Bu delilleri ayrıntılı bir şekilde incelemek uzun bir zaman gerektirmektedir. Onun için burada konuyla ilgili kaynaklardan yanlızca bir kısmına değinmeye çalışacağız.

Bazı görüş sahipleri, bugün İslam ümmeti içinde var olan Kur’an’ın, ayet ve surelerinin Hz. Peygamber (s.a.a) zamanında şekil ve düzeninin elimizdeki Kur’an’larla aynı olduğu ve hiç bir şekilde değişmediği üzerinde ısrarla durmaktadırlar. Bu görüşe göre Kur’an’ın ayet ve surelerinin sıralanışı Hz. Peygamber’in (s.a.a) denetim ve kontrolu altında olmuştur.

Haris-i Muhasebi, Hazin, Zergani, Zerkeşi, Abdussabur Şahin, Muhammed-i Gazali, Ebu Şame, Baglani,[1]  Hürr-ü Amuli[2] , Belhi, İbn-i Tavus[3]  ve Seyyid Şerefuddin[4] gibi alimler bu görüşü savunmaktadırlar.

Doktor Sağir bu konuda şöyle diyor: “...İlmi araştırmalar, Kur’an’ın tamamının Hz. Peygamber’in (s.a.a) zamanında yazılıp-toplandığı gerçeğini ortaya kaymaktadır. Bu görüşü İbn-i Hacer de kabul etmektedir.”[5] Yukarda adı geçenlerin dışında bu görüşe sahip olan başka alimler de vardır; ama biz şimdilik bu kadarıyla yetiniyoruz.

Konunun Tarihi açıdan İncelenmesi

Kur’an’ın, Hz. Resul-i Ekrem’in (s.a.a) zamanında bu haliyle, herhangi bir eksiltme, artırma olmadan ve hiç bir değişikliğe uğramadan toplanmış olduğu gerçeğini ortaya koymak için konuyu üç açıdan incelememiz gerekir:

1- Hz. Peygamber’in (s.a.a) Kur’an’ı müslümanlara öğretme yolunda göstermiş olduğu çaba okuma, hıfz ve hatmetmeye teşvik etmesi ve buna büyük önem vermesi.

Hz. Peygamber’in (s.a.a) vefatından sonra da Kur’an’a önem verilmiş, hatta Hz. Resulullah’ın (s.a.a) vefatından henüz uzun bir müddet geçmeden Kur’an karilerinin sayısı onbinleri aşmıştı. Hangi yönden olursa olsun, eğer Kur’an’da gerçekten en küçük bir tahrif ya da değiştirme olsaydı, herkes itiraz eder; Selman ve Ebuzer gibileri buna seyirci kalmaz ve karşı çıkarlardı.

2- Sahabelerin Kur’an’ı Hz. Resulullah’a (s.a.a) sunup, onun huzurunda okumaları.

3- Delilleri incelediğimizde sahabelerin daha Hz. Resulullah (s.a.a) hayattayken Kur’an’ı hatmetmeğe başladıklarını görmekteyiz. Hz. Peygamber-i Ekrem’den (s.a.a) Kur’an’ı hatmetmeleri için ashabı teşvik etmeğe emirler gelmiştir. Ayrıca tarih kitapları da sahabilerden bazılarının Hz. Resulullah’ın (s.a.a) sağlığında Kur’an’ı defalarca hatmettiklerini yazmaktadır.

Bütün bu deliller, bazı hadislerde rastlanan, Kur’an’ın yalnızca bir-iki şahidin gözetiminde bir araya toplandığı iddiasını kesinlikle reddetmektedir.

-------------

[1]- Sözü geçen alimlerin görüşleri için şu kaynaklara müracaat edilsin: el-Burhan (Zerkeşi) c.1, s.238-240; Menahilu’l İrfan (Zergani) c.1, s.240-241; Kitabu’l İtgan (Suyuti) c.1, s.60; Tarihu’l Kur’an (Zencani) s.46-47, el-Te’vil (Hazin) c.1, s.7; Karaibu’l Kur’an (Nişaburi, Camiu’l Beyan Taberi’nin haşiyesinde) c.1, s.24; Ukzubet-u Tahrifi’l Kur’an, s.17-18.

[2]- el-Fusulu’l Muhimme (Hürr-ü Amuli) s.160.

[3]- Ecvibetu’l Mesail, Musa Carullah s.29-30.

[4]- Saadu’s-Suud s.192-193.

[5]- Tarihu’l Kur’an (Dr. Sağir) s.85-87; İbn-i Hacer’in sözleri için de Fethu’l Bari, kitabına c.9, s.1 başvurulabilir.