Hz. Resulullah’ın (s.a.a) ümmeti arasında istinad edecekleri ve etrafında toplanacakları bir esas bırakmadan gitmesi düşünülemez. Zira o, alemlere rahmet olarak gönderilmiş ve kendisinden sonra ümmetinin ihtilafa düşmemesini istemiştir. Bir hadisi şerifde buyuruyor ki, “Vasiyetsiz ölen benden değildir” [1]

Çünkü ölen veli geride kalan vasilerinin ihtilafa düşmemelerini irade etmeli; eğer onları seviyorsa ve ihtilaf etmemelerini istiyorsa, vasiyet etmelidir; etmediği takdirde onlara zulmetmiş olur. Bu sebepden dolayı Hz. Peygamber (s.a.a) “benden değildir” buyurmuş olsa gerek. Şimdi soruyoruz, acaba bir velinin geride bıraktığı üç beş varisin ihtilafa düşmesi mi daha zararlıdır, yoksa ümmetin ihtilafa düşmesi mi? Tabi ki ümmetin ihtilafa düşmesi daha da zararlıdır. Eğer Peygamber (s.a.a) üç beş varisin ihtilafa düşmemesi için “vasiyetsiz ölen benden değildir” şeklinde buyuruyorsa, kendisi de bu ümmetin ihtilafa düşmemesi için vasiyet etmelidir. Aksine kendi sözüne kendisi amel etmemiş olur ve bu da mümkün değildir. İşte bu yasadan dolayı Resul-i Ekrem’in (s.a.a) vasiyet etmeden gitmesi düşünülemez.

Muhaddisler mütevatir olarak naklettikleri hadiste Hz. Resulullah’ın (s.a.a) şöyle buyurduğunu naklediyorlar:

“Ben sizin aranızda iki değerli emanet bırakıyorum, onlara sarıldığınız sürece benden sonra asla sapıklığa düşmezsiniz. Onlar Allah’ın Kitabı ve benim itretim - Ehlibeytim’dir. Bu ikisi kevser havuzu üzerinde bana tekrar dönünceye kadar asla birbirlerinden ayrılmazlar. Bakın görün benden sonra onlara nasıl davranacaksınız” [2]

Bu hadis Şia ve Ehli sünnet hadisçilerinin naklettiği sahih bir hadistir. Bu hadisi muhaddisler kendi müsned ve sihahlarında otuzdan fazla sahabeden nakletmişlerdir. Mezkur hadisi nakleden bazı Ehli sünnet kaynakları şunlardan ibarettir:

1- Sahih-i Müslim, Kitab-u Fezail-i Ali İbn-i Ebi Talib.

2- Süneni Tirmizi, c. 5, s. 328.

3-Hasais-i Nesei, s. 21.

4- Müsned-i Ahmed b. Hanbel, c. 3, s. 17.

5- Kenzu’l Ummal, c. 1, s. 154.

6- Tabakatu’l Kübra, c. 2, s. 194.

7- Camiu’l Usul, c. 1, s. 187.

8- Müstedrek-i Hakim, c. 3, s. 109.

9- Camiu’s-Sağir-i Suyuti, c. 1, s. 353.

10- Tarih-i İbn-i Asakir, c. 5, s. 436.

11- Tefsir-i İbn-i Kesir, c. 4, s. 113.

12- Mecmeu’z-Zevaid, c. 9, s. 163.

Ancak Ehli sünnet hadisçilerinden bazıları Sakaleyn hadisinde “İtretim - Ehlibeytim” yerine “Sünnetim” kelimesini nakletmişlerdir. Onlara göre Hz. Peygamber (s.a.a) ümmetine emanet olarak Kur’anı Kerimi ve sünnetini bırakmıştır. Yukarıda yazılanların yanısıra bu bölümde bu soruya cevap vermeğe çalışacağız (Ehlibeyt mi? Sünnet mi?)

Hz. Peygamber’in (s.a.a) buyurduğu ve hadisçilerin de nakletmiş olduğu sahih, doğru ve mütevatir hadis “İtret - Ehlibeyt” hadisidir. “Ehlibeytim” kelimesinin yerine “sünnetim” kelimesinin naklolunduğu hadisler sened yönünden zayıf ve dolayısıyla batıldır.

Ama “itret – Ehlibeyt” hadisinin senedleri tamamen sahihdir. Ama yine de bazıları bu hadis konusunda şüphe icad edip, onu “Allah’ın Kitabı ve benim sünnetim” hadisine dönüştürmek ve erbabları olan Emevilere hizmet etme gayreti içerisine düşmüşlerdir. Örneğin, “Miftah-u Kunuzi’s-Sünnet” kitabının 478. sayfasında Buhari, Müslim, Tirmizi ve İbn-i Mace’den naklen “Resululah’ın Allah’ın Kitabı ve kendi sünneti hakkındaki vasiyeti” başlığı altında bir bölüm almıştır. Oysa mezkur dört kitapda onun naklettiği hadis kesinlikle mevcut değildir.

Evet, Sahih-i Buhari’de “Kitabu’l İtisam bil-Kitab-ı ve’s-Sünne” diye bir bölüm vardır ama orada böyle bir hadis yoktur. Sahih-i Buhari ve mezkur kitaplarda sadece şöyle bir hadis yer almıştır: “Talha İbn-i Müsarrif şöyle diyor: Abdullah İbn-i Übey’den “Acaba Resulullah bir vasiyette bulundu mu?” diye sordum. O şöyle dedi: “Hayır”. O zaman ben ona “O halde nasıl halka vasiyette bulunmaları emredilmiştir?” dedim. O “Resulullah, Allah’ın kitabını vasiyet etti” [3] diye cevap verdi.

Görüldüğü gibi “Ben sizin aranızda iki değerli emanet bırakıyorum; Allah’ın Kitabı ve benim Sünnetim” diye bir hadis yoktur ve eğer bazı kitaplarda böyle bir hadis olsa da sened açısından bir değer ifade etmez. Zira icma bunun aksini nakleder. Hadisleri sened yönünden incelediğimizde de doğru - yanlış ayet iyi anlaşılacaktır.

----------------

[1]- Sahih-i Buhari, c. 3, s. 186; Sahih-i Tirmizi, Kitabu’l Vesaya; Süneni İbn-i Mace, Kitabu’l Vesaya.

[2]- Müstedrek-i Hakim, c. 3, s. 148.

[3]- Sahih-i Müslim, c. 3, s. 186; Süneni Tirmizi ve Süneni Nesai, Kitabu’l Vesaya.