III. Bölüm: Yetmiş Beş Gün

(Üstat Refiî'nin Hz. Fatıma Konulu Sohbetinden Uyarlanmıştır)

Hz. Fatıma'yı bize tanıtan, rol model ve referans gösteren ikinci kılavuz ise Resul-i Ekrem'dir (s.a.a). Asırlardır neden Hz. Fatıma hakkında meclisler düzenleyip onu andığımızı daha iyi anlamak için bu bilgiler oldukça önemlidir. Bugün bizler bu tanıtımlar nedeniyle bir aradayız.

Düşünsenize; bir yandan yaratıcımız Allah, diğer yandan da Peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.a) bize Hz. Fatıma'yı rol model gösteriyor. Bunlar küçük şeyler değil.

İnsan, Resul-i Ekrem'in Hz. Fatıma hakkındaki sözlerine şöyle bir baktığında şaşırmaması mümkün değil. Bazıları gerçekten de çok ilginç. Tasavvur ötesi bir şey.

Hatırlıyorum, bir gün Merhum İmam Humeyni (r.a) Cemaran'da "Kadınlar Günü" münasebetiyle bir konuşma yapıyordu. Orada şöyle bir cümle kullandı:

-Ben, Hz. Fatıma'nın onca faziletinden (üstünlüklerinden, özelliklerinden) birini bütün faziletlerinden daha üstün biliyorum. Karşısında şaşkınım. Küçük bir şey değil çünkü...

Nedir acaba o özellik? Üstelik Kâfî'de 1200 yıl önceden yazılmış. Senedi de oldukça güçlü. İmam Humeynî, işte o rivayeti şöyle anlatıyor:

-İmam Sadık (a.s) buyurmuştur ki: Resul-i Ekrem'in (s.a.a) vefatından sonra Hz. Fatıma'nın şehadetine kadar geçen 75 gün boyunca Cebrail (a.s), tıpkı Resul-i Ekrem'e nazil olduğu gibi Fatıma'ya da nazil oluyordu.

Gerçekten çok ilginç bir olay. Çünkü Cebrail, genelde peygamberler için nazil olur.

Bu arada şunu da söyleyeyim: Nazil olmak başka, vahiy getirmek başka bir şeydir. Kur’an’ın vahyi, Resul-i Ekrem'in vefatıyla sona ermiştir. Burada Hz. Fatıma'ya Kur’an bir vahyin geldiğini iddia etmiyoruz. Sadece şunu söylüyoruz:

Yüce Allah, Hz. Fatıma'ya olan ihtiramı nedeniyle "vahiy evi" olan Ehlibeyt hanesiyle vahiy meleği olan Cebrail aracılığıyla irtibatını bu 75 gün boyunca açık bırakmıştır. Nitekim Hz. Fatıma'nın lakaplarından biri de Muhaddese'dir. Muhaddese, "genelde meleklerin, özelde de Cebrail'in konuşmalarını duyan kimse" demektir. Muhaddise kavramı ile karıştırmayalım.

Muhaddis/muhadise hadis nakleden kimseler için kullanılan bir kavramdır. Yani ben de size bir hadis nakletsem, bana da "muhaddis" derler.

Rivayetin orijinal metni şöyledir: "Kâne Cibril ye'tîhâ..." Yani "Cebrail onun için gelirdi..."

Peki, ne için?

Rivayetin devamı şöyledir:

1- Mateminden dolayı ona taziyede bulunmak için.

2- Teselli vermek için.

3- Babasının berzah âlemindeki durumu hakkında bilgi vermek için.

4- Oğulları hakkında gelecekteki olaylar hakkında bilgi vermek için.

Bunlar, bir hanımefendi için anormal işler değil. Kur’an’da karşılığı da var. Mesela Hz. Meryem'e de Cebrail nazil olmuştur. (Meryem, 17) Hz. Mûsâ'nın annesine de (Kasas, 7) vahyedilmiştir (bir takım ilahî ilhamlar olmuştur).

Hz. Fatıma'nın hangi özelliklerini anlatayım size, bilemiyorum. O kapıdan içeri girdiğinde Resul-i Ekrem (s.a.a) dört şey yapardı:

1- Önce ona (büyük bir sevinçle) "hoş geldin" derdi.

2- Ardından koşarak yanına giderdi.

3- Ellerini öperdi.

4- Onu kendi yerine oturturdu.

Hz. Fatıma sadece 5 ve 7 yaşlarındayken değil, evlendikten sonra da Peygamberimiz onu bu şekilde karşılıyordu.

Hz. Fatıma nasıl sıradan bir "kız evlat" olabilir ki? Peygamber (s.a.a) eğer sıradan bir babanın kızına duyduğu sevgiyle bunları yapmış olsaydı, o halde neden Allah ve melekleri ona farklı bir ihtiram göstermiş ve hatta Resul-i Ekrem (s.a.a) bizzat şöyle buyurmuştu?

"Eğer bütün güzellikler bir şekle bürünecek ve onda canlanacak olsaydı muhakkak o, Fatıma olurdu."

Devam Edecek...

AHLAK KÜTÜPHANESİ