Bilerek yaşamak ile inanarak yaşamanın farkı çoktur. Bu farkları toplumda hayatın her alanında görmek mümkündür.

Her Müslüman ölümü bilir. Ancak ölümü bilmek ile ölüme inanmak farklıdır. 

Her insan on dakika sonra hayatta olacak mı, ölecek mi; bilemez. On dakika sonra ölebilir de, yaşayabilir de. Buna iman getiren sokaktaki bir köpeğe bile haksızlık ve eziyet etmez. Hayatını iman esaslarına ve doğruluğa göre şekillendirir. 

Ancak bilen insan farklıdır. Onun için kul hakkının, kalp kırmanın, ah almanın, günahlar yapmanın hiçbir önemi yoktur. 

Ölüme inanan insan ahiret hesabını hayatı içerisine alarak yaşar. Konuşmaları, yazmaları, amelleri, davranışları iman üzere olur. Ancak insan konuşmalarını, yazmalarını, amellerini, davranışlarını fırıldak ve riya endeksli yaparsa; ölümü bilip de inanmıyor demektir.

Mesela; Gıybetin haram olduğunu bilmeyen yoktur. Peki, bazıları bunu bildikleri halde neden saatlerce haramı hiç umursamadan gıybet ederler? İNANMADIKLARI İÇİN! 

Fitne, fesat işlerinin haram olduğunu bilmeyen Müslüman yoktur. Öyleyse neden bazıları hiç umursamadan daima fitne, fesat yaparlar? İNANMADIKLARI İÇİN!

Kıskançlığın, kinin imanı yakıp, kül ettiğini, haram olduğunu bilmeyen yoktur. Peki, neden bazılarının yaşamları kıskançlık ve kin etrafında döner durur? İNANMADIKLARI İÇİN! 

Bu örnekleri fazlasıyla çoğaltmak mümkündür. İnsanların ve Müslümanların çoğunluğu hiç ölmeyecekmiş gibi yaşıyorlar. Neden? ÖLÜME İNANMADIKLARI İÇİN! 

Oysa hayatımızın özü bir nefese, bir pamuk ipliğine, bir damarımızın tutukluk yapmasına, bir anlık gaflete, bir anlık uykuya bağlı. Çünkü her an her şey olabilir. En ummadığımız anda bir beyin kanaması, bir kalp krizi, bir terör saldırısı, bir trafik kazası ile hayatımız son bulabilir! 

Geçmişe dönün ve hatırlamaya çalışın: Hayatınızda, “Elhamdülillah, çok şükür, ucuz atlattım!..” dediğiniz anlar, hastalıklar, fenalıklar, kazalar yok mu?... 

Bazen çökmekte olan büyük bir binanın altından birisinin ani bir uyarısı ile kurtulursunuz! Bazen çöken bir binanın enkazından çıkarılırsınız, bazen bir kalp krizinden hastaneye zamanında yetiştirilerek kurtulursunuz, bazen bir trafik kazasında hafif yaralar alarak kurtulursunuz… 

Bu bazenlerin tamamında “Oh çok şükür, ucuz atlattım!..” dersiniz. Ama her zaman “Elhamdülillah, çok şükür, ucuz atlattım!..” söylemeyebilirsiniz. Yani “hayat” dediğimiz büyük ikramın iki dakika sonrası için bile bir garantisi yoktur. İki dakika sonrası için garantisi olmayan bu hayat, bütün “dünyayı ayaklarımızın altına” serseler bile “doğruluktan, takvadan, imandan” çıkmaya, fırıldak, riyakâr olmaya değmez. 

Bu dünyada "hayat ipliği her an kopabilecekmiş gibi yaşamak”, hayatta doğru yaşamanın en önemli formülüdür. 

Hayatlarına doğruluk hariç, her türlü yalan, dolanı, fitne fücuru, günah ve şeytana kulluğu yerleştirenler “hiç ölmeyeceklermiş, Rahman’ın divanında hesaba durmayacaklarmış” gibi yaşarlar. Dünya böylelerinin cenneti konumunda görülür. 

Merhum Ayetullah Halebi'nin bir sorusu üzerine Merhum Ayetullah Hoi "biz vızıldıyoruz, işi yapan Allah'dır" cevabını vermişti. 

Evet, bizler bu dünyada vızıldamaktayız. Ancak işi yapan Allah'dır. Yalnız iki çeşit vızıldayan vardır. Kimisi Rahmani, kimisi şeytani... 

Vızıldamaları şeytani olanlar bilenler olup, inanmayanlardır. Vızıldamaları şeytani olanların her söylemi, ameli, kalemi şeytani olur. Söylemleri zahirde hak olsa bile zahiri hak olan söylemlerinden batılı, nefsi, dünyayı, çıkarı murad ederler. 

Haricilerin dillerinde daima hak söz olan "hüküm ancak Allah'ındır" sözü vardı. Ama İmam Ali aleyhisselam "hak sözdür ancak ondan batıl murad edilmektedir” buyurmuştu. 

Evet. Haricilerde vızıldıyorlardı. Ama Vızıldamaları şeytani idi. Onun için bazen hak bir sözü bile söyleselerdi, ondan batılı ve fitneyi murad ediyorlardı. Bundan dolayı zahirde hakkı vızıldayan her sese inanılmamalı ve basiretli olunmalıdır.

Selam ve dua ile...

Mehdi Aksu