Kerb-u Bela’n bize Huseyn

Hem Kabe’dir hem Mina’dır

Ta Galubela’dan beri

Ruhum sene aşinadır

Ölende de gözüm ağa

Kerbubela’da kalacak

Münker Nekir sualine

Cevabım “Hüseyn” olacak

Bir bakışlık nezerine

Feda olsun canım ağa

Senden başka kıyamette

Yoktur bir gümanım ağa

Neyim var ki bu dünyada

Bir tek bu gara köyneğim

Bu dünyada kefenimdir

Kıyamette de kömeyim

Nezer eyle, acı ağa

Bu zelile bu muhtaca

Men bu gara köyneğimi

Değişmenem tahta, taca

Sensen Sırat’ul Mustakiym

Elimden tutanım Hüseyn

Rükum sensen secdem sensen

Namazım, imanım Hüseyn

Başım gözüm üste gelsin

Senin için gelen ölüm

İlk sözde de son sözde de

Adını söyler bu dilim

Esğer’ine Ekber’ine

Abbas’ına gurban Ağa

Niye kopmadı kıyamet

Başın kesilen an ağa

Yüreğimizde yaradır

Rugeyye’nin harabesi

Bizi divane eyliyip

O’nun “baba vay” nalesi

Adın dilime gelende

Kalbimde kan coşar Hüseyn

Güzel eşgin bu gelbimden

Gözyaşımla taşar Hüseyn

Senden ayrı düşsem ağa

Neylerem men yana yana

Kerem eyle çağır bizi

O cennet Kerbubela’na

Mülk-ü Süleyman nedir ki

Bir bakışının yanında

Yerin göğün hazinesi

Gizlidir güzel adında

Cenneti neyleyeyim men

Senin eşgin mene yeter

Sen olmazsan Vallah ağa

Bir Cehennem olar her yer

Ali KIRAN