Evet, sabır her yerde güzeldir; ama aile içinde bir başka güzeldir.

- Neden aile içinde bir başka güzeldir? Çünkü aile içindeki sabır sadece sabredenin kendisini değil, aile bireylerinin hepsini de ilgilendiriyor; bir bakıma yuvanın mutluluğu uğruna göze alınıyor bu sabır. Bu bakımdan aile içindeki sabrın değeri Allah yanında da bir başka özellik ve güzellik taşıyor.

Aslında ailede ideal olan, birinin ötekini sabra zorlamaması, ortak kararlarla hareket edip yine ortak kararlarla hayatın yaşanmasıdır. Ancak bu ideal maalesef her yerde, her zaman gerçekleşmiyor. Çoğu yerde aile içinde birilerinin sabır kahramanlığını üstlenmesiyle yürüyor bu birliktelik.

Bu durumda elbette iki taraf da eşit değildir. Sabra zorlayan zalim, sabretmeye mecbur kalanlar da mazlum durumuna düşüyor. Allah yanında ise, zalimi bekleyen ceza, mazlumu bekleyen de mükafattır! Hem de nasıl mükafat?

Rabbimiz aile içinde sabır imtihanıyla karşılaşanlara, başka ameliyle kazanamayacağı kadar büyük mükafatlar veriyor. Hanımefendi sabrediyorsa, sabrının şiddeti nispetinde Cennet hanımlarının ablalığı makamına doğru yükseliyor. Beyefendi sabrediyorsa, Cennet gençlerinin ağabeyleri derecesine doğru yüceliyor, verdikleri sabır imtihanı sebebiyle.

- Neden bu kadar büyük mükafat veriliyor, ailede sabır imtihanını verenlere?

- Çünkü Rabbimiz Müslümanın yuvasının bozulmasını sevmiyor. “En sevmediğim helal, boşama kelimesidir” buyurarak, aile birliğinin bozulmasını önleyen sabır kahramanlarını, sabrının şiddeti nispetinde Cennet dereceleriyle ödüllendiriyor.

Ancak, sahibini Cennete götürecek olan bu sabrın içinin boşaltılmaması şarttır!

İnanmış insanın, içini Cennet müjdeleriyle doldurduğu sabır ile bu müjdelerden boşaltılmış sabır aynı rahatlığı sağlamaz. İçi İlahi müjdelerden boşaltılan sabır, sahibine işkence hayatı yaşatır. “Sabrederek ebedi hayatımı kazanıyorum” sevincini hissettirmez, sinir zafiyetine maruz bırakabilir.

Bu sebeple sabrın içi boşaltılmamalı, sabrederken bile bir manevi lezzet alıp başka amelleriyle kazanamadığı ahiretini göze aldığı bu sabrı sayesinde kazandığını düşünmeli, üzülerek değil, sevinerek sabretmelidir.

Sabrın içinde Cennet kazandıran mükafatları keşfeden maneviyat büyüklerinden iki sabır örneği vereceğim burada. Bakalım sabrı nasıl anlıyor, nasıl isteyerek tercih ediyorlar, görelim. Şarkın duası makbul velisi Bişr-i Hafi’ye şöyle derler:

- Size gelen hastalara dua ediyorsunuz, iyi oluyorlar; ama kendiniz hastalıktan bir türlü kurtulamıyorsunuz. Biraz da kendiniz için dua etseniz ya?

Şöyle cevap verir, sabır kahramanı büyük veli:

- Sabırla neler kazandığımı bildiğimden dolayı, kendime dua edip de kazandığımı kaybetmek istemiyorum. Sabrın neler kazandırdığını bilemeyenlere ise, dua ediyorum; sabırsızlık edip de kazanma yerine kaybetmesinler diye.

Semerkant’ın bu muhterem aliminin hanımıyla arası hoş değilmiş. Durumu bilen komşulardan telkinler gelmiş:

-Efendi hazretleri, sana denk olmayan bu çenesi düşük hanımı bırak; ilmine denk düşen bir hanım al. Kim olsa sana kızını verir ve evlenmekte hiç zorlanmazsın, demişler.

Sabrın hep sonunu düşünen alimin cevabı şöyle olur:

- “Bu hanımı bırakırsam ikimiz de kaybederiz. Hanım benim gibi sabırlı birini bulamaz, kaybeder. Ben de bu hanıma gösterdiğim sabırla kazandığımı bulamam, kaybederim”.

Aile içindeki sabrın özelliğini bilen alim, sözlerini şöyle bağlar:

- “Yoksa siz aile içindeki sabrın, Cennet kazandıran özelliğini bilmiyor musunuz?” der.

İşte böyle. Sabrın içindeki kutsal karşılığını boşaltırsanız, sabır sizin için sinir savaşı halini alır. Ama Cennet kazandıran özelliğine inanarak sabrederseniz, başka amelinizle kazanamadığınız Cennet’i bu sabrın kazandırdığını düşünür, gerginliğinizi azaltır ve mutluluğunuzu çoğaltabilirsiniz.

Elbette bu, ideal olan birlikteliği bulamadığınız takdirde böyle.