KUR’AN’A KARŞI GÖREVLERİMİZ

Bizim Kur’an hakkındaki görevlerimizi, yine Kur’an ayetleri açısından şöyle sıralayabiliriz:

1-KUR’AN’A İMAN

Kur’an’a karşı ilk vazifemiz ona iman etmektir. Kur’an’ın İlahi bir kitap olduğuna, insanların hidayeti ve kurtuluşu için nazil olduğuna ve yukarıda saydığımız bütün özelliklere sahip olduğuna inanmaktır. Elbette bu imanın taklidî ve körü körüne bir iman değil, delillere dayalı basiretli bir iman olması kastedilmiştir. Ayrıca Kur’an’a iman bütüncül ve kâmil bir iman olmalıdır; bazısına inanıp bazısına inanmamak, hiç inanmamaktan farksızdır. Bu konudaki ayetlerden örnekler:

“Bunlar (takvalılar), ayetlerimize inanan ve (hakka) boyun eğen kimselerdirler.” [1]

“Ve onlar (takvalılar), sana indirilene, senden önce indirilene inanırlar ve ahirete de onlar yakin ederler (kesinkes inanırlar).” [2]

“Kendilerine kitap verdiğimiz kimseler, onu hakkıyla okurlar. Onlar, ona (o kitaba) iman ederler-inanırlar. Onu inkâr edenlerse, işte ziyana uğrayanlar onlardır.” [3]

“… Onlar (ilimde sebata erişenler) derler ki: "Biz ona iman ettik; tümü Rabbimizin tarafından gelmiştir." Sadece akıl sahipleri hatırlar ve öğüt alır.” [4]

“Şüphesiz, Allah ve peygamberlerini inkâr edenler, Allah ile peygamberlerini ayırmak isteyenler, "Bir kısmına iman ediyoruz, bir kısmını inkâr ediyoruz." diyenler ve o ikisinin (iman ile küfrün) arasında bir (orta) yol izlemek isteyenler var ya; * İşte onlar, gerçek kâfirlerdir ve biz kâfirlere aşağılayıcı bir azap hazırladık.” [5]

“Nitekim (Kur'ân'ı) bölenlere (bir kısmını benimseyip bir kısmını reddedenlere) (azap) indirdik. * Onlar Kur'ân'ı parça parça ettiler.” [6]

2- KUR’AN’I ÖĞRENMEK VE ÖĞRETMEK

Kur’an’dan yararlanabilmek, onun aydınlığıyla aydınlanabilmek ve hayat kitabımız olan bu İlahi eseri kendimize yol kılavuzu kılabilmek için onu öğrenmek ve öğretmek gerekir. Bunu yaparken de Rabbani olmak gerekir. Bu konuda Âl-i İmrân Suresi’nin 79. ayetinde şöyle buyurmaktadır:

"… Kitabı öğrettiğiniz ve okuduğunuza göre Rabbanî kişiler (Allah'ı tanıyan ve O'na yönelen din âlimleri) olun."

3- KUR’AN’I OKUMAK, HEM DE HAKKINI VEREREK

Kur’an’ı öğrendikten sonra, doğal olarak ona karşı bir sonraki vazifemiz sık sık onu okumaktır. Zira Kur’an hidayet, öğüt ve hatırlatma kitabı olduğu için, onu sık sık ve hakkını vererek okumalıyız ki verdiği mesajlarla daha iyi aşina olalım. Bu konuyu vurgulayan ayetlerden örnekler:

“Kendilerine kitap verdiğimiz kimseler, onu hakkıyla okurlar. Onlar, ona (o kitaba) inanırlar. Onu inkâr edenlerse, işte ziyana uğrayanlar onlardır.” [7]

“Hiçbir durumda olmazsın, O'nun vahyettiği Kur'ân'dan hiçbir bölüm okumazsın ve hiçbir iş yapmazsınız, ki o işe giriştiğinizde biz sizi görmeyelim. Yerde ve gökte zerre ağırlığınca hiçbir şey Rabbine gizli kalmaz. Ondan (zerreden) daha küçük veya daha büyük hiçbir şey yoktur ki, apaçık bir kitapta (kayıtlı) olmasın.” [8]

