Kur’an’ın örnek kadın olarak gösterdiği şahsiyet, Hz. Fatıma’nın (s.a) şahsında somutlaşmaktadır. O, tıpkı babası Hz. Muhammed (s.a.a) gibi yaşayan bir Kur’an’dır. Onun hayatını okuduğunuz zaman Kur’an’ın ayetlerini okumuş olursunuz. Hayatının tüm aşamalarında Müslüman kadının nasıl olması gerektiğini o göstermiştir.

Hz. Fatıma’yı (s.a) tanımayanlar, Müslüman kadını eksik tanımış olurlar. Çünkü “Müslüman kadın kimdir?” sorusunun tam cevabı Hz. Fatıma’dır (s.a). Hayatlarının her alanında Hz. Fatıma’yı (s.a) örnek alan Müslüman kadınlar, tarihin çehresini değiştirebilirler veya tarihin çehresini değiştirmek için Müslüman kadınlar Hz. Fatıma’yı (s.a) örnek almak zorundalar.

Genç annelere ya da anne adaylarına, ideal bir annenin nasıl olması gerektiğini öğretmek için en güçlü kaynak, Hz. Peygamberin (s.a.a) kızı Hz. Fatıma’dır (s.a).

Hz. Fatıma öncelikle babasından öğrendiği ilim ve terbiye ile çocuklarını yetiştirmiştir. O, çocukları üzerine hassasiyetle titreyen onları en güzel şekilde yetiştirmeye çalışan bir annedir. Onun çocuk eğitiminin temelinde sevgi vardır.

Bir rivayette Selman-ı Farisi "Bir gün mescide gitmekte iken Fatıma’nın el değirmeninde un öğüttüğünü gördüm. Bu sırada küçük Hüseyin’in ağlama sesi duyuldu. Hz. Fatıma’ya “Allah Resulü Sallallahu aleyhi vesellem, size yardım edenleri sevdiğini buyurdu” dedim. Çocuğu mu sakinleştirmemi istersiniz, yoksa el değirmenini almamı mı?" dedim. Fatıma (s.a) "Evladımla benim ilgilenmem daha doğru ve iyi olur. Zahmet olmazsa, siz şu unu öğütebilirsiniz" dedi. O hep çocukları ile kendi ilgilenmeyi tercih ederdi. Onlara sevgisini en üst düzeyde gösterirdi. Sanıyorum onun çocukları hiçbir zaman “acaba annemiz bizi sevmiyor mu?” düşüncesine kapılmamışlardır. O çocuklarını o kadar sevgi ile besliyordu ki çocuklarını severken şöyle diyordu: "Sizi herkesten çok seven dedeniz şimdi nerede?"

Bu durum sadece annenin değil, başkalarının da duygusal bağlarının çocuk üzerinde etkili olduğunu göstermektedir. Hz. Fatıma’nın (s.a) bu tavrı çocuklarını dedelerinden ya da babaannelerinden kaçıran anne-babaların aslında nasıl bir yanlışlık içinde olduklarını ortaya çıkarmaktadır. Çocuklarımızı büyükbabalarından veya nenelerinden kaçırmak hem büyükbabalara ve hem de çocuklara zulümdür.

Hz. Fatıma (s.a) çocukları ile oyun oynardı. Çocuklarla birlikte oyun oynamanın, onların oyunlarını ciddiye alıp, onlarla oyun arkadaşlığı yapmanın çocuğun ruhi gelişimine yaptığı katkılar bilinen bir gerçektir. Çünkü çocuk, anne-babasının kendisi ile oyun oynadığı zaman bundan büyük bir mutluluk duyar ve kendisine değer verildiğini hisseder. Burada önemli olan oyun oynarken onları eğitebilmektir. Onlara iyiyi güzeli öğretebilmektir.

Ramazan Deveci