“Allah'ım! Yeryüzü ehlinden peygamberlere tabi olanları; düşmanlar, yalanlayarak peygamberlere karşı çıktıkları zaman peygamberleri gıyaben (kalben) doğrulayanları; iman hakikatleriyle onlara gönül verenleri; Adem'den (Allah'ın salât ve selamı ona ve soyuna olsun) Muhammed'e kadar her asır ve zamanda o asrın insanları için delil olarak gönderdiğin hidayet imamlarına, takva ehlinin önderlerine (hepsine selam olsu) uyanları kendinden bir mağfiret ve rızvanla an.”

Hak Yolunun Kılavuzları

Yüce sevgilinin yolunun kılavuzları, yani ilahî ahlaka sahip olan, akıl ve şuurda, ruh temizliğinde, basiret ve bilinçte, ilim ve görüşte, vefa ve sefada, dürüstlük ve emanette, ruh genişliği ve vazifeyi yerine getirmede ve kısacası bütün zahirî ve batinî programlarda varlıkların başta geleni ve öncüsü, tüm varlıkların üstünde ve Allah-u Teâlâ’nın diğer yarattıklarından üstün olan peygamberler ve tertemiz Ehl-i Beyt İmamları (a.s) insanları kurtarmak ve ellerinden tutup onlara yardımcı olmak için yaratılmışlardır.

Onların yegâne amacı, Allah-u Teâlâ’ya itaat etmek ve insanlara yol göstermektir. İnsan, bunların hidayet ve kılavuzluklarının bereketi ile karanlık cismanî ve şehevî hayattan, çirkin nefsani ahlaktan temizlenir; apaydın manevî hayat ve beğenilmiş insanî özelliklerle dirilir.

Peygamberler insanın rüşt ve kemale doğru hidayeti konusunda iki gerçeğe çok önem vermektedirler:

1- Arınmak: Yani nefsanî faziletlerin süsleriyle süslenmeye, bilimsel suretleri ve ilahî öğretileri kabullenmeye hazırlanmak için çirkin sıfatların pasını temizleyip iman nuruyla kalbe sefa vererek nefsi arındırmak.

2- Süslenmek: Yani manevî kemalat ve faziletler edinmek, güzel huylar ve ahlakî güzelliklerle nefsani güçleri tamamlamak.

Peygamberlerin eğitimiyle bu iki makamı katettikten sonra, sıra Allah’ta fani olmak ve Allah’ta bâki kalma makam ve merhalesine geliyor. Bu da madde aleminin bütün tanınma ve belirginliklerini yok edip mukayyet cüzî varlığın bağlarını keserek, payının mutlak şartsız varlıkta yok olması veya kişiselliğin varlık katresinin ebedi Vacibu’l-Vücud’un uçsuz bucaksız varlık ve birlik deryasına katılmasıdır.

Peygamberlerin Davet Metodu

Allah-u Teâlâ’nın gönderdiği peygamberler, insanı hak inançlara, güzel ahlaki özelliklere, iyi ve salih amellere davet etmişlerdir. Bunlardan bazıları şöyledir:

1- Allah’ı tanıma ve O’na tapmak.

2- Nasihat, öğüt ve takvaya dikkat çekmek.

3- Kıyamet gününe dikkat çekmek.

4- Allah-u Teâlâ’nın nimetlerine ve onları nasıl elde edip nasıl kullanmak gerektiğine dikkat çekmek.

5- Olaylar karşısında sabır ve kalb-i selim edinmek.

6- İnsanlara iyilik yapmak; yoksul ve miskinlerin durumlarıyla ilgilenmek.

7- Allah’ın veli kullarıyla bağlantı kurup, Allah’ın düşmanlarından uzak durmak.

8- Yaşam, eş ve çocukların eğitimine ilgi duymak.

9- Kendini ve diğerlerini ıslah edip yetiştirmek; iyiliği emredip kötülükten sakındırmak.

10- Affetmek ve bağışlamak.

11- Hayatın tüm aşamalarında orta yolu takip etmek.

12- İlim edinmek ve varlığın eser ve nişanelerini incelemek; onların üzerinde düşünmek.

13- Anne ve babaya iyilikte bulunmak.

14- Namazı kılmak; sözünde durmak ve yetimin malını korumak.

15- Hak üzere hükmetmek ve insanları adil bir şekilde yönetmek.

Peygamberlerin takipçileri de onlara itaat ediyor ve bu kuralları uygulayarak onlardan Şecere-i Tayyibe ve ilahî bir kaynak oluşuyordu.

