Mübarek Ramazan ayının manevi atmosferinde bütün kullar Allah-u Teâlâ’ya ibadet, dua ve yakınlaşma yollarını aramaktadır. Bütün niyetli ve oruç tutanlara ilahî tevfik ve başarı dileğiyle İmam Seccad’ın (a.s) güzel bir duasını aktaralım:

“Allah’a şükürler olsun ki İslam dinini bize armağan edip, güzel yolları bizim önümüze koydu. Allah’ım! Muhammed ve Ehl-i Beyt’ine selam ve salavat gönderip, bu ayın faziletini tanıma değerine saygılı olmak; imsaklarını yerine getirmek; men ettiklerinden uzak kalmak için bize ilhamda ve yardımda bulun. Allah’ım! Ramazan ayını bizim ibadet ve yakarış sesimizle doldur; gece ve gündüzünü itaatimizle donat. Gündüzlerini oruçlu olmak ve gecelerini ise, senin katında dua okuyup, sabahlamak doğrultusunda bize yardımcı ol”. [1]

Mübarek Ramazan ayında, oruç tutanlar gerçi aç ve susuz kalıyorlar. Fakat yapıcı ve olumlu sonuçlara ulaşıyorlar. Bunun en önemli etkisi, kendine hâkim olmak ve iradeyi takviye etmektir. Ramazan ayı boyunca insan kendi nefsine hâkim olma sürecini öğreniyor. Geçici eğlence ve lezzete düşkünlükle yetinmeme doğrultusunda kendini yetiştirir. Oruçlu insan manevi lezzet ve coşkunun tadına ulaşır. Oruç, hayatın yanlış alışkanlıklarını, tekrarlanan yaşam biçimini terk etmeye sebep olur. Ramazan ayında oruç, insanın hayat tarzını ve tutumunu köklü bir şekilde dönüştürür. İnsana yeni yol ve çığır açar. Oruçlu insan çeşitli nefsani eğilimler ve yönelişler karşısında direnir ve çarpık dileklerinin sultasından kurtulur.

İmam Ali (a.s) şöyle buyuruyor: “En iyi insan, nefsi heva ve hevesiyle mücadele eden insandır. En güçlü insan kendi nefsine hâkim olandır”.

Ramazan ayı, insanın kendi tutum ve davranışlarını kontrol etmeye, hata ve yanlışlıklarını en aza indirgemeye sebep olur. Bu mesele, insanın endişeleri ve kaygılarını azaltır. Ruhu ve öz varlığı huzura kavuşur. Kur’an-ı Kerim’in çeşitli ayetlerinde, insanlar ilahî nimet karşısında şükretmeye çağrılır. İnançlı insanlar daima ilahî nimetleri anar ve ilahî hamd-u senayı sürdürürler. Mümin insanlar, Allah’ın rahmet ve nimetleri karşısında şükredip, ilahî rızayı elde etmeye çalışırlar.

İmam Ali (a.s) şöyle buyuruyor: “Nimete şükretmenin hakiki yolu, nimetleri haram yolda kullanmamaktır. Allah, Kur’an-ı Kerim’de, ilahî nimetlere şükreden insanlara daha fazla nimetler indirildiğini kaydediyor.

İmam Sadık (a.s) şöyle buyuruyor: Sana nimet veren kimseye şükret; sana şükreden kimseye sen de ihsanda bulun. Çünkü nimetler için şükredilirse, zeval bulmazlar; şükredilmezse, nimetler devam etmezler. Hakkı tanımak gereğince, bela ve sorunları çözme ve def etme zamanında veya ilahî lütuf ve nimetleri andığımız zamanda Allah’a var gücümüzle şükretmektir. Elbette kullarının şükretmesine Allah’ın ihtiyacı yoktur. Çünkü Allah, âlemlerin maliki, rabbi ve ganidir. Nitekim Neml suresinin 40. ayetinde yüce Allah şöyle buyuruyor:

“Kim şükrederse, artık o kendisi için şükretmiştir. Kim de nankörlük ederse, gerçekten benim Rabbim ganidir, kerim olandır.”

Bir gün Allah-u Teâlâ, Hz. Musa’ya (a.s) şöyle buyurdu: Ey Musa! Bana şükret ve tam bir şükürle şükret. Hz. Musa (a.s) şöyle dedi: Rabbim! Sana şükretmeye güç yetiremediğim için nasıl olurda şükretme hakkını yerine getirebilirim. Allah-u Teâlâ şöyle buyurdu: Ey Musa! İşte bana şükrettin. Çünkü bütün nimet ve başarıların bana ait olduğunun bilincine vardın.

Allah’a şükretmenin yollarından biri, halkın yaptıkları iyilikleri takdir etmektir. Bazı insanlar, ilahî rahmet ve hayrın bizlere inmesine aracı olurlar. Burada halka yardımcı olmak ve iyilikte bulunmak, Allah’a şükretme anlamındadır. İslam ahlakı ve öğretilerinin önemli bir meselesi, şükretme ve takdir etme kültürünün yaygınlaştırılmasıdır. İslam Peygamberi (s.a.a) şöyle buyuruyor: “Kim halka teşekkür etmezse, Allah’a da şükretmemiş olur”.

---------------

[1]- Sahife-i Seccadiye’nin 44. duasının bir bölümü.