İslam düşmanları ve taassupçu insanlar veya bilmeyip de kendilerini bilenlerden zanneden kırık uçlu kalem sahipleri tarafından inkar olunan veya Şialığa haslaştırılan ve gerçekte genel ve İslami bir akide olan inançlardan birisi de “Mehdilik” konusudur.

Kör bir taassuba kapılan bazıları, Şia mektebine olan menfi tavrından dolayı dini ve ilmi hakikatleri okumaları ve bilmelerine rağmen ve cehaletlerinden dolayı, İslam düşmanları ve emperyalistlerin hedeflerine ters düştüğü için, o hakikatleri zehirli düşünceleri ile bulanık bir hale getirme girişiminde bulunmuş ve bunları ya inkar etmişlerdir veya o inancın Şia’ya mahsus bir inanç olduğunu savunmuşlardır. Bazıları da bilmeyenlerden olup da kendilerini bilenler kisvesinden sayarak, kaleminin kırık ucu ile dinde hakikati olan ve İslami bir inanç bilinen akideleri ya inkar etmişler veya belli bir fırkaya mahsus olduğunu savunmuşlardır.

Bazıları da öğrendikleri üç beş tane İslami ilim ıstılahı veya öğrendikleri üç beş maddi ilim ile İslami konuların hepsine maddi sebepler ve pencerelerden girmek istemişler, maddi ve zahiri sebeplerle halledemedikleri ve felsefe yolu ile de derkinden aciz kaldıkları konuları yorum ve tahrif yapmışlar veya kökten inkar etmişlerdir. Kapısı kapalı olan dört duvar arasında oturan bu insanlar ellerine aldıkları kalemlerle kendi hadlerini aşan İslami konularda görüş bildirmiş ve Müslümanların ayetler ve hadisler ışığında ittifak ettikleri konuları inkar etmişlerdir.

Bu tür inançlar, genelde Kur’an’ın ilmi mucizeleri, İslam’ın teşri ettiği şeyler hakkında konuşmak isterler ama peygamberler ve ilahi insanların madde üzerinde yapmış oldukları mucizevi tasarrufları konu etmek istemezler. Bunu yaparken de gaye, İslam’ı maddi ekol ve sebeplerle kabullenen ve genelde İslam ile yeni tanışan, İslam’da kendisine yeni ilim kapılarını açan neslin beğenisini, sevgisini kazanmak ve kendisini onlara kabullendirmektir. Veya kısa yoldan çabuk meşhur olmaktır. Zira “icma ya muhalifet etmek, insanı çabuk meşhurlaştırır” deyimi doğru bir gerçektir. Hatta bu tür zihniyetler peygamberleri dahi normal insanlarmış gibi tanıtmak istemiş ve onların akıllar üstü mucizelerinden sohbet olunmasından rahatsızlık duymuşlardır.

Bu zihniyetler genelde alemde vuku bulan olayları Allah’a değil de maddeye veya tabiata nispet vermek istemişlerdir. Allah’ın hikmet, kudret, ilim, kaza ve kaderini vs. açık bir şekilde konuşulmasından rahatsız olmuş ve onları kulak ardı etmişlerdir. Söylenilen her şeyin sebeplerinin maddeye ve tabiata ait olmasını istemişlerdir.