“Recep” ululamak ve azim saymak manasında gelmiştir. "Recep ayının" manası büyük ve muhterem sayılmış anlamındadır. Lügat nakillerinde İslam öncesi Arapları, bu ayı saygın bilmiş ve bu ayda savaşmaktan kaçınmışlardır.

Recep ayı, başka isim ve sıfatlarla da anılmıştır. Bu aya "Receb'ul Ferd" «رجب الفرد» “yalnız” anlamını taşıyan bu ismi vermişlerdir. Çünkü diğer haram aylar arka arkaya gelirken, bu ay yalnız kalmıştır. Ayrıca "Receb'ul Muzar" «رجب المُضَر» Peygamber Efendimizin (s.a.a) cedlerinden olan "Muzar" kabilesinin bu aya karşı özel bir ihtiramı söz konusuydu ve bu ismin oluşmasına sebep olmuşlardı. "Receb'ul Esb" «رجب الاصب» ve "Receb'ul Esm" «رجب الاصم» Peygamber Efendimiz (s.a.a) tarafından nakledilmiştir.

"İlahi rahmet bu ayda ümmetimin üzerine döküldüğü için "Receb'ul Esb" ve bu ayda müşriklerle savaş yasaklandığı için de "Receb'ul Esm" diye adlandırılmıştır."

“Recep ayı”, Cahiliye Devri Arapları için önemli bir yere sahipti. Öyle ki bu ayda savaşmak, kan dökmek, adam öldürmek ve yağmalama yasak ve haram edilmişti; Araplar da bu yasaklara sadık idiler. İslam'ın gelmesinden sonra din, bu aya bir kutsallık katmış; bu ayın hürmeti ve değeri artmıştır.

Hz. Resul-ü Kibriya Efendimizden (s.a.a) şöyle bir hadis nakledilmiştir: “Recep, Allah’ın ayı, Şaban benim ayım ve Ramazan ise, ümmetimin ayıdır.”

Aynı şekilde Peygamber Efendimizden (s.a.a) şöyle bir rivayet nakledilmiştir: “Her kim Recep ayında bir gün oruç tutarsa, bir ay boyunca oruç tutmuş gibi olur.” Recep ayının ilk Cuma akşamına “Leyletü’l Regaib” denir.

Recep ayının en önemli etkinliklerinden birisi, Hz. Resul-ü Kibriya Efendimizin (s.a.a) Bi'seti'dir. İmam Muhammed Bakır (a.s), İmam Cevad (a.s), İmam Ali'nin (a.s) kutlu doğum günleri ve yine İmam Hadi (a.s) ve İmam Kâzım'ın (a.s) şehadet günleri de bu ayın en önemli etkinliklerindendir.