Ehlisünnet kaynaklarında nakledilen birçok rivayet, Ömer'in bir grup ile beraber Hz. Fatıma'nın evine saldırdığına, o hazretin evinin kapısını yaktığına delalet etmektedir. Bu olay esnasında Hz. Fatıma ve evlatları da evin içerisindeydiler.

Bu bölümde ehlisünnet âlimlerinden yedi tanesinin konu hakkında nakletmiş oldukları rivayetleri zikredecek ve rivayetlerin senetlerini inceleyeceğiz.

1-İmam Cüveyni'nin rivayeti: Cüveyni'nin nakletmiş olduğu rivayet açık bir şekilde Hz. Fatıma'nın maktul olduğuna (öldürüldüğüne) delalet etmektedir. Biz önce bu rivayeti nakledecek ve daha sonra diğer rivayetleri nakleden kaynak sahiplerinin vefat yılına göre nakledeceğiz.

Zehebi'nin üstadı Cüveyni, Hz. Resulü Ekremden şöyle rivayet etmiştir; Bir gün Hz. Peygamber oturmuştu. Hasan İbni Ali onun yanına geldi. Hz. Peygamber Hasan'a baktı ve gözleri doldu. Sonra Hüseyin İbni Ali onun yanına geldi. Hz. Peygamber tekrar ağladı. O ikisinin arkasından Fatıma ve Ali peygamberin yanına geldiler. Peygamberin gözyaşları o ikisini görmekle tekrar akmaya başladı.

 Hz. Peygamberden Fatıma'ya ağlamasının sebebini sorduklarında şöyle buyurdu; "Benden sonra Fatıma'ya yapılacakları hatırladım; Onun evine zilletin girdiğini, hürmetinin yok sayıldığını, hakkının gasp edildiğini, mirasından mahrum bırakıldığını, ona vurulduğunu, (kaburgasının kırıldığını) rahminde olan çocuğunun düştüğünü, daima vah Muhammed diye feryat ettiğini, kimsenin ona cevap vermediğini, yardım istediğini ama kimsenin ona yardım etmediğini görür gibiyim.

O Ehlibeytimden bana ilk kavuşacak olandır. Benim yanıma hüzünlü, perişan, kederli ve öldürülmüş olarak gelecektir. İşte ben burada diyorum; Allah'ım ona zulüm edene lanet et, hakkını gasp edeni cezalandır, onu hakir edeni rezil et, çocuğunu düşürecek kadar kim ona vurursa cehennemde ebedi kıl. Bu esnada melekler âmin dediler. (Cüveyni, İbrahim İbni Muhammed, Feraid-üs Simtayn, c.2, s.35)

Zehebi, İmam-ul Haremeyn Cüveyni hakkında şunları demiştir; Ben Muhaddis imam, yegâne kâmil, fahr-ül İslam Sadruddin İbrahim İbni Muhammed İbni Müid İbni Hemuye Horasani Cüveyni'den rivayet işittim (ders aldım). O rivayetlere, hadis kitaplarını elde etmeye çok önem gösteriyordu. Güzel sesli ve güzel yüzlüydü. Heybetli, dindar ve salih bir şahıstı.  (Zehebi, Tezkiret-ül Hifaz, c.4, s.194, 24. satır]

2-İbni Ebi Şeybe'nin (159-235) rivayeti; O, Muhammed İbni İsmail Buhari'nin üstatlarından ve Ehli Sünnetin meşhur hadisçilerindendir. "el-Musannef" adlı kitabında sahih senetle şöyle rivayet etmiştir: Resulullah'tan (s.a.a) sonra halk Ebu Bekir'e biat ettiği sırada Hz. Ali ve Zübeyr, Hz. Fatıma'nın evinde oturup konu hakkında istişarelerde bulunmaktaydılar.

Bunu duyan Ömer İbni Hattab, dışarı çıkarak doğru Fatıma'nın yanına geldi ve ona şöyle dedi ki: "Ey Allah Resulünün kızı! Vallahi insanlar arasında bize en sevgili kişi babandır. Babandan sonra ise bize en sevgili kişi sensin. Allah'a yemin ederim ki bu sevgi, bu kişilerin (Hz. Ali ve taraftarlarının) senin evinde bir araya gelerek toplandıkları sırada evinin yakılmasına emretmeme engel değildir!"

