Soru: İmamiye’nin iddiası bir başka yönden de gerçeklerin tersinedir. O da şudur: Diyorlar ki, İmam Mehdi, babasının vefatın (Hicri 260)’dan bir kaç yıl önce dünyaya geldi ve şu ana kadar yaşamaktadır. Bu da normal olarak imkansız bir şeydir. Bir insanın bu kadar uzun bir süre yaşaması mümkün müdür?

Cevap: Bu eleştiri de öncekiler gibi zayıf bir eleştiridir. Çünkü gerçi bu asırdaki insanların ömürleri genelde 70 ila 80 yaşları arasındadır. Ama hiç bir şekilde geçmişte yaşayanların da böyle olduğu ispatlanamaz. Şimdi gerçeğin daha iyi anlaşılabilmesi için, uzun ömürlü olanlardan bir kaç örnek sayacağız:

1) Alimlerin hepsi Hz. Adem’in (a.s) ömrünün yaklaşık olarak 1000 yıl olduğunu söylüyorlar. Hatta yaratıldığı günden öldüğü güne kadar onda asla bir değişiklik olmadığı nakledilmiştir. Çocukluk, gençlik, yaşlılık, kudret ve ilmin azalıp çoğalması gibi, normal insanlarda görülen bu durum onda olmamıştı. Ölünceye kadar aynı şekilde idi.

Çok daha ilginç ve acayip olan bir başka nokta, onun diğer insanlar gibi bir anne ve babadan yaratılmış olmamasıdır. Allah onu topraktan yaratmıştı.

2) Kur’an-ı Kerim'de Hz. Nuh’un (a.s) 950 yıl, kavmini Allah’ın yoluna davet ettiği açıklanmaktadır. Davete başlamadan öncede uzun yıllar yaşamıştı. Ama ne zayıflamış, ne yaşlanmış, ne gücünü kaybetmiş ve ne de aciz olmuştur. Müslüman bilginler Hz. İbrahim (a.s) öncesinde insanların yaşlanmadığını söylemişlerdir. Ancak maddeciler bunları kabul etmezler.

3) Tarih, muhtelif milletlerin içinde bir çok uzun ömürlü insanın hayat öyküsüyle doludur. O insanlardan bir kısmının adını “el-İzah-u fil-İmame” kitabında kaydettim. Bir kısmını da burada zikredeceğiz. İsteyen daha geniş tarih ve biyografi kitaplarına müracaat edebilir.

Onlardan biri “Lokman b. Aad”dır. Tarihçilerin nakline göre 3500 yıl yaşamıştır. Bazıları onun ömrünün 7 akbabanın ömrü kadar olduğunu söylüyorlar. Şöyle ki, o akbabalardan birini yakalıyor ve dağlık bölgede büyütüyordu. O öldüğü zaman bir başkasını yakalıyor, eğitiyor ve ölünceye kadar koruyordu. Bu şekilde 7 tane akbabayı sırasıyla ömürlerinin sonuna kadar bulundurmuştur. Son akbabasının adı da “Lebed” idi ve o içlerinde en uzun süre yaşayanıydı.

Meşhur şair A’şa, Lokman’ın hakkında şöyle bir şiir yazmıştı:

Yedi tane akbabayı kendin için eğittin,

Birinin ömrü bittiğinde diğerini getirdin.

Uzun ömürlülerden bir başkası Rabi b. Za’b b. Vahab b. Buğeyz b. Malik b. Said b. Adiy b. Fezare’dir. O, 340 yıl yaşamıştır. Hz. Resulullah’ı (s.a.a) da görmüştür. Bu şiir de ona aittir:

Beni çok koruyun kış geldiğinde

Soğuk güç bırakmaz yaşlı insanda

Ama bahar gelip, gök sakinleştiğinde

Ona yeterlidir incecik bir cübbe de

Birisi 200 yıl yaşadığında

Onun bütün sevinçleri kaybolur.

Uzun ömürlü olanlardan bir diğeri Mustevğer b. Rabia Kaab'dır. 333 yıl yaşamıştır. Bu şiiri ömrünün uzun olması hakkında yazmıştır:

Şüphesiz ki çok yaşamaktan bıktım.

Üç yüz yıl boyunca ömür sürdüm.

