ, 159.

[2]- Bihâru'l-Envâr, c. 14, s. 530.

[3]- Bihâru'l-Envâr, c. 52, s. 383.

[4]- Sahih-i Buhârî, c. 2, s. 256.

[5]- İbn Hammâd Nüshası, s. 159-162. Sihah-i Ehlisünnet'ten naklen. Bu rivayet, Bihâru'l-Envâr'da da yer almıştır.

[6]- Nisâ, 159.