Kendisi Kureyş eşraflarından olan Hüveylid b. Esed b. Abduluzza b. Kusay’ın kızıdır. Annesi Amir b. Lüey’in evlatlarından Fatıma binti Zaide’dir. Cahiliyet döneminde kendisine “Tahire” denmekteydi. Peygamber Efendimiz (s.a.a) ona “Kübra” lakabını takmıştır.

Hz. Hatice (s.a) Bi’setten önce Hz. Peygamber Efendimiz (s.a.a) ile evlendi.[1] Peygamber Efendimizin (s.a.a) İbrahim dışındaki tüm çocukları ondan dünyaya gelmiştir. Erkek çocukları Kasım ve Abdullah [Not 1] ve kız çocukları ise, Zeynep, Rukayye (Rukiye), Ümmü Gülsüm ve Fatıma’dır (s.a).[2]

Hz. Hatice-i Kübra (s.a) tüm kadınlardan önce İslam’ı kabul ederek iman etmiştir. Serveti, İslam dini ve nübüvvetin gelişmesine neden olmuştur.

Hz. Peygamber (s.a.a) daima onu över, metheder ve şöyle buyururdu: “Ben (kadınlar içinde) Hatice’den daha üstün olana nail olmadım; tüm insanlar inkâr ederken, o bana inandı; herkes beni yalanlarken, o "sen doğrusun çekinme ve devam et" dedi. Herkes beni yalnızlığa terk ederken, o sadece imanı ve sevgisiyle değil, malıyla da bana destek oldu. Bu uğurda maddi varlığını feda etmekten geri durmadı. Bana her şartta sahip çıktı ve üstelik çocuklarımın anasıdır.”

Hz. Hatice’nin (s.a) Vefatı

Kaynaklar, Hz. Hatice’nin (s.a) vefatının Bi’setin onuncu yılında, yani Hz. Muhammed’in (s.a.a) Mekke’den Medine’ye hicretinden 3 yıl önce olduğunu kaydetmiştir.[3] Kaynakların çoğu, Hz. Hatice’nin (s.a) vefat ederken yaşının 65 olduğu yönündedir.[4]

İbn-i Abdülbir, Hz. Hatice’nin (s.a) vefat ederken yaşının 64 ve 6 ay olduğunu zikretmiştir.[5] Başka kaynaklar ise, Hz. Hatice’nin (s.a) vefatının Hz. Ebu Talib’in (a.s) vefatıyla aynı yıl olduğunu, ancak biraz daha geç gerçekleştiğini belirtmiştir.[6]

İbn-i Sa’d, Hz. Hatice’nin (s.a) vefatının Hz. Ebu Talib’in (a.s) vefatından 35 gün sonra olduğuna inanıyordu.[7] O ve başka bazı tarihçiler, Hz. Hatice’nin (s.a) vefatının net olarak Bi’setin onuncu yılında Ramazan ayında olduğuna inanmaktadır.[8]

Hz. Resul-ü Kibriya Efendimiz (s.a.a) ilk önce kendi cübbesi ile, daha sonra cennet cübbesi ile Hz. Hatice’yi (s.a) kefenlemiş ve Mekke’nin “Hücun dağı” eteklerindeki Mualla türbesinde toprağa vermiştir.[9]

------------

[1]- Ali Ekber Dehhuda, Lügatname-i Dehhuda, c. 7, Hatice-i Kübra maddesi, (Hayrat Hasan, c. 1, s. 111’den naklen)

[2]- Zerkuli, İ’lam, c. 2, s. 302.

[3]- Mesudi, Murucü’z-Zeheb, c. 2, s. 282; İbn-i Seyyidinnas, Uyunü’l Esir, c. 1, s. 151; İbn-i Abdülbir, el-İstiyab, c. 4, s. 1817; Taberi, Tarihü’l Umem ve’l Muluk, c. 11, s. 493; İbn-i Sa’d, et-Tabakatü’l Kübra, c. 8, s. 14.

[4]- Taberi, Tarihü’l Umem ve’l Muluk, c. 11, s. 493.

[5]- İbn-i Abdülbir, el-İstiyab, c. 4, s. 1818.

[6]- Taberi, Tarihü’l Umem ve’l Muluk, c. 11, s. 493; İbn-i Seyyidinnas, Uyunü’l Esir, c. 1, s. 151.

[7]- İbn-i Sa’d, et-Tabakatü’l Kübra, c. 1, s. 96.

[8]- İbn-i Sa’d, et-Tabakatü’l Kübra, c. 1, s. 14.

[9]- Ebü’l Hasan Bekri, El-Envarü’s-Satiae mine’l Gurrai’t-Tahire, s. 735.