Yüz yıl da ardından geldi.

Buna ilave olarak bir sürede

Ayları günleri saydım.

Eksem b. Seyfi Esedi de uzun ömürlülerdendir. O, 380 yıl yaşamıştır. Bu adam Hz. Peygamber (s.a.a) dönemine ulaşmış; ona iman etmiş; ancak Hz. Resulullah (s.a.a) ile görüşememiştir. Eksem'den bir çok tarihi hikayeler, özlü sözler ve hutbeler nakledilmiştir. Bu şiir de onundur:

Birisi doksan ya da yüz yıl yaşasa,

Cahildir o insan eğer yaşamdan bıkmamışsa

Ömrüm iki yüzü aştıysa da

Ama bana bir kaç gece gibi geldi.

Sefi b. Riyah b. Eksem 276 yıl yaşayan bir başka uzun ömürlü insandır. Onun aklı ve fikri gücü asla değişmedi.

Zabire b. Said b. Saad b. Sehm b. Amr, 220 yıl yaşayan insanlardan bir diğeridir. Asla yaşlanmadı. İslam’ın doğuşuna şahit oldu ama iman getirmedi. Ebu Hatem Rubasi, Utba’dan şöyle naklediyor: Zabire Sehmi 220 yaşında ölmesine ragmen, saçları siyah ve dişleri ise, sağlam kalmıştı. O öldüğü zaman, amcasının oğlu şöyle bir şiir yazmıştır:

Zabire Sehmi öldükten sonra kim ölümü tatmayacak.

Öyle bir halde öldü ki, yaşlanmamış ölmesi ise uzak.

Öyleyse hazır olun, ölüm haber vermeden gelip size de çatar.

Derid b. Samme Çeşmi 200 yıl yaşayan uzun ömürlülerdendir. İslam’ın doğuşunu gördü ama Müslüman olmadı. Huneyn savaşında müşriklerin önde gelen komutanlarından idi. Orada Müslümanlar tarafından öldürüldü.

Muhammed b. Utban b. Zalim b. Zubeydi adındaki şahıs 253 yıl yaşamıştır.

Amr b. Hameme-i busi 400 yıl yaşamıştır. Şu şiiri o yazmıştır:

Beni henüz bulmamıştır ölüm

Oysa gelip geçmiş güzel, baharlı yıllarım

Üç asır üzerimden geçmiştir,

Dördüncüsü ise bitmek üzeredir.

Salman-ı Farisi herkesin, hatta Müslüman olmayanların dahi kabul ettiği uzun ömürlülerdendir. Müslüman ve Müslüman olmayan alimlerin çoğu onun Hz. İsa’yı (a.s) dahi gördüğünü söylemektedirler. Hz. Resulullah’dan (s.a.a)  sonra ikinci halifenin hilafet döneminin ortalarına kadar yaşamını sürdürmüştür.

İranlı tarihçiler, İran’ın eski padişahlarından bazılarının ömürlerinin yukarıda adları geçenlerden daha uzun olduğunu söylemişlerdir.

Onlar şöyle yazmakta: “Ceşn Mehrgan uzun ömürlü padişahlardan biridir. O, 2500 yıl yaşamıştır.”

Ben bu padişahların adını üç sebepten dolayı burada getirmedim:

1)  Arapların uzun ömürlü olanları, Farslarınkinden daha çoktur.

2)  Arap uzun ömürlüler, zamanımıza daha yakındırlar.

3)  Arap alimleri bu insanların yaşadığını kabul ediyorlar. Ama Farslar, Fars padişahlarının böylesine uzun ömürlü olup-olmadıkları konusunda ihtilafa düşmüşlerdir. Bazıları kabul ederken, bazıları reddetmektedirler.

Yukarıda saydığımız insanlar, tarih kitaplarında adları geçen uzun ömürlü insanlardan bazılarıdır. İnsanların uzun ömürlü olmasının mümkün olduğu konusunda kimsenin şüphesi yoktur. Böyle bir şeyin gerçekleştiği de kesindir. Uzun ömürlü insanların olamayacağını söyleyenler, sadece Allah’ı inkar edenler ile bazı müneccimlerdir. Ama semavi dinlerin takipçilerinin hepsi insanların uzun ömürlü olabileceğini kabul etmektedirler.