Binlerce yıl önce yezit ve askerleri Hz. Hüseyin’i ve yarenlerini Kerbela çölünde abluka altına alarak çocuk, yaşlı, genç demeden acımasızca şehit etti.

Bugünlerde ise Gazze’de yezitler günümüzde ki adı Siyonistler masum insanları abluka altına almış tıpkı Kerbela’da olduğu gibi acımasızca katlediyor.

Binlerce bebek, kadın, yaşlı demeden masum insanları öldürüyor bizlerde televizyonda canlı yayında savaş filmi seyreder hiçbir şey yapmadan izliyoruz!

Tıpkı Kerbela’da olduğu gibi!

Bir tarafta özgürlüğü talep eden Hüseyniler!

Diğer tarafta hırslarının esiri olan ve köleleşen "cani" yezitler!

Her yeri saran ateş, her yerde vahşet!

Anneler çaresiz; gökyüzünde yankılanıyor “yok mu bize yardım edecek” feryatları?

Şehit olan kundakta bebekler babaların kucağında; Rabbim “bu kurbanı benden kabul eyle” yakarışları arşı utandırıyor!

Masumların feryatları alemi titretirken insanlar kuru sloganlarla yetiniyor.

Tıpkı Kerbala’da olduğu gibi!

Heyhat!

Hiçbir şey yapmadan sadece pişkin pişkin seyrediyoruz!

Seyrederek alıştık zulümlere!

Yezit zihniyeti her şeytanlığı hesap ederek zalimliğe devam ediyor!

Hiçbir tepki vermeyen insanlar da gün geçtikçe duyarsızlaşıyor!

Yezitler de biraz daha gaddarlaşıyor!

Her gördüğümüz sahne diğerinden daha acı veriyor!

Heyhat!

Evimizin konforunda dahi şikayetçi olan bizler; ateş çemberinde her gün yüzlerce şehit veren Gazzeliler!

Gökyüzü gürlemesinden tedirgin olan bizler; bombaların sesinden korkmayan Gazzeli çocuklar!

Ölümden korkan bizler; aynı anda üç çocuğu şehit olan Gazzeli anneler!

Aklın almadığı birçok zulme şaşkın şaşkın bakan bizler; Her türlü zorluğa rağmen inançlarını korumaya çalışan cesur Gazzeliler!

Bugünlerde insan olmaktan utanır olduk!

Bugünlerde nefes almak nasıl da zorlaştı!

İnsanlığın onuru gururu yerle bir oldu!

Güven vermeyen dünya da ne çok yezit ne kadar az insan varmış; bir kez daha görmüş olduk!

Meğer insanlık "bir avuç Siyonist’in” elinde yerle bir olacak kadarmış; bir kez daha görmüş olduk!

Meğer dünya birkaç “Yezid’in elinde kan gölüne dönecek kadarmış; bir kez daha görmüş olduk!

Meğer Müslümanların kaderi üç beş “caninin” elindeymiş; bir kez daha görmüş olduk!

Her Müslüman “bir kova su dökse, İsrail’i sel alır” cümlesinden utanır olduk!

Rabbim duadan başka hiçbir şey yapamıyoruz!

Zulmün karşısında senden yardım bekliyoruz!

Allah’ım! Bela ve imtihan büyümüş, gizlilik (çaresizlik) açığa çıkmış, perdeler kalkmış, umutlar kesilmiş, yeryüzü daralmış, göğün rahmeti önlenmiş; ey Rabbim! Yardım dilenilecek, kendisine şikâyet götürülecek, zorlukta ve kolaylıkta dayanılacak olan sensin.

Ey Mevlam! Ey zamanın sahibi Mehdi!

İmdat, imdat, imdat, feryadıma yetiş, feryadıma yetiş, feryadıma yetiş; hemen, hemen, hemen, acil, acil, acil; ey merhamet edenlerin en merhametlisi. Hz. Muhammed’in ve onun tertemiz Ehl-i Beyt’inin hürmetine -onun gelişini yakınlaştır-.”