Bismillahirrahmanirrahim
 

Soru: Sayın hocam Vahhabiler, Şia’nın Hz. Ali’yi (a.s) ilah olarak gördüğünü iddia soyluyorlar. Ben böyle olmadığını biliyorum. Ama onlara delil göstermek için böyle olmadığını gösteren hadisleri yazabilir misiniz?

Cevap: Güzel kardeşim, Nehcü’l Belağa’daki hutbelerin hepsi bunun ispatıdır.
O Hutbeleri Hz. Ali'den (a.s) nakleden ve inanan bir kimse Hz. Ali'ye (a.s) ilah derse, aklını yitirmiş olmalı...

Yine de bir kaç hadis yazalım:

1- Hz. Ali (a.s): Ben Allah'ın kulu ve Resulü'nün kardeşiyim. Sıddık-ı Ekber benim. Benden sonra bunu ancak yalancı ve müfteri birisi söyler!" (Mizanü'l Hikme, c.1, s.143)

2- Hz. Ali (a.s): "Allah'ım, Peygamber hariç bu ümmetten benden önce sana kulluk eden bir kulu tanımıyorum." (Mizanü'l Hikme, c.1, s.145)

3- Hz. Ali (a.s): "Allah'ı tanıdığımdan beri onu asla inkâr etmedim." (Gurerü'l Hikem, Hadis: 9481)

4- Hz. Ali (a.s): "Gösterildiğimden beri hak üzerinde asla şüphe etmedim." (Gurerü'l Hikem, Hadis: 9482)

5- İmam Rıza (a.s): "Kim Emirü'l Müminin'i kulluktan öteye geçirirse, Allah'ın gazap ettiklerinden ve sapıklardan olur." (Biharü'l Envar, c.25, s.274)

6- Hz. Ali (a.s): "Bizim hakkımızda guluv etmeyin. Bizim için "Allah'ın rububiyeti altındaki kullar" deyin, sonra hakkımızda istediğiniz fazileti söyleyebilirsiniz." (El-Hisal - Şeyh Saduk, s.614)

Bu hadisleri kaynaklarında nakledip inanan kimse, Hz. Ali'ye İlah der mi? Vicdanınız buna el veriyor mu?

Bu konuda Aşağıdaki linki de okumanızda fayda var:

http://www.caferilik.com/ehlibeyt/guluvbugz.htm

Soru: Peki hocam şu cümleye ne dersiniz: “Görünür dünyadaki rablık, yani yüce Allah’ın rablığı ellerinde olmasına rağmen onu bile kendi elleriyle göstermek istemezler.” (el-Humeyni, Misbahü’l Hidaye s.53)

Birde Mutahhari’nin şu sözü: “İmamların ziyaretlerinde söylenen: şehadet ederim ki durduğum yeri görür, selamıma karşılık verirsin...”

Ahmet el-Katip’te rastladım bu nakillere... daha bir çok ilginç bölümler de vardı ama aklımda kalanları yazdım. Hocam bunlar guluv değil midir?

Yani esas itibariyle şirki bilir ve uzak dururuz inşalllah. Ancak bu ve buna benzer sözlerle karşılaşınca açıkçası insan korkuyor. Bir yandan İmam Humeyni gibi bir insan ne söylediğinin farkındadır mutlaka diyoruz. Bir yandan da sözün zahiri insanın muhayyelesini darmadağın ediyor.

Cevap: Muhterem kardeşim, bunlara ister bu forumda ister başka yerlerde defalarca cevap verilmiştir. Bu sözden maksat, velayeti tekvini dediğimiz olaydır. Asaleten ve zati olarak velayet tasarrufu ve âlemin rububiyyet ve tedbiri Allah'a aittir. Ama Allah-u Teâlâ âlemdeki velayetini ve tedbirini bazen vasıtalarla tahakkuk ettiriyor. Yani örneğin şifa veren Allah'tır, ama Allah şifa vesileleri kılmıştır âlemde; doktorlar, ilaçlar ve manevi vesileler gibi... Hayat veren ve canları alan Allah'tır. Ama Azrail a.s ve yardımcı melekleri Allah'ın izni ve kudretiyle can alıyorlar. Hz. İsa olayını sen de biliyorsun... Âlemi yöneten Allah'tır, Rabbimiz melekleri müdebbirler (yöneticiler) olarak tanıtıyor.

Ziyaretlerde söylenen sözlere gelince, bunda yadırganacak şey nedir ki? Allah'ın o kullara bu meziyeti kazandırması gayr-ı mümkün bir şey mi? Ya da onlar bunu hak etmiyorlar mı diyorsunuz?

Bizler her namazda Resulullah'a hitap ederek selam vermiyor muyuz?
Şia’sıyla Sünni’siyle Resulullah'ın ziyaretine gittiğimizde, "Esselamu aleyke ya Resulallah!" diye hitap etmiyor muyuz? Eğer bizim selamlarımızı duymuyorsa, bu yapılan, abes ve anlamsız bir şey olmaz mı?

Sizin gibi kardeşlerin hataları şuradadır, bu tür şeyleri duyduğunuzda Allah'a rağmen birileri bir şeyler yapıyor gibi algılıyorsunuz. Oysa Hz. İsa'nın ölüleri diriltmesi, çaresiz hastalara şifa vermesi, kuş heykelini yapıp canlandırması gibi tasarruflarında durum ne ise diğerlerinde de aynıdır. Nasıl orada kilit mesele "Bi-iznillah" olduğuysa, diğerlerinde de aynıdır...