Hz. Zeyneb’in (s.a) en meşhur ismi "Zeynep"tir. Sözlükte güzel kokulu ve güzel manzaralı ağaç [2] ve "Zeyn-eb", yani “babasının süs ve ziyneti” anlamına gelmektedir. Çeşitli rivayetlere göre, Hz. Zeyneb’in (s.a) ismini bizzat Hz. Peygamber Efendimiz (s.a.a) koymuştur. Elbette Efendimiz de Allah tarafından Hz. Ali (a.s) ve Hz. Fatıma’nın (s.a) çocukları için belirlediği ismi koymuştur. [3]

Hz. Resul-ü Kibriya Efendimiz (s.a.a) kundaktaki çocuğu kucağına alıp, öptükten sonra şöyle buyurmuştur: “Hazırda ve gaipte olan ümmetime tavsiye ediyorum ki bu kızı koruyup saygı göstersinler. Hakikaten bu kız Hatice Kübra (s.a) gibidir.” [4]

Hz. Zeynep (s.a) küçüklüğünden itibaren İmam Hüseyin’e (a.s) şiddetli ilgi duymaktaydı. Şehitlerin Efendisi’ni görmediği zaman, tahammülsüzlük gösterir ve abisinin güzel cemalini görünce, mutlu olurdu. [5] Beşikte ağladığında İmam Hüseyin’i (a.s) görmesi veya sesini duyması ile sakinleşirdi. [6]

Bu şaşırtıcı olan aşırı sevgiyi gören Hz. Zehra (s.a) bir gün konuyu babası Hz. Resulullah’a (s.a.a) açar. Peygamber Efendimiz (s.a.a) şöyle buyurur: “Ey gözlerimin nuru! Bu kız, Hüseyin ile birlikte Kerbela’ya gidecek ve ağabeyinin dert ve musibetlerine ortak olacaktır.” [7]

Hz. Zeynep (s.a) sabır ve istikamet abidesidir. Kendisi İmam Hüseyin (a.s) ile birlikte Kerbela’da yer almıştır. Kerbela vakıası sonrasında Muharrem’in onunda (Aşura günü) bir grup Ehlibeyt ile birlikte esir düşerek, Kufe’ye ve oradan da Şam’a götürülmüştür. Esareti boyunca öteki esirleri koruyup kollamasının yanı sıra, insanları irşat edici ve aydınlatıcı hutbeler de okumuştur. Hz. Zeyneb-i Kübra (s.a) şecaat, fesahat ve belagati ile Kerbela kıyamının kalıcı olmasına neden olmuştur.

Hz. Zeynep (s.a) tarihi kayıtlara göre, Hicretin altmış üçüncü yılında Recep ayının birinde eşi Abdullah b. Cafer ile Şam’a yaptığı bir yolculukta vefat etmiş ve orada da defnedilmiştir. Bazıları Medine veya Mısır’da defnedildiğini söylemiştir. [8]

----------

[1]- Reyahinu’ş-Şeria, c. 3, s. 33; Hz. Zeynep (s.a) Furuğ-u Taban-ı Kevser, s. 17.

[2]- Er-Raid, c. 1, s. 924, 1376 hş.

[3]- es-Seyyide Zeynep s. 39; Zeyneb-i Kübra (s.a) Akile-i Ben-i Haşim, s. 29, 1375 hş; Hz. Zeynep (s.a) Siyre-i Ameli Ehlibeyt, s. 7.

[4]- Zeyneb-i Kübra Betalete’l Hürriyet, s. 15, 1417 hk; Seyyid Nurettin Cezairi, s. 44.

[5]- Reyahinu’ş-Şeria, c. 3, s. 41.

[6]- Reyahinu’ş-Şeria, c. 3, s. 95.

[7]- Reyahinu’ş-Şeria, c. 3, s. 81.

[8]- Zeyneb-i Kübra (s.a) mine’l Mehdi ile’l Lehd, s. 434.