2) “La Mehdi Yuntezer Ba'de'r-Rasûli Hayri'l-Beşer” [1] adlı kitap:

Bu kitabı Katar Emirliği Şeriat Mahkemeleri Başkanı Şeyh Abdullah Mahmut yazmıştır. Bu kitap son zamanlarda Mescidü'l-Harâm'da meydana gelen ayaklanmanın ardından yayımlanmıştır. Bu ayaklanmanın öncüsü olan Muhammed b. Abdullah el-Kuraşî, “Beklenen Mehdi” olduğunu iddia etmişti.

Bu kitap yayımlandıktan sonra Medine-i Münevvere İslam Üniversitesi öğretim görevlilerinden ve hadis âlimi Şeyh Abdu'l-Muhsin Abbâd gibi bazı Hicaz âlimleri onun görüşlerine karşı çıktılar.

Şeyh Abdu'l-Muhsin Abbâd, "er-Reddu alâ Men Kezzebe bi'l-Ehâdîsi's-Sahîheti'l-Vârideti fi'l-Mehdi" unvanıyla elli sayfalık kapsamlı bir araştırmayı, “el-Câmiatu'l-İslamiyye” adlı derginin 45. sayısı Muharrem ayı hicrî 1400 tarihinde yayımlamıştır.

Bu yazının mukaddimesinde şöyle gelmiştir:

Her Müslüman'ın gönlünü yaralayan bu olayın (1400 hk. yılındaki Mescidu'l-Hâram'daki ayaklanmanın) ardından, Mehdi'nin (a.s) ahir zamandaki zuhuru hakkında bazı sorular söz konusu edilmiştir. Örneğin, bu konu hakkında sahih Nebevî (s.a.a) hadisler var mıdır? Bu yüzden bazı ilmî şahsiyetler radyo ve gazetelerde “Beklenen Mehdi'nin (a.f)” doğruluğunu Hz. Resulullah'tan (s.a.a) nakledilen pek çok hadislere dayanarak açıklamışlardır. Örneğin, İlmî Araştırmalar ve Tebliğ Merkezi'nin genel müdürü Şeyh Abdülaziz b. Abdullah b. Baz, bu münharif grubun Beytu'l-Hâram'a yaptıkları ahmakça ihtiramsızlığı kınamıştır.

Yine Şeyh Abdülaziz b. Salih, Mescidu'n-Nebevî'nin imam ve hatibi de cuma namazı hutbelerinden birinde, bu haddi aşmış grubun yaptıklarını kınamış, o ve onu Mehdi sananların yanıldığını, rivayetlerde geçen “Beklenen Mehdi'nin (a.f)” onların sandıklarıyla hiç alakası olmadığını vurgulamıştır.

Bu hareketin karşısında, Katar Emirliği Şeriat Mahkemeleri Başkanı Şeyh Abdullah b. Zeyd Mahmut, hicrî on dördüncü yüzyılın bazı cahil, Nebevî rivayetlere dair uzmanlığı olmayan, sahihiyle sahih olmayanlarını ayırt etmesini kesinlikle bilmeyen yazarların peşine takılarak, “La Mehdi Yuntezer Ba'de'r- Rasûli Hayri'l-Beşer” (Yaratılmışların Hayırlısı Resulullah'tan Sonra Beklenen Bir Mehdi Yoktur) adlı kitabı kaleme almıştır.

Bu kitapta aklî şüphe ve kuşkulara dayanarak Hz. Mehdi (a.f) hakkındaki rivayetlerin tamamını yalanlamış, öncekilerin savunduğu asılsız konuları tekrar ederek Hz. Mehdi'nin (a.f) zuhuruna inanmayı batıl ve hurafe bir inanç bilmiştir.

Burada, bu kitabın yazarına cevap vererek hataları ve yanlış düşüncesine açıklık kazandırmayı, Hz. Mehdi'nin (a.f) ahir zamandaki zuhura olan inancın sahih rivayetlere dayandığını, Sünnî âlimlerin geçmiş ve günümüzdeki hadis dalında ihtisas sahibi olanların çok azı hariç hepsinin bu konuda ortak görüşe sahip olduklarına açıklık kazandırmayı uygun ve maslahat gördüm.