“… O hâlde, Kur'ân'dan (sizin için) müyesser olanı okuyun…” [9]

“Kuşkusuz, Allah'ın kitabını okuyanlar ve namazı hakkıyla kılanlar ve kendilerine verdiğimiz rızklardan gizlide ve açıkta (Allah yolunda) harcayanlar, zevali olmayan bir ticareti umarlar.” [10]

4- KUR’AN OKURKEN ALLAH’A SIĞINMAK

Şeytan birçok zaman niyetimizi bozmak ve yaptığımız amelleri boşa çıkarmak için uğraşmaktadır. Bu yüzden şeytanın şerrinden korunmak için ciddiyet, samimiyet ve ihlasla Allah’a sığınmamız gerekir. Kur’an okumak da bu amellerden birisidir. Dolayısıyla Kur’an hakkındaki vazifelerimizden birisi de okurken Allah’a sığınmaktır. Rabbimiz bu konuda Nahl Suresi’nin 98. ayetinde şöyle buyurmaktadır:

“Kur'ân okuduğun zaman kovulmuş Şeytan'dan Allah'a sığın.”

5- KURÂN’I DİNLEMEK

Kur’an’ı okumak bir görevimiz olduğu gibi, Kur’an okunurken onu dinlemek de ona karşı duyarlılığımız ve saygımızın bir ifadesidir. Rabbimiz şöyle buyurmaktadır:

“Kur'ân okunduğu zaman dinleyin ve susun; olur ki size merhamet edilir.” [11]

6- KUR’AN ÜZERİNDE DÜŞÜNMEK VE ÖĞÜT ALMAK

Kur’an’a karşı en önemli görevlerimizden birisi, Kur’an okurken onun mesajları ve öğretileri üzerinde tefekkür etmek, akıl yormaktır. Zira onun üzerinde tefekkür etmeyen hakikatlerini hakkıyla anlayamaz, delil ve mantığını kavrayamaz. Dolayısıyla ona karşı iman ve yakini de köklü bir iman olmaz. Bu yüzden birçok ayette Rabbimiz bizi Kur’an üzerinde tefekküre davet etmektedir. Örneğin şöyle buyurmaktadır:

“Ayetleri üzerinde iyice düşünsünler ve akıl sahipleri öğüt alsın diye bu sana indirdiğimiz mübarek-bereketli bir kitaptır.” [12]

“Onlar, Kur'ân'ı hakkıyla düşünmezler mi? Yoksa kalplerinde kalplere ait kilitler mi var?” [13]

7- KUR’AN’A SARILMAK VE UYMAK

Kur’an’ı öğrenmeden, okumadan, üzerinde düşünmeden ve okuduklarımıza amel etmeden ondan yararlanmamız, onun nuruyla nurlanmamız mümkün değildir. Bu yüzden Kur’an hakkındaki en önemli vazifemiz ona sarılmamız ve amel etmemizdir. Örnek olarak şu ayetlere dikkat edin:

“Kitaba sıkıca sarılanlar ve namazı hakkıyla yerine getirenler (bilsinler ki), biz kuşkusuz iyilerin (çabalarının) mükâfatını zayi etmeyiz.” [14]

“Bu da bizim indirdiğimiz kutlu bir kitaptır; ona uyun ve takvalı olun ki, size merhamet edilsin.” [15]

8- KUR’AN’I YALNIZ BIRAKMAMAK

“(Mahşer günü) Peygamber, "Ey Rabbim! Kuşkusuz, benim kavmim bu Kur'ân'ı kenara bıraktılar." der (ve onları şikâyet eder).” [16]

Kur’anî vazifelerimizden bir diğeri onu yalnız bırakmamaktır. Evet, Kur’an eğer daima hayatımızın orta yerinde olmaz, başucu kitabımız ve hayat kılavuzumuz olmazsa, onu yalnız bırakmış, hayatımızın dışına itmiş oluruz ve dünyevi ve uhrevi açıdan kaybederiz. İşte buna Kur’an’ı yalnız bırakmak denir ve böyle kimseleri Resulullah (s.a.a) kıyamet günü Allah’a şöyle şikâyet edecektir:

