Cevap: Muhterem kardeşim, bir mürşidin, bir rehberin gerekliliğinde hiç bir şüphe yoktur. Çünkü her şeyde bir mütehassısa müracaat edilmesi gerektiği gibi, din hususunda da başına buyruk hareket etmek, Allah korusun insanı çok tehlikeli yerlere götürür. İnsanın eli böyle bir mütehassısa ulaşırsa ne ala; yoksa en azından onların eserlerinden istifade etmek gerekir. Mürşid-i küll insanlık için başta Allah'ın Resulü (s.a.a), ondan sonra onun ilim ve irfanının varisleri olan Ehl-i Beyt'i, onlardan sonra da yollarını devam ettiren müctehidler, âlim ve ariflerdir. Tabi bu arada sahte kahramanları da unutmamak lazım. Yoksa Allah korusun insan mütehassıs ve müşfik tabiblerin yerine, ölüm tacirleri ve gerçek yol kılavuzları yerine, Hz. İsa'nın (a.s) tabiriyle haramilerin tuzağına düşer.

Ancak, "Namazlarda onu düşünerek, onun ulaştığı mertebe yardımıyla Allah'a ulaşılacağı" gibi sözler birer safsata ve saçma sözlerdir. Hatta bir nevi gizli şirk olduğu bile söylenebilir. İnsan için önemli olan, Allah'a kul olması ve yaptığı ibadet ve itaatların şer'i usule uygun olmasıdır. İnsan, ibadetlerinde sadece ve sadece Hak Teâlâ’yı dikkate almalı ve ona yönelmelidir. Mürşit veya kılavuzun görevi ise insanı şer'i kurallar çerçevesinde o noktaya doğru sevk etmektir. Evet, onlar sözleriyle birlikte, ameli olarak bu işlevi yerine getirmeli ve insanlara örnek olmalıdırlar.

Elbette İslam'da ve özellikle Ehl-i beyt mektebinde söz konusu olan tevessül ve şefaat olayı farklı bir şeydir ki kendi yerinde delilleriyle açıklanmıştır.

"Fenafillah, bekabillah" konusuna gelince bunlar tabi ki haktır ve önemli irfani makamlardır. Ancak maalesef diğer birçok konuda olduğu gibi, bunlar da, olaylara yüzeysel olarak yaklaşan kimseler tarafından yanlış veya eksik yorumlanmaktadır ki dikkat etmek gerekir. Tabi bunların geniş açılımı daha geniş bir fırsatı ve bir takım ön bilgileri gerektirir ki şimdilik zamanı değildir. Rabbim hepimizi kendisine kulluk yolunda muvaffak kılsın ve bizi sahte kahramanların tuzağına düşmekten korusun inşallah.