Fahrettin ALTAN

Üçüncü Bölüm: Sade Yaşayışı ve Kocasına Karşı Davranışı

17- Mihriyesi

İmam Bakır (a.s) buyurmuştur ki: “Hz. Fatıma (a.s)’ın mihriyesi, çizgili eski bir çarşaf (veya elbise) ve ağır bir zırh idi; evinin sergisi ise yere serdiklerdi ve üzerinde yattıkları bir koç pustu idi.”[1]

18- Hz. Ali Açısından Hz. Fatıma

Hz. Ali (a.s), bir konuşmasında buyurmuştur ki: “...Allah’a and olsun ki, ben Fatıma’yı asla öfkelendirmedim ve Allah onun ruhunu alana dek asla onu -sevmediği- bir işe zorlamadım. O da asla beni öfkelendirmedi; hiçbir işte bana karşı çıkmadı. Ben ona baktığımda, bütün gam ve üzüntüler benden gideriliyordu.”[2]

19- Ev İşlerinde Yardımlaşmaları

İmam Sadık (a.s) buyurmuştur ki: “-Ev işlerinde- Hz. Ali (a.s) su ve odun temin ediyordu; Fatıma (a.s) da buğdayı un yapıyor, hamur ediyor, ekmek pişiriyor ve yırtık elbiseleri yamıyordu.”[3]

20- İşlerin Bölünmesi

İmam Bakır (a.s) buyurmuştur ki: “-Ev işlerinin taksiminde- Hz. Fatıma (a.s) ev içindeki olan işleri; (yani) hamur etmek, ekmek pişirmek ve evi süpürmek (gibi) işlerin sorumluluğunu üstlendi; Hz. Ali (a.s) da evin dışındaki; yani odun getirmek ve yemek (malzemeleri) temin etmek (gibi) işleri temin etmeyi üstlendi.”[4]

21- Marifet ve Fedakarlığı

Bir gün Hz. Ali (a.s), Hz. Fatıma (a.s)’a; “Evde, bana verecek bir yemek var mı?” diye sordu. Fatıma (a.s) cevaben; “İki gündür ki -seni kendime, Hasan ve Hüseyin’e tercih ettiğim şeyden başka- evde herhangi bir yiyecek şey yoktur.” dedi. Hz. Ali (a.s); “Neden, bir şey temin etmek için bu durumu bana bildirmedin?” diye sorduğunda, Hz. Fatıma (a.s) cevaben; “Ya Ebe’l- Hasan! Temin edemeyeceğin bir şeyi sağlamakta zahmete düşmen hususunda Rabbimden utanıyorum.” dedi.

22- Sade Yaşayışı

Hz. Fatıma (a.s) uzun bir konuşmasında şöyle buyurmuştur: “...Ya Resulellah! Selman benim elbiseme şaşırıyor! Seni hak olarak gönderen Allah’a and olsun ki, beş yıldır ki, benim ve Ali’nin, gündüzleri üzerine develer için ot döktüğümüz, geceleyin de serip üzerinde yattığımız bir koç postundan başka bir şeyimiz yoktur; yastığımız da hurma lifiyle doludur.”[5]

Dördüncü Bölüm: Ev Hanımı

23- Kaynana ve Gelinin Yardımlaşmaları

Ravi diyor ki: “Hz. Ali (a.s), annesi Esed kızı Fatıma’ya; “-Anneciğim!- Su getirmek gibi evin dış işlerinde sen Resulullah’ın kızı Fatıma’ya yardımcı ol; o da un öğütmek, hamur yapmak gibi evin iç işlerinde sana yardımcı olur.” buyurdular.” [6]

24- Evdeki Hizmeti

Hz. Ali (a.s) buyurmuştur ki: “...Hz. Fatıma (a.s), kırbayla o kadar su taşıdı ki, kırbanın başı göğsünde iz bıraktı; o kadar el değirmeniyle un öğüttü ki, elleri kabardı; o kadar evi süpürdü ki, tozdan dolayı elbisesi bozardı; kazanın altında o kadar ateş yaktı ki, elbisesi karalaştı.”[7]

25- Tahammülü ve Şükrü

Ravi diyor ki: “Bir gün Resulullah (s.a.a.) Fatıma’yı, üzerine deve çulu atıp elleriyle hamur ettiğini ve aynı zamanda da çocuğuna süt verdiğini görünce gözleri dolarak şöyle buyurdular: “Kızım! Ahiretin tatlılığı için dünyanın tatsızlığına tahammül et.”

