Saray ağzına kadar doluydu. İnsanlar merakla Firavun'un ne konuşmak istediğinin kritiğini yapıyordu. Derken Firavun, büyük bir ihtişamla salona girdi ve kürsüye doğru ilerledi. Herkes bir anda susmuş, nefesler tutulmuş ve gözler Firavun'a çevrilmişti.

Firavun, oldukça öfkeliydi. Önünde duran su kâsesinden bir yudum su almak istedi ama elleri titriyordu. "Dökerim" korkusuyla kâseyi eline bile almaya cesaret edemedi. Çaresiz, vazgeçti. Sonra kalabalığa dönerek konuşmaya başladı:

- Bizim dinimiz, atalarımızdan bize miras kalan kutsal bir dindir. Uğrunda can veririz, canlar alırız. Bu dinden vazgeçmek, atalarımızı yok saymak demektir! O halde bana izin verin de şu Musa'yı öldüreyim! Ölsün de gidip "Allah" diye çağırdığı tanrısından merhamet dilensin.  Ancak bu sayede atalarımızın ruhu rahat eder. Aksi halde onun dininizi değiştirmesinden ve aranızda bozgunculuk çıkarmasından korkarım! (Mümin, 26'dan alıntı)

İnsanlar Firavun'a hayran hayran bakıyordu. "Ne kadar büyük bir yönetici! Dinimize nasıl da sahip çıkıyor!" diye kendi aralarında konuşmaya başladılar.

Oysa Firavun'du bu... Onun "din" diye bir derdi mi vardı ki? Bu "din" onun en mükemmel silahıydı ve insanlara hakimiyet kurmanın en kolay yoluydu. Eğer bu din ortadan kalkacak olsa, saltanatı da yok olup gidecekti. Çaresiz, Musa'yı kötülemeli, insanların gözünden düşürmeli ve yok edilmesi için halkın desteğini arkasına almalıydı.

Çoğu, Firavun'u destekledi. Musa'ya hakaret edenler oldu. Vaktiyle Âsiye ve Firavun çiftinin manevi evladı olarak karşısında eğildikleri iyilerin efendisi Musa'ya, bugün Firavun'dan destek alarak küfür ve hakaret ediyorlardı:

- Hain!

- Fitneci!

- Yalancı!

- Sahtekâr!

Sesler bir anda bütün salonu doldurmuş, çıkan gürültü rahatsız edici bir boyuta ulaşmıştı. Derken iman ve insaf ehli biri, daha fazla dayanamayıp öne çıktı:

- Bir adamı 'Rabbim Allah'tır' dediğinden dolayı öldürüyor musunuz? Oysa o size Rabbinizden apaçık deliller getirmiştir. Eğer yalancıysa, yalanı kendi aleyhinedir. Eğer doğru sözlüyse o zaman size vadettiklerinin bir kısmı başınıza gelir. Şüphesiz, Allah aşırıya giden yalancı bir kimseyi doğru yola iletmez. (Mümin, 28)

* * *

* Kibrin, küfrün ve zulmün sembolü Firavun'un Hz. Musa ile baş edebilmek adına öne sürdüğü bahane: O, sizin dininizi değiştirecek ve aranızda fitne çıkaracak... Bunu kim söylüyor? Firavun... Kim için? Hz. Musa için...

* Bir saray dolusu eşraf, bir saray dolusu devlet adamı, bir saray dolusu insan ve hakkı savunan sadece bir kişi... Hem de ayetin tabiriyle imanını gizleyen bir mümin... Öyle bir yerde kendini açığa vuruyor ki artık orada sussa, geri çekilse ve konuşmasa, bugün Kur'an ondan "mümin" olarak söz etmeyecek!.. İmanını nerede açığa vurduğuna bakın!

* Biz hâlâ bu kıssaları "Binbir Gece Masalları" tarzında okuyup geçecek miyiz? "Mümin olmak", bu kıssaları okumak kadar kolay mı ki Kur'an'ın "mümin" olarak tanımladığı bu kimseyle kendimizi hiç kıyaslamıyoruz bile?