Allah-u Teâlâ’dan dua ve istek günü o gündür ki Allah’ın halka olan bağışının yayıldığı; tövbe, istiğfar ve kötülüklerden hafifleme günü; kemalat kaynağıyla bağlılığın güçlenme günü; İmam Hüseyin’in (a.s) çadırından dışarı çıkarak, Ehlibeyt, çocukları ve Şialarından oluşan bir grupla, huşunun doruk noktasında dağın sol tarafında durup, yüzünü Kâbe’ye dönerek, ellerini kaldırıp bu duayı okudular.

O dua ki gerçek insanların bu dünyasını birer birer geçer; Allah’a hamd ve şükür ederek başlar, ihtiyaçlar, istekler ve şikayetlerle devam eder ve ölüm anında rahatlık istemekle son bulur; ona bağlı kalıp, amel etmeği hatırlatır.    

Kur’an-ı Kerim ve birçok pak imam şahadet etmişlerdir ki bu günde ve bu duayla kul ne istiyorsa, isteği yerine gelecektir. Allah-u Teâlâ, Furkan suresi 77. ayette şöyle buyuruyor:

قُلْ مَا یَعْبَؤُ بِکُمْ رَبِّی لَوْلَا دُعَاؤُکُمْ

 De ki: “Duanız olmasa, Rabbim size ne diye değer versin!

İmam Seccad (a.s) Arefe gününde birinin dilendiğini ve isteklerini halktan istediğini görür. İmam (a.s) ona şöyle buyurur: “Sana yazıklar olsun!! Böyle bir günde Allah’tan başkasından istekte bulunuyorsun? Arefe gününün öyle bir azameti vardır ki hatta anne karnında olan ceninlerin de onun bereketiyle saadete ulaşması ümit edilir. [1]

Gerçekte bu duanın felsefesi, insanın yaratılışı, manevi konular, din, ahlak, salih amel ile tanışma; ahlaki ve ameli sapmalarla tanışmadır. İnsan bu duanın metni vesilesiyle manevi, ahlaki ve ameli olan yolun sapmalarını anlayarak, bu sapmaların def edilmesi ve bertaraf edilmesi için çalışır.   

Arefe duasında aşk ve marifet testisi, Arefe duasının müellimi olan Şehitler efendisi İmam Hüseyin’in (a.s) elindedir ve bütün Arafat çölü sakinleri ve yine yer yüzünün değişik yerlerindeki münacat ve duada cezb olanlar ondan faydalanmaktadırlar.

Arefe duası, Aşura olayından önceki Hac merasimine katılan İmam Hüseyin’in (a.s) vasıtasıyla okunmuştur. Duanın mukaddimesine ve devamına dikkatle Arefe duasının İmam Hüseyin’in (a.s) fikri mucizelerinden biri olduğu söylenebilir. İmam Hüseyin’den (a.s) önce böyle bir metinde olan bir dua yoktu. İmam Hüseyin’den (a.s) sonra pak imamlardan böyle bir dua olmamış ve İmam ve masum dışındakilerden de böyle bir duanın mümkünatı yoktur.   

Duada gizli irfan yoktur; Arefe duası, Ehlibeyt’in (a.s) halis ve saf irfanıdır. İmam Hüseyin (a.s) ilk olarak mukademede insanın yaratılışını matrah ediyor. İnsanın kalbini, insanın yaratıcısı ve yaratanına yönlendiriyor. Daha sonra yaratıcıyı sıfatlarıyla birlikte açıklıyor ve Allah’ın insane olan lütuf, ihsan, rızık ve inayetlerini beyan ediyor. Daha sonra gerçekte günah ve inhiraf olan insanın vefasızlığını açıklıyor.

----------------

[1]- Men la Yehzuruhu’l Fakih, c. 2, s. 211.