Soru-202: "Müminler küfür ve lanet etmeyen kişilerdir..." şeklinde nakledilen hadisten yola çıkarak, bizlerin Allah, Peygamber (s.a.a), din ve Ehl-i Beyt düşmanlarına lanet okumamızı nasıl değerlendiriyorsunuz?

Cevap-202: Aziz kardeşim, her şeyden önce küfür, kimin için olursa olsun caiz değildir. Kur'an hatta kafirlerin saydığı putlara dahi küfür etmekten Müslümanları sakındırıyor. Emirü’l Müminin Ali (a.s) kendi ashabını Muaviye ve yandaşlarına küfretmekten sakındırmıştır. Ancak lanet küfürden farklı bir şeydir. Lanet bedduadır.

Birisine lanet etmek, onun Allah'ın rahmetinden uzak kalmasını istemektir. Evet, bazı hadislerde "Mümin la'ân olmaz" buyrulmaktadır. Fakat bunun manası insanın ölçüsüz ve lanete müstahak olup olmadığını bilmeden birisine zan üzere lanet etmek, yine şahsına yapılan bir yanlıştan dolayı hemen birisine lanet ve bedduada bulunmaktır. Yoksa mutlak bir şekilde lanetin yasak ve olumsuz bir şey olduğu anlamını taşımaz. Aksi takdirde bizzat Kur'an ayetlerine ve Allah Resulü'nün (s.a.a) ve mutahhar Ehlibeyt'inin siretine ters düşer. Zira birçok ayette bizzat Allah (c.c) birçok gruba lanet etmiştir.

Yine Allah Resulü (s.a.a) birçoklarına lanet etmiştir ki burada bunlardan sadece birkaçını örnek vermekle yetineceğiz:

Allah-u Teâlâ münafıklara lanet etmiştir: "Ve o Allah hakkında kötü zanda bulunan münafık erkeklere ve münafık kadınlara, Allah'a ortak koşan erkeklere ve ortak koşan kadınlara azap etmesi içindir. Kötülük onların başlarına gelmiştir. Allah onlara gazap etmiş, lânetlemiş ve cehennemi kendilerine hazırlamıştır. Orası ne kötü bir yerdir!" [1]

Allah (c.c) kalbinde hastalık olan kimselere lanet etmiştir: "İman edenler: "Keşke cihat hakkında bir sure indirilse" derlerdi. Ama hükmü açık bir sure indirilip de, içerisinde savaş zikredilince kalplerinde hastalık olanların ölüm korkusuyla baygınlık geçiren bir kimsenin bakışı gibi sana baktığını görürsün. Oysa onlar için ölüm yaşamaktan daha uygundur. *Onların vazifesi itaat ve güzel söz söylemekti. Sonra iş kesinleşince Allah'ın emrine sadakat gösterselerdi, elbette kendileri için daha hayırlı olurdu. *Demek siz iş başına gelecek olursanız yeryüzünde bozgunculuk çıkaracaksınız ve akrabalık bağlarınızı koparacaksınız öyle mi? *İşte onlar, Allah'ın lanetlediği, kulaklarını sağır, gözlerini kör ettiği kimselerdir." [2]

Yüce Allah zalimlere lanet etmiştir: "…İyi bilin ki: Allah'ın laneti zalimlerin üzerinedir." [3]

Yine Allah ve Resulüne eziyet edenlere de lanet etmiştir: "Şüphesiz ki Allah'a ve Resulü'ne eziyet verenlere Allah hem dünyada ve hem ahirette lânet etmiştir. Onlara aşağılayıcı bir azap hazırlamıştır." [4]

Allah'ın Yüce Resulü (s.a.a) de birçoklarına lanet etmiştir: Örneğin Üsâme ordusuna katılmayanlara lanet etmiştir. [5]

Muaviye'ye, babası ve kardeşine lanet etmiştir: Bir gün Ebu Süfyanı, binite bindiği, Muaviye ve kardeşinin de birisin önden ipi çektiğini, diğerinin de arkadan sürdüğünü görünce "Allah'ım! Çekene de sürene de binene de lanet eyle" buyurdu. [6]

Yine Mervan b. Hakem ve babası Hakem b. As'a lanet etmiştir. [7]

Amr b. As'a lanet etmiştir. [8]

Biz Allah ve Resulüne (s.a.a) uyarak, Allah'ın lanet ettiği münafıklara, zalimlere, Allah ve Resulü'nü (s.a.a) incitenlere lanet ediyoruz. Allah'ın Resulü de (s.a.a) şöyle buyurmuştur: "Fâtıma benim vücudumun bir parçasıdır; onu inciten beni incitmiş olur; onu gazaplandıran beni gazaplandırmış olur." [9]

Yine şöyle buyurmuştur: "Kim Ali'yi severse, beni sevmiştir; kim Ali'yi öfkelendirirse, beni öfkelendirmiş olur. Kim Ali'ye eziyet ederse, bana eziyet etmiştir ve kim bana eziyet ederse, Allah'a eziyet etmiş olur." [10]

Yine şöyle buyurmuştur: "Kim Ali'ye küfrederse, bana küfretmiştir. Bana küfreden Allah'a küfretmiştir. Allah'a küfredeni ise, Allah burnu üstü ateşe atacaktır." [11]

Yukarıdaki ayet ve hadisleri yan yana getirdiğimizde anlaşılıyor ki Hz. Fâtıma (s.a) ve Hz. Ali’ye (a.s) eziyet edenler de Allah'ın lanetine mahzar olmuşlardır. Allah'ın ve Resulü'nün (s.a.a) lanetlediği kimseleri biz de lanetliyoruz.

----------

[1]- Fetih, 6.

[2]- Muhammed, 20 ila 23.

[3]- Hud, 18.

[4]- Ahzâb, 57.

[5]- Şehristânî, El-Milel-u Ve’n-Nihel c.1, s.23; Şerh-i İbn-i Ebi’l Hadid, c.6, s.52 ve diğer birçok kaynak…

[6]- Vak'at-u Sıffin, s.217, Mısır baskısı; En-Nihâye, c.4, s.87.

[7]- Tarih-i İbn-i Esir, c.3, s.199.

[8]- Kenzü’l Ummâl, c.13, s.548.

[9]- Sahih-i Müslim, c.2, s.3769.

[10]- El-İsâbe hamişinde basılan El-İstiâb, c.3, s.37.

[11]- Müstedrekü’l Hâkim, c.3, s.130; Ferâidü’s-Simtayn, c.1, s.301.