Kibirlilerin tasavvur ettikleri büyüklük onun düzeyine eri?mekten çok uzakt?. Büyüklenenlerin ve zorbalar?n kar??s?nda e?ilmezdi.

O, ho?görü, sükûnet ve tahammülü, geni? ufuklu vakar?yla, öz güven ve yumu?akl???yla, a??rl??? ve temkinlili?iyle, sa?lam karakteri ve iffetiyle, onurunu korumas?yla bir ahlâk abidesiydi.

Babas?n?n vefat?ndan önce, parlak bir onur ve aç?k bir hâyâ timsaliydi. Güler yüzlü ve mütebessim bir güzellik abidesiydi. Ama babas?n?n vefat?yla birlikte yüzündeki tebessüm kaybolmu?tu.

Dilinden haktan ba?ka bir söz dökülmezdi, sadece do?ruyu konu?urdu. Kimsenin kötülü?ünden söz etmezdi. G?ybet etmez, kimseyi arkadan çeki?tirmezdi. Kimseyi küçümseyici ka? göz i?areti yapmazd?. Ba?kalar?n?n s?rr?n? saklar, verdi?i sözü tutard?.

?sti?arede do?ruyu söyler, onlar?n gerçek hayr?n? isterdi, ba?kalar?n?n mazeretlerini kabul ederdi. Yanl??l?klar? ho? görürdü. Çok kere sürçmeleri ve kötülükleri hilim ho?görüyle kar??lard?.

Kötülükten kaçar, daima iyili?e e?ilimliydi. Güvenilirdi. Sözünde do?ruydu. ?yi niyetliydi ve sözünde kesinlikle dururdu. ?ffetin en yüksek doruklar?ndayd?. Tertemiz bir ünü vard? ve ad?nda en ufak bir leke yoktu. E?ilimleri üzerinde hevâs?n?n etkisi yoktu.

Hz. Zehra (s.a) az ile yetinen, zühd sahibi biriydi. O, ihtiras?n kalbi parçalad???n?, i?lerde düzensizlik ve da??n?kl??a neden oldu?unu çok iyi biliyordu. O, hayat?n?n sonuna kadar babas?n?n kendisine söyledi?i ?u sözü prensip edindi: "Ey Fat?ma! Ebedi nimetlere kavu?abilmen için, dünya hayat?n?n ac?lar?na kar?? sabret." Basit bir hayata raz?yd?. Hayat?n zorluklar?na kar?? sab?rl?yd?. Helâlin az?yla yetinirdi. Raz?yd? ve kendisinden raz? olunmu?tu.

Ba?kas?na ait olan, ba?kas?n?n sahip oldu?u ?eylere göz koymazd?. Hakk? olmayan bir ?eye de gözlerini dikmezdi. Allah’tan ba?kas?ndan bir ?ey istemeye tenezzül etmezdi. O, yüzsüzlük etmez, onurlu nefsin tam bir timsaliydi. Nitekim babas? ?öyle demi?ti: "As?l zenginlik gönül zenginli?idir."

O, dünyas?n? bir yana b?rakarak kendini Rabbine adayan Hz. Betül’dü. Dünyan?n çekici süslerine arkas?n? dönmü?tü. Dünya hayat?n?n aldat?c? güzelliklerine e?ilim göstermiyordu ve dünyaya meyletmenin ne büyük felâketlere yol açt???n? çok iyi biliyordu. Dünya hayat?n?n zorluklar?na sabrederken, dilinden Rabbinin zikrini eksik etmeden, sorumlulu?unu yerine getirme hususunda muazzam bir sab?r örne?i sergiliyordu.

Hz. Zehra’n?n (s.a) as?l ilgisi ahirete yönelikti. Dünyan?n göz al?c? güzelliklerine de?er vermiyordu. Çünkü babas?n?n dünyadan, dünyan?n nimetlerinden, lezzetlerinden ve ?ehevî arzular?ndan yüz çevirdi?ini görüyordu.