Bir dürtüdür aslında; birileriyle hayatımızı korkusuzca paylaşmak isteği...

Bizimle var olan dürtüyü daha küçüklükten aramaya başlarız…

Önce sevmekle başlar;

Sonra arkadaşlıkla devam eder…

Sonrasında vazgeçilmezler arasına girer…

Söylenecek o kadar şey var ki;

Bir arayış bir boşluk;

Olması gereken ve olmazsa olmazlardan biri;

Önce arkadaşlık devamında ise dostluk…

Daha küçük yaşlardayken kaç tane arkadaşım var ile başlar arayışımız…

İsimlerini sayarız birer birer, emin olmasak arkadaşım mıdır? diye annemize sorarız!

Benim kaç tane arkadaşım var deriz?

Sayının çokluğu güvenimizi artırır azlığı ise üzüntü verir..

Dost arayışları ilk arayışlardan, sevgi ise olması gereken aşamalardan..

Biraz daha büyüdükçe sayısıyla övündüğümüz arkadaşlıklara kurallar ve beklentiler eklenir…

Sırlarımızı paylaştığımız kişiler dostumuz olur kendimizce;

Sonrasında sadece “sır paylaşmak’’ dostluk değilmiş deriz ilerleyen yıllarda…

Yani büyüdükçe;

Başka arayışlar içine gireriz..

Diyoruz ki;

Dost; sırlarımızı paylaşmayla birlikte;

İyi kötü günde seninle sevinen ve dertlenen;

Her sıkıntıda yanında olmayı bilen; usanmadan, bıkmadan, sevgisini ve yardımını esirgemeyen;

O olmadığında ise eksikliğini hissetmendir…

Karşılıksız, menfaatsiz yanında olmayı bilendir…

Çıkarsız, beklentisiz, sevgidir  “DOST’’…

Bana sorarsanız ise DOST nedir?

“DOST CANDIR” Caann diyebileceğin kadar “sen” demektir.

DOST aslında CAN kurtarandır...