Fatıma (a.s) da cevaben; “Ya Resulellah! Allah’ın lütuf ve nimetlerine karşı O’na hamd ve şükürler olsun.” dedi.[8]

26- Hizmetçilerine Karşı İnsafı

Ravi diyor ki: “Resulullah (s.a.a) savaşların birinde -kızıl denizin sahilinde- bir grup insanları esir aldı... Medine’ye döndüğünde Fatıma (a.s)’ı çağırtıp esir cariyelerden birinin elini onun eline bırakarak; “Ya Fatıma! Bu cariye senindir; ama onuincitme; zira ben onun namaz kıldığını gördüm...” buyurdular.

Fatıma (a.s), Resulullah (s.a.a)’in o cariyeye olan teveccüh ve tavsiyesini görünce şöyle dedi: “Ya Resulullah! Bir gün ben çalışacağım, bir gün de o.” Resulullah (s.a.a), Fatıma (a.s)’ın bu sözünü duyunca gözleri yaşla doldu.”[9]

27- Adaletle Davranışı

Salman-ı Farisi diyor ki: “Bir gün Fatıma (a.s) el değirmeninin önünde oturup onunla arpa öğütüyor ve değirmenin destesine ise elinin kanı akıyordu; Hüseyin de evin bir köşesinde ağlıyordu. Onun bu halini görünce; “Ey Resulullah’ın kızı! Elin yaralanmış, Fizze ise buradadır! (Neden ondan yardım almıyorsun?) dediğimde buyurdular ki: “Resulullah (s.a.a), bir gün onun, bir gün de benim çalışmamı tavsiye etmiştir; işte dün onun çalışma sırasıydı!”[10]

28- Başörtüsü

İmam Bakır (a.s) buyurmuştur ki: “Hz. Fatıma (a.s), cennet kadınlarının hanım efendisidir; onun başörtüsü bu kadardı (eliyle pazısına işaret etti)” [11]

Beşinci Bölüm: Örnek İnsan

29- Doğruluk ve Sadakati

Aişe diyor ki: “Fatıma’dan, babası hariç daha doğru konuşan ve daha sadakatli olan bir kimse görmedim.”[12]

30- Resulullah’a Benzerliği

Aişe diyor ki: “Vakar, Hal-hareket, davranış ve oturup kalkma açısından Fatıma kadar Resulullah’a daha çok benzeyen bir kimse görmedim.”[13]

31- Şehitlerin Mezarına Gitmesi

İmam Sadık (a.s) buyurmuştur ki: “Hz. Fatıma (a.s), her Cumartesi sabahı şehitlerin mezarına gidip orada Hz. Hamza’nın kabrinin başucunda durarak onun için Allah’tan rahmet ve mağfiret diliyordu.”[14]

32- Şehid Eserini Koruması

İmam Bakır (a.s) buyurmuştur ki: “Resulullah (s.a.a)’in kızı Fatıma (a.s), “Sürekli Hamza’nın kabrini ziyaret eder, onu onarır ve düzeltirdi; bir taşla da ona nişane koymuştu.”[15]

33- Cephe Arkasındaki Hizmetleri

Vakidî şöyle diyor: “Muhammed bin Muslime, Hz. Fatıma (a.s)’ın da içlerinde bulunduğu on dört kadınla birlikte yaralıları tedavi etmek için Medine’den çıkıp savaş cephesine (Uhud’a) gelmişlerdi. Onlar omuzlarında yemek ve su taşıyorlardı; yaralılara su verip onları tedavi ediyorlardı.”[16]

34- Meleklerin O’nunla Konuşması

İmam Sadık (a.s) buyurmuştur ki: “Hz. Fatıma (a.s)’ın “Muhaddese” lakabıyla adlanmasının sebebi şudur ki; melekler gökten inip İmran kızı Meryem’i çağırdıkları gibi onu çağırarak şöyle derlerdi:

‘Ey Fatıma! Allah Teala seni seçmiş, seni tertemiz kılmış ve seni bütün kadınlardan üstün kılmıştır. Ya Fatıma! Rabbine ibadet ve itaat et; O’na secde et ve rüku edenlerle beraber rüku et.’

O meleklerle konuşuyordu, melekler de onunla konuşuyorlardı.”[17]

Altıncı Bölüm: Hüznü Ve Dertleri

35- Hicran Derdi

Rivayet etmişlerdir ki: “Hz. Fatıma (a.s), babası Resulullah’tan sonra, sürekli olarak şiddetli baş ağrısından dolayı başı sarıklı, cismi zayıf, organları çökmüş, gözü yaşlı ve kalbi yanık idi; saatten saate baygınlık geçiriyordu.”[18]

36- Çok Ağlayanlardan Biri Olması

İmam Sadık (a.s) buyurmuştur ki: “Çok ağlayanlar beş kişidir: Adem, Yakub, Yusuf, Fatıma ve Ali bin Hüseyin (aleyhim’us- selam)...

