Soru: Şii tarihçilerin tamamı, İmam Hasan Askeri'nin bütün vakıf ve mal varlığıyla ilgili olarak, annesi “Hadis”i varis olarak kıldığını demekte ve vasiyetinde dünyaya gelmiş ya da gelecek olan oğlundan söz etmediğini yazmaktadırlar. Bu da İmamiye’nin iddiasının doğru olmadığını gösteren delillerden bir diğeri sayılmaz mı?

Cevap: Eleştirmen şöyle diyor: İmam Hasan Askeri (a.s) ölüm döşeğinde iken annesi “Hadis” (Ümm-ül Hasan)’a vakıflarını ve mallarını tasarruf etme hakkını vermiştir. Bu İmam Askeri’nin (a.s) oğlu olmadığının delilidir.

Bu eleştiri de zayıf ve temelsizdir. Buna dayanarak, İmam Hasan Askeri’nin (a.s) oğlunun olmadığı ispat edilmez. Çünkü İmam Askeri (a.s) annesine vasiyette bulunmuşsa, bunun sebebi oğlunun doğumunu gizlemek ve onun kanının dökülmesini önlemek içindi. Eğer vasiyetinde ondan bahseder veya onun kendisine direk olarak vasiyet etseydi, o zaman asıl ve yüce hedef olan İmam Mehdi’nin (a.f) gerekli ve münasip bir zamana kadar korunması hedefi tehlikeye düşerdi. Hatta İmam (a.s) vasiyetinde halifeye yakın olan “Mevla Vasık”, “Mevla Muhammed b. Me’mun” ve “Feth b. Abdurabbih” gibi saray adamlarının adını da getirdi ki, vasiyet Abbasiler tarafından muteber sayılsın ve oğlunun varlığı hususunda şüphe uyanmasın. Bu şekilde onların İmam Mehdi’yi aramalarına engel olmak; Şiileri onun varlığına ve İmametine inanma ithamından uzak tutmak istiyordu.[1]

Yukarıda söylenenlerden şu anlaşılmaktadır: Herhangi birisi, İmam Askeri’nin (a.s) annesine yaptığı vasiyete dayanarak, İmamiye’nin inancını batıl etmeye çalışır ve İmam’ın (a.s) gizli yaşayan oğlunu inkar ederse, bu durum onun düşünme ve anlama gücünden mahrum olduğunu gösterir. Bu şahısın önemli işlerde tedbir alan akıllı insanların metodundan haberi yoktur. İnsanlar, işlerinde her zaman böyle bir yönteme başvurabilirler.

Mansur, 6. İmam’ın (a.s) Vasisi Oluyor

Şii tarihçiler şöyle yazarlar: Şiilerin 6. İmamı, İmam Cafer b. Muhammed (a.s) vefatı esnasında 4 kişiyi kendi vasisi olarak tanıttı.

Birincisi zamanın halifesi Mansur, ikincisi halifenin veziri Rabi, üçüncüsü hanımı Hamide Berberi, dördüncüsü ise oğlu İmam Musa Kazım (a.s).

Bunlara bütün mal ve vakıflarında tasarruf etme hakkı verdi. Öbür çocuklarının vasilik iddiasında bulunacağını bildiği için, vasiyetinde onlardan söz etmedi. İmam Cafer-i Sadık’ın (a.s) vasiyetinin bu şekilde olması, gerçek vasi ve halifesi olan İmam Musa Kazım’ı (a.s) korumak ve Mansur’un hassasiyetinden uzak tutmak içindi.

Bu olay, İmam Hasan Askeri’nin (a.s) İmam Mehdi’yi (a.f) rejimin verebileceği zarardan korumak için gizli tutması gereğinin başka bir delilidir.

-----------------

[1] - Ahmed b. İbrahim şöyle diyor: 262 Hicri yılında İmam Cevad’ın (a.s) kızı ve İmam Ali Naki’nin (a.s) kızkardeşi Hakime’den “Hasan’ın oğlu nerdedir?” sorduğumda, o “Saklanmıştır” diye cevap verdi. Ben “Şiiler dini işlerinde kime başvursunlar” diye sorduğum da, o “Hasan b. Ali’nin (İmam Askeri) (a.s) annesine” dedi. Dedim ki “Bir kadına vasiyet edene nasıl inanayım?” O da şöyle cevap verdi: “İmam Hasan Askeri bu işde ceddi İmam Hüseyin b. Ali (a.s) gibi yapmıştır. İmam Hüseyin (a.s) de Zeyneb’e vasiyet etmişti. Ama emirleri İmam Zeynu’l Abidin (a.s) veriyordu. Bu, İmam Zeynu’l Abidin’in (a.s) canını korumak için bir siyaset idi.” (Sefinetu’l Bihar, c. 1, “Hasan” Maddesi; Biharu’l Envar, c. 22, s. 99).