Hz. Ali Ekber’in (a.s) babası, Şiaların üçüncü imamı olan İmam Hüseyin (a.s) ve annesi ise, Leyla binti Ebu Mürre’dir. [1]

Tarihi kaynaklarda lakabının “Ekber” ve künyesinin ise, “Ebu’l Hasan” olduğu geçmiştir. [2]

İmam Hüseyin (a.s), çocuğunun adını “Ali” koymuş ve bu şekilde İmam Ali’nin (a.s) adını koymuş ve bu şekilde İmam Ali’nin (a.s) adını ortadan kaldırmak isteyen veya silinmesi için gayret sarf edenlerle mücadele etmiştir. İmam Hüseyin (a.s) yalnızca bu oğlunun adını değil, her üç oğlunun da adını “Ali” koymuştur. [3]  

Doğumu

Hicretin 33. yılında Şaban ayının 11’inde Medine’de dünyaya gelmiştir. Denildiğine göre dış görüntüsü ve ahlaki yapısı Hz. Peygamber-i Ekrem’e (s.a.a) çok benzemekte idi.

Dış görünüşü çok heybetli olup, mübarek yüzü ay gibi parlamaktaydı. Çok yakışıklı ve güzel çehreli idi. Açık tenli ve kırmızıya çalan rengi, iri ve siyah gözleri, uzun kirpikleri olup, fiziği orantılı ve dengeli, sine ve omzu ise genişti.

Hızla yol yürür ve yol yürüdüğünde sanki yamaçtan iner gibi yürür veya bir taşın üzerinden aşağı iner gibi yürürdü. Birisine doğru döndüğünde tüm bedeni ile dönerdi. Gökten ziyade daha çok yere bakardı. Kendisinden misk ve amber kokusu yayılırdı. [4]

Bundan dolayı İmam Hüseyin (a.s) onu, yaratılış, huy, ahlak, ruhsal özellikler, konuşma ve sosyal davranışlarda Hz. Resulullah’a (s.a.a) en çok benzeyen kişi olarak tanıtmıştır. [5]

Ancak bazı Şia âlimleri Hz. Ali Ekber’in (a.s) İmam Seccad’ın (a.s) küçük kardeşi olduğunu açıklamışlardır. [6] Bu görüş Merhum Tusteri tarafından tenkit edilmiştir. [7]

Aşura Vakıasında olağanüstü cesaret ve fedakârlık sergilemiş ve Yezid ordusuna karşı savaşırken Kerbela sahrasında şehit olmuştur. Nakledilen rivayetlere göre, Aşura’da şehit olan Ben-i Haşim’den ilk kişidir.

Hicretin 61. yılında Muharrem ayının 10’unda Aşura hadisesinde babası ve çok sayıda Ben-i Haşim’le birlikte Kerbela’da şehit olmuştur. [8] Kabr-i şerifleri Kerbela’da değerli babası İmam Hüseyin’in (a.s) kabrinin ayak ucundadır. Ulema, Hz. Ali Ekber’in (a.s) “Ekber” lakabı ile İmam Hüseyin’in (a.s) en büyük oğlu olduğunu rivayet etmiştir. [9]

-------------

[1]- Makatilu’t-Talibin, s. 86; Ebu Mihnef, Vakatu’t-Taf, s. 276; Yakubi, Tarih-i Yakubi, c. 2, s. 184.

[2]- Ebu’l Ferec-i İsfahani, Makatilu’t-Talibin, s. 86.

[3]- Maali Sibteyn, c. 1, s. 206.

[4]- Fersanu’l Heyca, s. 293 ve 294.

[5]- Seyyid İbn-i Tavus, Luhuf, s. 139; Harezmî, Maktelu’l Hüseyin (a.s), c. 2, s. 34.

[6]- Şeyh Müfid, el-İrşat, c. 2, s. 114; Şeyh Tusi, Rical, s. 76.

[7]- Kamusu’r-Rical, c. 7, s. 419 – 420

[8]- Es-Semavi, Muhammed b. Tahir, Selahşuran Taf, s. 61.

[9]- Tesmiyetu Men Katlu Maa’l Hüseyin (a.s), Sayı: 8; İbn-i Saad, Tabakat, c. 5, s. 211; Taberi, Tarihu’l Umem ve’l Muluk, c. 5, s. 446; Belazuri, Ensabu’l Eşraf, c. 3, s. 361.