Hz. Fatıma’ya gelince; Resulullah (s.a.a)’in ölümünden dolayı O’na o kadar ağladı ki, Medine halkı, onun ağlamasından rahatsız olduklarından dolayı; “Çok ağlamanla bizi rahatsız ediyorsun” demeye başladılar. Fatıma (a.s) onların bu sözlerinden dolayı Uhud şehitlerinin mezarlarına doğru gidip orada istediği kadar ağlayıp sonra evine dönüyordu.”[19]

37- Yüzünün Gülmemesi

İmam Sadık (a.s) buyurmuştur ki: “Hz. Fatıma (a.s)’ın, Peygamber (s.a.a)’in vefatından sonra tebessüm etmesi ve yüzünün gülmesi görülmemiştir. Her hafta iki defa yani Pazartesi ve Perşembe günleri şehitlerin mezarlığına giderek (geçmişleri hatırlayıp); “Peygamber (s.a.a) burada durmuştu, müşrikler ise orada durmuşlardı.” diyordu.”[20]

38- Keder ve Hüznü

İmam Sadık (a.s) buyurmuştur ki: “Hz. Fatıma (a.s), Hz. Peygamber (s.a.a)’den sonra 75 gün yaşadı. Bu müddet içerisinde babasından ayrıldığından dolayı çok kederlenip mahzun oluyordu. Bundan dolayı Cebrail gelerek ona teselli veriyor ve babasının makam ve mevkisinden ve ondan sonra evlatları hakkındaki vuku bulacak hadiselerden haber veriyordu ona; Hz. Ali de onları yazıyordu.”[21]

39- Mazlumiyeti

Hz. Ali (a.s) buyurmuştur ki: “Resulullah (s.a.a)’in kızı Fatıma, sürekli olarak mazlumdu, hakkından men edilmişti, mirasından uzaklaştırılmıştı, Resulullah (s.a.a)’in onun hakkındaki tavsiyesi gözetilmemişti, Peygamber ve yüce Allah’ın Fatıma’ya nispetle olan hakkı riayet edilmemişti. Allah Teala hakim ve zalimlerden intikam alıcı olarak yeter.”[22]

40- Ebedi Bir Öfke

Ravi diyor ki: “İmam Hasan-ı Mucteba (a.s)’ın torunlarından Abdullah bin Musa’nın yanına gelerek ondan Ebu Bekir ve Ömer hakkında soru sorduk. Cevaben şöyle dedi: “Ceddim (dedem) Abdullah bin Hasan’ın verdiği cevabı size vereceğim. Ceddimden bu soru sorulduğunda cevaben şöyle dedi: “Annemiz (Hz. Fatıma- a.s-) sıddika (doğru konuşan) birisi idi; mürsel Peygamberin de kızı idi. O bir grup kimselere gazaplı olduğu halde vefat etti; biz de onun (onlara karşı) gazap ve öfkesinden dolayı gazaplı ve öfkeliyiz.”[23]

----------------

[1]- Keşf’ul Ğumme, c. 1, s. 363.

[2]- Kafî, c. 8, s. 165.

[3]- Tefsir-i Ayyaşî, c. 1, s. 171. İşlerin taksimi, Esed kızı Fatıma’nın Hicri 4. Yılda vefatından sonra gerçekleşmiştir.

[4]- Nakledildiğine göre, o elbisenin on iki yamağı varmış!

[5]- Dürr’ul Vakiye, s. 275.

[6]- Ensab’ul Eşraf, c. 2, s. 37, h. 36.

[7]- İlel’uş-Şerayi, c. 2, s. 65.

[8]- Menakıb, c. 3, s. 342.

[9]- Maktel’ul Hüseyin (a.s), s. 69.

[10]- Haraic ve Cerâih, s. 530.

[11]- Makarim’ul Ahlak, s. 94.

[12]- Menakıb, c. 3, s. 341.

[13]- Sahih-i Tirmizi, c. 5, s. 466, h. 3898.

[14]- Tehzib, c. 1, s. 465.

[15]- Vefa’ul Vafa, c. 3, s. 932.

[16] - Şerh-i Nehc’ul Belağa, c. 15, s. 36

[17] - İlel’uş-Şerayi, s. 216.

[18] - Menakıb, c. 3, s. 362.

[19] - Hısal, s. 272, h. 15.

[20] - Kafi, c. 6, s. 561.

[21] - Kafi, c. 1, s. 458.

[22]- Emali-yi Şeyh Tusi, s. 155.

[23]- Şerh-i Nehc’ul Belağa, c. 6, s. 49.