Şuna değinmem yerinde olacaktır ki, “Akidetu Ehli's-Sünneti fi'l-Mehdi el-Muntezar” (Beklenen Mehdi Hakkında Ehlisünnet'in İnancı) adlı araştırmayı önceden kaleme aldım ve el-Camiatu'l-İslamiyye dergisinin 1. yıl zilkade ayı 3. sayısı 1388 yılında Medine'de yayımlandı. Bu araştırma aşağıda aktaracağımız on bölümü içermektedir:

1- İmam Mehdi'yle (a.f) ilgili rivayetleri Hz. Resulullah'tan (s.a.a) nakleden sahabenin isimleri.

2- İmam Mehdi'yle (a.f) ilgili haber ve rivayetleri kendi kitaplarında zikreden Sünnî şahsiyetlerin isimleri.

3- İmam Mehdi (a.f) hakkında müstakil kitap yazan ilmî şahsiyetler.

4- İmam Mehdi (a.f) hakkındaki hadislerin tevatür [2] haddine ulaştığına inanan ilmî şahsiyetler ve bunların sözleri.

5- Sahih-i Buharî ve Sahih-i Müslim'deki [3] İmam Mehdi'yle (a.f) ilgili bazı rivayetlerin açıklaması.

6- Sahih-i Buharî ve Sahih-i Müslim dışındaki diğer kitaplarda İmam Mehdi (a.f) hakkındaki bazı rivayetlerin ve senetlerinin beyanı.

7- İmam Mehdi (a.f) hakkındaki rivayetleri kanıt göstererek içeriğini kabul eden ilmî şahsiyetlerin tanıtımı.

8- İmam Mehdi (a.f) hakkındaki rivayetleri inkâr edenler veya kuşkuya düşenlerin tanıtımı ve onlara verilen cevapları.

9- İmam Mehdi (a.f) hakkındaki rivayetlerle çelişki içinde görünen konuların beyanı ve açıklaması.

10- Son söz ise, İmam Mehdi'nin (a.f) zuhuruna ahir zamanda inanmanın sebebinin, gayba olan inançtan kaynaklandığına ve Sünnîlerin Hz. Mehdi'ye (a.f) olan inancıyla Şiîlerin inancı arasında farklılıklar bulunduğuna dairdir.

İbn-i Sıddık el-Mağribî'nin, İbn-i Haldun'un cevabındaki araştırma ve eleştirisi, ayrıca Şeyh Abbâd'ın bu konu hakkındaki iki araştırması, “Beklenen Mehdi (a.f)” hakkında Ehlisünnet tarafından yapılan en zengin itikadî ve rivaî (rivayet esaslı) çalışmalardandır. Bu araştırmaların bazı bölümlerini nakletmek istiyordum; ancak diğer ilmî şahsiyetlerin görüşlerini “el-İmamu'l-Mehdi İnde Ehli's-Sünnet” adlı kitaptan aktarmanın daha faydalı olacağını gördüm. Bu kitap yakınlarda İsfahan'daki Emîrü'l-Müminîn Kütüphanesi tarafından basılıp yayımlanmıştır. Bu eser, elliyi aşkın Sünnî düşünürün İmam Mehdi (a.f) hakkındaki hadis kitabı, tez ve araştırmalarının bazı bölümlerini içermektedir.

Şimdi bu ilmî şahsiyetlerin bazılarının görüşlerini aşağıda zikrediyoruz:

İbn-i Kayyim Cevzî Dımışkî: İbn-i Kayyim "el-Menarü'l-Münîf fi's-Sahih ve'z-Zaif" adlı kitabında İmam Mehdi (a.f) hakkındaki bazı rivayetleri naklettikten sonra şöyle diyor: Öncelikle bu rivayetler senetlerinin itibarı açısından dörde ayrılmaktadır. İkinci olarak insanlar Hz. Mehdi (a.f) hakkında dört farklı görüşe sahiptir:

1- Bazıları İmam Mehdi'nin (a.f) Hz. İsa (a.s) olduğuna inanmıştır. Bu görüşü savunanlar Muhammed b. Hâlid el-Cundî'nin ("İsa'dan başka Mehdi yoktur") rivayetini delil göstermişlerdir. Bu rivayet doğru değildir. Doğru olsa dahi, en fazla Hz. İsa'nın makamının Hz. Mehdi'nin (a.f) makamından daha üstün olduğunu gösterir.

