Öyle ki bu dürtülerin etkisiyle bazı yanlış hislerin insanda oluşmasına yol açar. İnsan eğer nefsini tezhip edip eğitirse, o dürtülerini kontrol altına alır ve onların doğurduğu olumsuz sonuçlar ve hislerden kurtulur. Bu konuda Allah-u Teala  Şems suresinde şöyle buyurmaktadır:

*"Güneş'e ve onun parıltısına, *Güneş'in ardından gelen Ay'a, *Güneş'i açıp ortaya çıkaran gündüze, *Onu örten geceye, *Göğe ve onu bina edene, *Yere ve onu döşeyene, *Nefse ve onu biçimlendirene, *Sonra da ona kötülük ve takva kabiliyetini verene yemin olsun ki, *Elbette nefsini temizleyip parlatan kurtulmuştur; *Onu kirletip gömen de ziyan etmiştir." [1]

Görüldüğü gibi Allah-u Teala bu ayetlerde on bir yeminden sonra, nefse hem kötülük ve hem de iyilik kabiliyetini ilham ettiğini beyan etmektedir. Yani bunlar insanın fıtratına koyulmuştur. Ancak kimse ne kötülüğü seçmede mecburdur, nede iyiliği. İsterse hür iradesiyle nefsini ıslah edip, eğitip temizler ve böylece kurtuluş ve saadete erişir. İsterse de onu kirletir, dürtülerin elinde esir haline getirir ve pisliklerin içine gömer ve tabii olarak kurtuluş ve saadeti kaçırarak elindeki bu büyük sermayeyi heba eder.

İnsanın fıtratına koyulan dürtülerden kaynaklanan ve dikkat edilmediği ve nefisten uzaklaştırmadığı takdirde, insanı büyük felaketlere, yanlışlara ve cismi ve ruhi zarar ve ziyanlara sürükleyebilecek şeylerden birisi de "kin" ve "kincilik"tir. Biz bu yazıda bu konunun çeşitli boyutlarını ayet ve hadislere dayanarak kısaca açıklamaya çalışacağız:

1- Kin Nedir?

Kin, insanın, kendisine yanlış yapan bir kimseye karşı kalıcı, gizli ve içten içe beslediği bir düşmanlık ve nefret hissidir. Bu his kontrol edilip kökü kazınmadığı ve kalpten atılmadığı takdirde, günden güne büyür, şiddetlenir ve bilahare insan için hem madden ve hem de manen çok büyük ve tehlikeli sonuçlar doğurur. Kısacası insan cismi olarak hastalanmaya elverişli bir vücut yapısına sahip olduğu gibi, ruhen de bu tür hastalıklara müptela olma olasılığı vardır. Dolayısıyla mümkün mertebe bu hastalığa müptela olmamaya dikkat etmeliyiz. Ama müptela olunca da bir an evvel onu tedavi etmeğe ve nefsimizden, ruhumuzdan uzaklaştırmaya çalışmalıyız.

2- Kin ve Kinciliğin Önemi

Bu ruhi hastalığın önemi ve ne kadar tehlikeli bir şey olduğunu hep birlikte hadislerin dilinden öğrenelim:

Allah Resulü (s.a.a) bir gün ashaba hitaben şöyle buyurdu: "Bana benzemekten en uzak olanınızı size haber vereyim mi?" Evet ya Resulallah" dediklerinde, şöyle devam ettiler: "Arsızca-fütursuzca günah işleyen, ağzını bozup başkasına söven, cimrilik yapan, kibirli davranan, başkasına  kin güden ve hased eden kimse." [2]

Hz. Emir-ül Mu’minin Ali (a.s) şöyle buyurmaktadır: "Kin, kınanmaya en çok layık kusurdur." [3]

Yine bu konuda şu hadisler İmam (a.s)’dan nakledilmiştir:

"Kınanmaya en çok layık huy, kindir." [4]

"Kusurların başı kindir." [5]

"Kin, hased ehli olanların ahlakıdır." [6]

"Kin, çetin bir dert ve helak edici bir hastalıktır." [7]

"Kin, öyle bir ateştir ki isteğine ulaşmadan sönmez." [8]

"Kötülüğün silahı kindir." [9]

3- Kinin kötü sonuçları:

a) Gazap ve öfkeyi körüklendirir:

Hz. Ali (a.s): "Kin, gazabı ve öfkeyi doğurur." [10]

b) Kin tedavi edilmesi gereken tehlikeli bir hastalıktır.

c) Kin fitnelere yol açar:

"Hz. Ali (a.s): "Fitnelerin sebebi kindir." [11]

d) Mihnet ve sıkıntılara yol açar:

"Hz. Ali (a.s): "Kim, kin ekerse, mihnet ve sıkıntı biçer." [12]

e) Rahatlık ve huzuru yok eder:

Hz. Ali (a.s): "Kinci insan kendi nefsine eziyet eder ve kat kat sıkıntıya müptela olur." [13]

İmam Hasan Askeri (a.s): "Kin güdenler, insanlardan en az huzur ve rahatlığı olan kimselerdir." [14]

Hz. Ali (a.s): "Kim, kini içinden atarsa, kalbini ve beynini rahatlatır (ve huzura kavuşur)." [15]

f) Kardeşlikleri ve arkadaşlıkları yok eder:

Hz. Ali (a.s): "Kinci insanın kardeşliği olmaz." [16]

Hz. Ali (a.s): "Kinci insanın dostluğu olmaz." [17]

Hz. Ali (a.s): "Ne kötü arkadaştır kin güden kimse!" [18]

Hz. Ali (a.s): "Değerli insan kinci olmaz." [19]

Hz. Ali (a.s): "En şiddetli düşmanlığı besleyen kalp, kincinin kalbidir!" [20]

------------

[1]- (Şems, 1 ila 10)

[2]- El-Kafi, c.2, s.291

[3]- Gurer’ül Hikem, hadis: 966

[4]- Gurer’ül Hikem, hadis: 2917

[5]- Gurer’ül Hikem, hadis: 5243

[6]- Gurer’ül Hikem, hadis: 422

[7]- Gurer’ül Hikem, hadis: 1499

[8]- Gurer’ül Hikem, hadis: 2203

[9]- Gurer’ül hikem, hadis: 5555

[10]- Gurer’ül Hikem, hadis: 530

[11]- Gurer’ül Hikem, hadis: 5522

[12]- Gurer’ül Hikem, hadis: 9157

[13]- Gurer’ül Hikem, hadis: 1962

[14]- Tuhef’ül Ukul, s.488

[15]- Gurer’ül Hikem, hadis: 8584

[16]- Gurer’ül Hikem, hadis: 7483

[17]- Gurer-ül Hikem, hadis: 1043

[18]- Gurer’ül Hikem, hadis: 440

[19]- Gurer’ül Hikem, hadis: 10564

[20]- Gurer’ül Hikem, hadis: 2932