Ömer bunları söyleyip gittikten sonra Hz. Ali ve Zübeyr, Hz. Fatıma'nın yanına geldiler. Hz. Fatıma (aleyhasselam) Hz. Ali ve Zübeyr'e hitaben şöyle söyledi: "Biliyor musunuz? Ömer buraya gelerek eğer siz, bir daha burada bir araya gelecek olursanız, siz içinde olduğunuz sırada evi yakacağına dair Allah'a yemin edip gitti. Allah'a yemin ederim ki yemin ettiği şeyi yerine getirecektir! (İbni Ebi Şeybe, el'Musennef, Kitab'ul Meğazi, c.8 s.572)

3-Belazuri'nin rivayeti; Ehli Sünnetin bir diğer büyük hadisçi ve tarihçisi olan Ahmet b. Yahya b. Cabir Belazuri (ö.270) "Ensab'ul Eşraf" adlı kitabında bu konuyu şöyle aktarmaktadır: "Ebu Bekir, Ali'ye biat etmesi için birini gönderdi, ama Ali ona biat etmedi. Sonra Ömer meşale ile birlikte Hz. Fatıma'nın kapısına dayandı. Kapının önünde Hz. Fatıma'yla karşılaştı. Hz. Fatıma, Ömer'e "Ey Hattab'ın oğlu! Evimi mi yakmak istiyorsun?!"

Ömer: "Evet, bunun kendisi babanın gönderildiği şeye yardımcı olacaktır…" (Ensabu'l Eşraf, c. 1, s. 586 Kahire baskısı)

4-İbni Kuteybe Dineveri; Ehli Sünnetin çok meşhur tarihçilerinden ve ediplerinden olan Abdullah İbni Müslim İbn-i Kuteybe Dineveri (212- 276) "el-İmamet ves-Siyaset" isimli kitabında şöyle yazmıştır: "Ebu Bekir, kendisine biat etmeyip Hz. Ali'nin evinde toplananları aramaya koyulmuş ve Ömer'i bu iş için onların peşi sıra göndermişti. Ömer, onlar Hz. Ali'nin evinde olduğu sırada oraya gelerek dışarı çıkmaları için bağırdı. Ancak onlar dışarı çıkmaktan kaçındı. Bunun üzerine Ömer odun getirmelerini isteyerek şöyle dedi: "Ömer'in canı elinde olana andolsun ki dışarı çıkın, yoksa içindekilerle birlikte ateşe vereceğim!"

Birisi "Ey Ebu Hafs! (Ömer'in Künyesi) Peygamberin kızı Fatıma da buradadır." dedi. Ömer: "O da olsa fark etmez!"

Daha sonra Ömer, bir grupla birlikte Fatıma'nın evinin önüne gelerek kapıyı çaldı. Hz. Fatıma onların seslerini duyunca, en yüksek sesle "Ey babacığım! Ey Allah'ın Resulü! Senden sonra Hattab'ın oğlu (Ömer) ve Ebu Kuhafe'nin oğlu (Ebu Bekir)den nedir bu çektiklerimiz!" diye feryat etti. Hz. Fatıma'nın bu feryadını ve çığlık sesini duyan bir grup, bu işten vazgeçip ayrıldılar.

Ancak Ömer ve başka bir grup orada kaldı. Sonra Hz. Ali'yi dışarı çıkarıp Ebu Bekir'in yanına götürerek biat et dediler. Hz. Ali (aleyhisselam) "eğer biat etmezsem ne olacak?" deyince, "Kendisinden başka ilah olmayan Allah'a and olsun ki boynunu vuracağız…!" dediler. (el-İmamet ve's Siyaset, c.1, s.30)

5-Mes'udi'nin rivayeti: "Sünni âlim Mes'udi "İsbat'ul Vasiyyet" adlı eserinde Sakife olaylarını yazarken şunları kaydetmiştir; ... Hz. Peygamberin vefatından sonra... Hz. Ali'nin evine hamle ettiler. Evinin kapısını ateşe verdiler. Ali'yi zorla evinden çıkardılar… Onlar Hz. Fatıma'yı kapının arkasında sıkıştırdılar ve böylelikle Muhsin düştü." (Mes'udi, İsbat'ul Vasiyyet, s.146)