“(Mahşer günü) Peygamber, "Ey Rabbim! Kuşkusuz, benim kavmim bu Kur'ân'ı kenara bıraktılar." der (ve onları şikâyet eder).” [17]

9- KUR’AN’IN GERÇEKLERİNİ AÇIKLAMAK VE SAKLAMAMAK

Allah-u Teâlâ Kur’an’da geçen bazı ümmetleri, kendilerine inen kitapların gerçeklerini sakladıkları için kınamakta ve dolaylı olarak Müslümanlara onlar gibi olmamalarını öğütlemektedir. Demek ki Müslümanlar olarak kitabımıza karşı bir diğer önemli vazifemiz, onu okuma ve amel etmenin yanı sıra, elimizden geldiği kadar onun hakikatlerini ve mesajlarını başkalarına da ulaştırmaya çalışmaktır. Evet, şöyle buyuruyor Rabbimiz:

“Hani Allah, kendilerine kitap verilen kimselerden: "Bu kitabı halka açıklayıp onu asla gizlemeyeceksiniz" diye söz aldı. Ama onlar, (itinasızlık ederek) onu arkalarına attılar ve ona karşılık az bir bedel aldılar. Aldıkları karşılık ne de kötüdür!” [18]

10- KUR’AN AYETLERİNE KARŞI SAYGILI OLMAK VE HUŞU GÖSTERMEK

Kur’an’a yönelik bir görevimiz de ona karşı saygılı olmak, saygısız davrananlara karşı duyarsız kalmamaktır. Zira Allah’ın azametini idrak edip inanan bir kimse O’nun kitabının da azametine inanır ve onun önünde eğilir ve saygıda kusur göstermez.  Ona saygısızlık yapılmasına da tahammül etmez ve buna duyarsız kalmaz. Bu konuda örnek olarak şu ayetlere dikkat edin:

“De ki: "Siz, ister ona iman edin, ister iman etmeyin; bundan önce kendilerine ilim verilen kimselere (bu kitap) okununca, yüzüstü secdeye kapanırlar. * Derler ki: "Rabbimiz her eksiklikten uzaktır. Kuşkusuz, Rabbimizin sözü kesinlikle gerçekleşir.” * Yüzüstü yere kapanıp ağlarlar ve bu onların huşularını artırır.” [19]

“İman edenler için, Allah'ın anılması ve inen hak (Kur'ân) karşısında kalplerinin yumuşayıp titremesinin ve daha önce kendilerine kitap verilip de üzerlerinden uzun zaman geçmesiyle kalpleri katılaşan ve birçoğu fasık (yoldan çıkmış) olan kimseler gibi olmamalarının zamanı daha gelmedi mi?!” [20]

“(Allah) kitapta size şu hükmü indirmiştir: Allah'ın ayetlerinin inkâr edildiğini ve alaya alındığını işittiğinizde, başka bir konuya dalmadıkça onlarla oturmayın; aksi takdirde siz de onlar gibi olursunuz. Allah, münafıkların ve kâfirlerin tümünü cehennemde bir araya toplayacaktır.” [21]

Musa AYDIN

--------------

[1]- Zuhruf, 69.

[2]- Bakara, 4.

[3]- Bakara, 121.

[4]- Âl-i İmrân, 7.

[5]- Nisâ, 150-151.

[6]- Hicr, 90-91.

[7]- Bakara, 121.

[8]- Yunus, 61.

[9]- Müzzemmil, 20.

[10]- Fâtır, 29.

[11]- A’râf, 204.

[12]- Sâd, 29.

[13]- Muhammed, 24.

[14]- A’râf, 170.

[15]- En’âm, 155.

[16]- Furkân, 30.

[17]- Furkân, 30.

[18]- Âl-i İmrân, 187.

[19]- İsrâ, 107-109.

[20]- Hadid, 16.

[21]- Nisâ, 140.