Cevap: “İfrat” bir şeyde aşırı girmek ve haddi aşmaktır. “Tefrit” ise, onun kaşıt noktasıdır. Mesela aşırı yemek bir ifrattır; ihtiyaç olduğu kadar bile yememek ise, tefrittir. Zannedersem maksadınız Ehlibeyt'le ilgili yanı da şudur ki bazıları (Sünnilerden) bizlerin Ehlibeyt (a.s) sevgisinde aşırı gittiğimizi, hatta güya Hz. Peygamber'den (s.a.a) dahi çok sevdiğimizi iddia ediyorlar.  Oysa bu bir yalan ve iftiradan ibarettir. Biz onları Allah sevdiği için seviyoruz. Hz. Peygamber (s.a.a) sevdiği için seviyoruz. Allah ve Hz. Peygamber (s.a.a) onları sevmemizi emrettikleri için seviyoruz.

Onlar bizim sevdiğimizden çok daha üstün sevgilere layıktırlar. Yeter ki bu sevgimizde İslam'ın koyduğu ölçüleri aşmayalım; haşa onlara uluhiyyet sıfatları yakıştırmayalım.  Onların kendisi bize buyurmuşlardır ki: "Bizi Rububiyyet makamından aşağı indirin ve bizi Allah-u Teala'nın bir kulu olarak görün; ondan sonra bizim hakkımızda istediğiniz her medh-u senayı söyleyebilirsiniz; zira biz onlara layığız.

Asıl vazifesini yerine getirmeyenler bizim dışımızdakilerdir. Yani tefrit yapanlar. Zira başkalarını, onların sahip olduğu faziletlerin binde birine bile sahip olmayan kimseleri sevgi ve ittibada onlara tercih eden, onlardan üstün tutanlar biz değiliz, onlardır. Rabbim bizi onların sevgi ve velayetlerinden ve ittibalarından bu dünyada, şefaat ve refakatlerinden öbür dünyada ayırmasın.