6-Mukatil İbn-i Atiyye'nin rivayeti; Mukatil İbn-i Atiyye'nin "el'İmametu vel-Hilafe" isimli kitabında şöyle yazmaktadır: "Ebu Bekir, kendisi için halktan tehdit, kılıç ve zorla biat aldıktan sonra Ömer, Kunfuz ve bir grubu Hz. Ali ve Hz. Fatıma'nın evine gönderdi. Ömer odun toplayarak evin kapısını yaktı!.." (el-İmamet ve'l Hilafet, s. 160-161)

Bu rivayetin devamında bazı tabirler kullanılmıştır ki kalem onları beyan etmekten acizdir! Bizi mazur görün!

7-Taberi; Ehli Sünnetin önemli âlimlerinden ve tarihçilerinden Muhammed b. Cerir Taberi (ö. 310) Meşhur tarih kitabında Hz. Fatıma'nın evine karşı yapılan saygısızlığı şöyle nakletmiştir; "Ömer bin Hattab, Hz. Ali'nin evine geldiğinde Talha, Zübeyr ve muhacirden bir grup da orada idi. Ömer onlara hitaben şöyle seslendi: "Allah'a and olsun ki ya dışarı çıkıp biat edersiniz ya da evi yakarım!"

O sırada Zübeyr elinde kılıcıyla dışarı çıktı. Ansızın ayağı kayarak elinden kılıcı yere düştü. Oradakiler ona saldırarak onu tuttular."

Yukarıdaki rivayetlerin benzeri rivayetler Ehlisünnet kaynaklarında oldukça fazladır. Konu uzamasın diye burada sadece birkaçının adını ve sayfasını yazmakla yetineceğiz:

1-İbni Abdul Birr, (Vefat, hicri 463) el!İstiab fi Marifet'il Ashab, c.3, s.975

2-Ebil Fida, (Vefat, hicri 732) el'Muhtasar fi Ahbar'il Beşer, c.1, s.156

3-Muhammed İbni Şehne Hanefi, Ravzat'ül Menazir fi ahbar'il Evail ve'l Evahir, c.11, s.113

4-Mutahhar İbni Tahir İbni Abdullah İbni Tahir İbni Ebu Muhammed Makdisi, el'Bid'u ve't Tarih, c.5, s.151

5-Ömer Rıza Kehale, A'lam'un Nisa, c.4, s.114

6-Abdul Fettah Abdul Maksut, İmam Ali İbni Ebi Talib, c.1, s. 191, 192, c.4, s.274, 277

7-Yakubi, Tarih'i Yakubi, c.2, s.126

8-Cevheri, Kitab'us Sakife ve Fedek. İbni Ebil Hadid bu kitabı Şerh'i Nehc'ül  Belaga'nın c.2, s. 57 de getirmiştir.

9-İbni Abdi Rabbih, İkd'ul Ferid, c.3, s.63

10-Abdul Kahir Esferayeni, el' Ferg'u Beynel Fireg, s.133

11-Şehristani, Milel Ve'n Nihel, s.12

12-İbni ebil Hadid, Şerh'i Nehc'ül Belaga, c.3, s.334-352

13-Safedi, el'Vafi bi'l Vefiyat, c.5, s.347

14-İbni Hacer Askalani, Lisan'ül Mizan, c.1, s.286

15-Muhammed İbni Hafız İbrahim, Divan'ı Muhammed İbni Hafız İbrahim, c.1, s.82

16-Megatil İbni Atiyye, el'İmamet ve'l Hilafet, s.160

------------

[1]-Cüveyni, İbrahim İbni Muhammed, Feraid-üs Simtayn, c.2, s.35

[2]-Zehebi, Tezkiret-ül Hifaz, c.4, s.194, 24. satır

[3]-İbni Ebi Şeybe, el'Musennef, Kitab'ul Meğazi, c.8 s.572

[4]-Ensabu'l Eşraf, c. 1, s. 586 Kahire baskısı

[5]-el-İmamet ve's Siyaset, c.1, s.30

[6]-Mes'udi, İsbat'ul Vasiyyet, s.146

[7]-el-İmamet ve'l Hilafet, s. 160-161

[8]-Tarih'i Taberi, c.2, s.443

KAYNAK:  MEDİNE'DE BİR KAYIP MEZAR, SAYFA 339