2- Bazıları Abbasî Halifesi Mehdi'nin -ki hükümete ulaştıktan sonra hükümeti yıkılmıştır- Hz. Mehdi (a.f) olduğuna inanmışlardır. Bu düşüncenin sahipleri, Ahmed b. Hanbel'in “el-Müsned” adlı kitabındaki şu rivayete dayanmaktadırlar: "Horasan tarafından çıkan siyah bayraklıları gördüğünüz zaman, kar üstünde sürünmek pahasına olsa dahi onlara doğru koşun. Çünkü Allah'ın halifesi Mehdi (a.f) onların arasındadır…"

Bu rivayet Sünen-i İbn-i Mâce'de Abdullah b. Mesut'tan şöyle nakledilmiştir: Bir gün Hz. Peygamber'in (s.a.a) yanındayken Ben-î Hâşim'den bazı gençler geldi. Hz. Peygamber (s.a.a) onları görünce gözlerinden yaş akmaya başladı ve yüzünün rengi değişti. Dedim ki: "Sizin çehrenizde sevmediğimiz bir hâlet görüyoruz!" Buyurdu ki: "Biz öyle bir aileyiz ki, Allah bizim için dünya karşısında ahireti seçmiştir. Çok yakında benim Ehli beyt'im bela ve musibete uğrayacak, vatan ve evlerinden uzaklaştırılacaktır. Nihayet, doğudan bir kavim çıkacak, ellerinde siyah bayraklar olacak ve hakkı isteyeceklerdir. Ancak hak onlara verilmeyecek ve onlar da zafere ulaşmak için mücadele ve savaşa başlayacaklardır.

Sonunda onların isteğini yerine getirseler de onlar kabul etmeyecekler ve sonunda bayrağı benim ailemden birine teslim edeceklerdir. O, zulüm ve haksızlıkla dolan yeryüzünü adaletle dolduracaktır. Dolayısıyla her kim bu zamana yetişirse, kar üzerinde sürünme pahasına olsa dahi ona kendisini ulaştırmalıdır."

Bu ve önceki rivayet sahih olsa dahi, Abbasî Halifesi Mehdi'nin ahir zamanda gelecek İmam Mehdi (a.f) olduğunu gösteren bir delil olamaz. Abbasî Halifesi Mehdi de diğer Mehdiler gibidir. Nitekim Ömer b. Abdülaziz de Mehdi idi ve bu isme Abbasî Halifesi Mehdi'den daha uygun olduğu da söylenebilir. Oysa İmam Mehdi (a.f) devamlı hidayet ve hayır üzeredir.

İmam Mehdi (a.f) şer, kötülük ve sapkınlığa davet eden Deccal'ın tam karşısında yer alacaktır. Olağanüstü işler yapacaktır. Büyük Deccal'dan önce yalancı Deccallar çıkacağı gibi, “Beklenen Mehdi'den (a.s)” önce de salih ve hidayet yolunu gösteren Mehdiler çıkacaktır.

3- Bazıları onun Hz. Resulullah'ın (s.a.a) ailesinden, İmam Hasan b. Ali'nin (a.s) evlatlarından olduğuna ve ahir zamanda zuhur edeceğine inanmışlardır. Yeryüzü haksızlık ve zulümle dolunca eşitlik ve adaletle dolduracaktır. Rivayetlerin çoğu bunu göstermektedir. [4]

---------

[1]- Yaratılmışların Hayırlısı Resulullah'tan Sonra Beklenen Bir Mehdi Yoktur.

[2]- Mütevatir hadis: Bir hadisin senedindeki ravilerin çokluğu, hadisi uydurmak ve yalan söylemek için bir araya gelmiş olmalarını imkânsız kılacak düzeydeyse, “mütevatir” hadistir.

[3]- Sahih-i Buhârî ve Sahih-i Müslim; Ehlisünnet'in en meşhur ve güvenilir iki hadis kaynağıdır.

[4]- el-İmamu'l-Mehdi İnde Ehli's-Sünnet, c. 1, s. 289.