Abdullah, İmam Hüseyin’in (a.s) oğludur. Annesi ise, İmru'l Kays ’ın kızı Rubab’dır.

Doğumu ve Adının Konulması

Abdullah b. Hüseyin’in (a.s) doğum tarihi net olarak bilinmemektedir. Ancak kaynakların birçoğunda onun Kerbela’da şehit olurken, çok küçük bir yaşta ve süt emen bir bebek olduğu belirtilmiştir.[2]

Eski Şii ve Sünni kaynaklar bu çocuğun adını "Abdullah" olarak kaydetmişlerdir. Ancak sonraki Şii kaynaklar adının "Ali Asker" olduğunu kaydetmiştir.

Ahteb Harezmi’nin “Maktelü’l Hüseyin”[3] ve İbn-i Şehraşub’un “Menakıb Âl-i Ebi Talib”[4] kitapları en eski kitaplar olarak İmam Hüseyin’in (a.s) küçük yaştaki çocuğunun şehit olmasını açıklarlarken, çocuğun adının "Ali" olduğunu belirtmişlerdir. Sonraki kaynaklar da onları takip ederek, şehit bebeğin adının "Ali Asker" olduğunu belirtmişlerdir. İmam Seccad’ın (a.s) lakabını genel olarak “Ali Evsat” olarak kaydetmişlerdir.[5]

Buna karşın yine aynı kaynaklar İmam Hüseyin’in (a.s) çocuklarının adlarını sayarken "Abdullah" adını da saymışlardır. Ancak nasıl şehit olduğuna dair bir açıklamada bulunmamışlardır.[6] Bu konu eski ve yeni kaynakların İmam Hüseyin’in (a.s) "Ali" adlı çocuklarını saymalarından kaynaklanmaktadır.[7]

İmam Hüseyin’in (a.s) çocuklarının adları konusunda nakledilen rivayetlerden birisini Kuleyni Kâfi kitabında nakletmektedir.[8] Bu rivayete göre, İmam Hüseyin (a.s) iki çocuğuna "Ali" adını koymasından rahatsız olan Mervan’a şöyle buyurmuştur: "Eğer 100 erkek çocuğum olsa da hepsinin adını "Ali" koyacağım".

Çok sayıda Şia, Ali b. Hüseyin veya Abdullah b. Hüseyin’in (a.s) “Babü’l Havaic” (hacetler kapısı) olduğuna inanmaktadır. Bunun kendisi Hz. Ali Asker’in (a.s) şehit olurken süt emen bir bebek olmasına rağmen, Allah katındaki değerini ortaya koymaktadır.[9]

Abdullah b. Hüseyin (a.s) o yaşına rağmen, Kerbela’da şehit olmuştur.

----------

[1]- Rabbani Halhali, Ali, Çehreyi Direhşan-ı İmam Hüseyin (a.s), Kum, Mektebü’l Hüseyin, 1379 hş.

[2]- Mus’ab b. Abdullah, s. 59; Belazuri, c. 2, s. 250; Taberi, c. 5, s. 448, 468; Buhari.

[3]- Taberi, c. 2, s. 37.

[4]- Taberi, c. 4, s. 109.

[5]- Bahattin Erbili, c. 2, s. 250; İbn-i Taktaki, s. 143; İbn-i Sabbag, s. 196; Şebrevi Şafii, s. 130.

[6]- İbn-i Şehraşub, c. 4, s. 109; İbn-i Talha Şafii, Bahattin Erbili, c. 2, s. 250; İbn-i Sabbag, s. 196.

[7]- Mus’ab b. Abdullah, Buhari, Mufid, Delailü’l İmamet, İbn-i Şehraşub, İbn-i Talha Şafii, Bahattin Erbili.

[8]- Kuleyni, c. 6, s. 19.

[9]- Ferhengi Aşura, s. 322.