Mükemmellik Dört Temizliktedir:

Yüce makamlı arifler ve hakikat yolunun yolcuları, ilahi öğretileri esas alarak yeryüzünde Allah’ın halifesi olma makamına ulaşmanın şu dört temizliğe sahip olmakla mümkün olacağını bildirmişlerdir:

1- Beden ve elbisenin zahirî necaset ve pisliklerden temizlenmesi. Çünkü bu necaset ve pislikler taharetin şart koşulduğu ibadetlerde Allah’tan uzaklaşmaya neden olurlar. İbadet, Allah’a yaklaşmak içindir ve bu yaklaşmanın ön hazırlığı ise, taharettir.

2- Vücudun uzuvlarının her birinin günahlardan temizlenmesi. Örneğin gözün necaseti, namahreme bakması; elin necaseti, herhangi bir şekilde insanlara eziyet edip incitmesi; kulağın necaseti, gıybet ve dedikoduyu dinlemesi; dilin necaseti, yalan konuşmak, küfür etmek, insanlarla alay etmek, yanlış ve batıl şeyler konuşmak ve iftira etmektir.

3- İçini çirkin sıfatlardan temizlemek. Çünkü insanın içindeki çirkin sıfatların her biri, sâlik ve Allah yolu yolcusunun Hak Teâlâ’ya yaklaşmasını engelleyen bir necaset ve pisliktir.

4- Kalbi Allah-u Teâlâ dışındaki şeylerden temizlemek.

“Müminin kalbi Allah’ın haremidir. Allah’tan başkasının Allah’ın haremine girmesi ise, haramdır.”[1]

Kur’an’a Göre İnsanlar Üç Guruptur:

1- Mukarrep kullar: Kur’an-ı Kerim, mukarrep kulların inanç, ahlak ve amel bakımından insanlar, cinler ve meleklerin üstünde olan peygamberler ve masum Ehl-i Beyt İmamları (a.s) olduğunu bildirmektedirler.

2- Ashab-ı Yemin veya Meymene: Kur’an-ı Kerim ayetleri, onların inanç, amel ve ahlak bakımından tüm varlıklarıyla peygamberlerin izleyicileri ve hidayet önderlerine (Ehl-i Beyt İmamları) tabi olanların oluşturduğuna delalet etmektedir.

3- Ashab-ı Şimal veya Meş’eme: Hak mektep ve onun mübelliğleri olan peygamberlere karşı kibirlenerek baş kaldıran; hiçbir şekilde hakkı kabullenmeye yanaşmayan ve fasit olup insan toplumunda bozgunculuğu yayan erkek ve kadınlardır.

İlahî öğretilere göre peygamberlerin takipçilerinin bazı belirtileri:

Gabya inanmak, namazı ikame etmek, infakta bulunmak, semavî kitaplara inanmak, ahde vefa, sabır, cihat, doğruluk, hakkı duyup uygulamak, tövbe, israftan sakınmak, kardeşlik, sığınağı olmayanlara kanat germek, iman ehliyle dost olmak, sıla-i rahimde bulunmak, iyiliği emretmek ve kötülükten sakındırmak, şehvetleri haramdan korumak, emanete riayet etmek, yaşam ve davranışlarda tevazu sahibi olmak, zina ve şirkten uzak durmak, salih amel, boş işlerden sakınmak, dil ve gözü korumak, haram maldan, faiz, şer ve kötülükten sakınmak, güzel ahlak, az yemek, az konuşmak, gençliğin ve ömrün kıymetini bilip iyi değerlendirmek, bencillik ve egoistlikten sakınmak, Ramazan ayında oruç tutmak, hac yapmak, Ehl-i Beyt İmamlarına (a.s) ve adalet sahibi önderlere itaat etmek, aklı güçlendirmek, uzun arzulardan sakınmak, anneye ve babaya iyilikte bulunmak, insanların haklarını çiğnememek, işlerin sonunu düşünmek, takva ve iffet ve Kur’an-ı Kerim ve hadislerde geçen çok sayıdaki diğer şeyler; bunların tümü peygamberlerin takipçilerinin nişanelerindendir.

Bu gerçeklerle süslenen bir kimse peygamberlerin gerçek takipçisi, Allah-u Teâlâ’nın rahmet ve lütuflarına mazhar olan, peygamberlerin, Ehl-i Beyt İmamlarının (a.s) ve özellikle İmamu’l-Ariflerin ve Seyyidu’s-Sacidin İmam Zeynelabidin’in (a.s) duasını alan kimsedir.

------------

1- Bahru’l-Mearif, s. 290.