İmam Ali’ye (a.s) “Tevhid” ve “adalet” sorulduğu zaman şöyle buyurdular:

* Tevhid Allah'ı vehmine göre tavsif etmemek ve adaletse, Allah'ı hikmet ve adalete zıt şeylerle töhmetlenmemektir.

* Mümin, kardeşlerine karşı ululanmaya, ona güler yüz göstermemeye başladı mı, ondan ayrıldı demektir.

"Gurer'ul-Hikem"den

* Mümin, sevgisi Allah için, nefreti Allah için, alması Allah için, bırakması Allah için olan kişidir.

* Mümin, insanların ezasına tahammül eden, fakat hiç kimsenin ondan incinmediği kişidir.

* Beden secdesi, yüzün en şerefli yerlerini toprağa koymak, avuçlarıyla, dizleriyle, ayak parmaklarıyla, gönül alçaklığıyla ve halis niyetle toprağa kapanmaktır. Gönül secdesiyse, geçici şeyleri gönülden çıkarmak, varlığı yok olmayacak şeylere tam bir himmetle yönelmek, ululuğu ve benliği bırakmak, dünya bağlarını kesmek ve peygamberlik huylarıyla huylanmaktır.

* Bedenin orucu, irade ve ihtiyarla azaptan korkup sevaba girmeyi, ecre nail olmayı dileyerek yemekten kesilmektir. Nefsin orucu, beş duyguyu öbür suçlardan çekmek, kalbi de bütün şer sebeplerinden ayırmaktır. Kalbin orucu, dil orucundan, dilin orucu karnın orucundan hayırlıdır.

* Noksan sıfatlardan münezzeh olan Allah, kimseyi delâlete sevk etmez ve Allah kullarına zulmedici değildir.[1]

* Kur'ân'ın helâl ettiğini haram sayan kişi inanmamıştır.

* Şu Kur'an'la düşüp kalkan hiçbir kimse yoktur ki bir fazlalığa ermesin yahut noksana düşmesin. Ona uyarsa hidayette ileri gider, uymazsa körlükle noksana düşer.

* Takiyyesi olmayanın dini de yoktur.[2]

* Size beş vasiyet ediyorum ki, develere binip seferlere düşseniz de onları elde etseniz değer mi değer:

* Hiç biriniz rabbinizden başkasından bir şey ummasın; günahından başka bir şeyden korkmasın. Hiç biriniz kendisinden bilmediği bir şey sorulunca bilmiyorum demekten utanmasın. Hiç bir kimse bilmediği bir şeyi öğrenmekten çekinmesin. Sabredin, çünkü sabır imana nispetle cesetteki baş gibidir. Başı olmayan bedende hayır yoktur. Sabır olmadıkça da imandan hayır gelmez.

---------------

[1] Âl-i İmrân sûresinin 182; Enfâl sûresinin 51; Taha sûresinin 10; Fussilet sûresinin 46 ve Kaaf sûresinin 29. âyet-i kerîmelerinde, Allah'ın kullarına zulmetmeyeceği bildirilmektedir.

[2] - Takıyye, tehlike hâlinde kendini ve Müslümanları, dini korumak için inancı gizlemek anlamına gelir. Âl-i İmrân sûresinin 28. âyetinde, "İnananlar, îman edenleri bırakıp da kâfir dost edinmesinler, bu işi yapan Allah'tan bir şey beklemesin. Fakat kâfirlerden çekinmeniz gerekse o başka. Allah kendisinden sakınmanızı emretmektedir ve dönüp varılacak yer de Allah tapısıdır" demektedir. Nahl suresinin 106. âyetinde de kalbi tam inandığı hâlde zorla küfrü mûcip sözü söyleyenin kâfir olmayacağı beyan buyrulmaktadır. Takıyye bu âyetlere dayanır. Ancak İslâm'ın üstünlüğü, dayanmakla mümkünse, o vakit takıyye caiz olmaz.