Daha sonra kendi aralar?nda me?verete koyuldular ve söz sahipleri olan Akib’e ?öyle dediler: “Sen ne dü?ünüyorsun?” O ?öyle cevap verdi: “Ey Nasraniler! And olsun sizler Muhammed’in peygamber oldu?unu ve onun Allah taraf?ndan bir kitapla geldi?ini biliyorsunuz. Peygamberi ile Mübahale edipte ya?l?lar? kalan çocuklar? büyüyen hiçbir ümmet olmam??t?r.

E?er böyle yaparsan?z helak olaca??z. E?er kendi dininizde ?srarl? iseniz, bu adam? terk edin ve kendi diyar?n?za dönün”. Bu esnada, Allah Resulü (s.a.a) geldiler ve kuca??nda Hüseyin, Hasan’?n eli elinde, Fat?ma arkas?nda ve Ali’de Fat?ma’n?n arkas?nda idi. Hz. Peygamber (s.a.a) ?öyle buyuruyordu: “Ben dua etti?imde sizler de amin deyiniz”.

Necran Oskof’u bu manzaray? görür görmez, Necran Nasranilerine dönerek ?öyle dedi:

“Ben öyle simalar görüyorum ki, Allah dilese bunlar?n hürmetine da?lar? yerinden söker. Sak?n Mubahale etmeyesiniz; helak olursunuz ve k?yamete kadar yeryüzünde Nesrani kalmaz.

Daha sonra ?öyle dediler: “Ey Ebu’l Kas?m! Biz Mubahale etmemeye karar ald?k. Sen kendi dininde kal ve bizde kendi dinimizde kalal?m”. Daha sonra aralar?nda bir anla?ma yaparak, bir birlerinden ayr?lm??lard?r. Zameh?eri bu ayete dayanarak, Ehlibeyt’in (a.s) yüce makam ve üstünlü?ünün oldu?unu söylüyor. [1]

Bu ayetin ?an-? nüzulunu bu ?ekilde nakledip, Hz. Ali (a.s), Hz. Fat?ma (s.a), Hz. Hasan (a.s) ve Hz. Hüseyin’in (a.s) ad?n? bu olayda zikredenlerden baz?lar? ?unlard?r:

1-Haf?z Ebu Naim ?sfahani, Nüzulu’l Kur’an

2-Tefsir-i ?bn-i Kesir, c.1, s. 370

3-Haf?z Suyuti, Esbabu’n-Nüzul Dürru’l Mensur.

4-Sahih-i Müslim, c. 7, s. 120, h. 1871

5-Sünen-i Tirmizi, c. 4, s. 293, h. 4085

6-Müsned-i Ahmed, c. 1, s, 185

7-Sünen-i Beyhaki, c.7, s. 63

8-Müstedrek-u Hakim, c. 3, s. 150

9-El-?sabe, c. 2, s. 503

10-Marifetu’l Hadis, Hakim, s. 50

Ahmed b. Hanbel kendi müsnedinde ?öyle naklediyor: Hz.Peygamber (s.a.a) Hasan ve Hüseyn’in elini tutarak ?öyle buyurdu:

“Kim beni ve bu ikisini, bunlar?n babas?n? ve annesini severse, k?yamet günü benimle beraber benim derecemde olacakt?r”. [2]

?afii ?bn-i Me?azili, Cabir b. Abdullah Ensari’den ?öyle rivayet etmi?tir: Hz. Peygamber (s.a.a) bir gün Arafat’ta Hz. Ali’ye (a.s) ?öyle buyurdu:

“Ey Ali! Yakla?. Ben ve sen bir a?açtan yarat?lm???z. Ben, o a?ac?n köküyüm ve sen fer’isin (gövdesisin); Hasan ve Hüseyin de onun dallar?d?r. Kim o dallardan birine tutunursa, Allah onu cennete götürür.”[3]

Abdullah b. Abbas ?öyle diyor: “Hz. Peygamber’den (s.a.a), Hz. Adem’in Rabbinden ald??? kelimeler hakk?nda sorulunca ?öyle buyurdular: Adem, Muhammed, Ali, Fat?ma, Hasan ve Hüseyin’in hakk?na Allah’a yemin etti ki, tövbesini kabul etsin. Allah da onun tövbesini kabul etti”. [4]

Zamah?eri kendi tefsirinde Ehlibeyt (a.s) hakk?nda bir rivayet nakletmi? ve bu rivayeti Fahri Razi ve Kurtubi de kendi tefsirlerinde ondan iktibas etmi?lerdir. Mezkur hadis Ehlibeyt’in (a.s) makam ve faziletini aç?klamaktad?r. O hadiste Hz. Resul-ü Ekrem (s.a.a) ?öyle buyuruyor:

“Kim Âl-i Muhammed’i sevdi?i halde ölürse, ?ahadet mertebesine eri?mi? olarak ölür. Bilin ki, kim Âl-i Muhammedi sevdi?i halde ölürse, ba???lanm?? olarak ölür. Bilin ki, kim Âl-i Muhammed’i severek ölürse, tövbe etmi? olarak ölür. Bilin ki, kim Âl-i Muhammed’i severek ölürse, iman? kamil mümin olarak ölür.

Bilin ki, kim Âl-i Muhammedi severek ölürse, ölüm mele?i ona cennet müjdesi verir. Sonra da Münker ve Nekir onu cennetle müjdeler. Bilin ki, kim Âl-i Muhammed’i severek ölürse, gelin kocas?n?n evine girer gibi cennete gider. Bilin ki, kim Âl-i Muhammed’i severek ölürse, Allah onun kabrinde cennete iki kap? açar. Bilin ki, kim Âl-i Muhammed’i severek ölürse, mezar? rahmet meleklerinin ziyaretgah? olur. Bilin ki, kim Âl-i Muhammed’i severek ölürse, sünnet üzere gerçe?e uyan topluluktan olarak ölür.

?unu da bilin ki, kim Âl-i Muhammed’e bu?z ederek ölürse, k?yamet günü iki gözü aras?na “Bu Allah’?n rahmetinden meyustur” sözü yaz?lm?? olarak gelir. Bilin ki, kim Âl-i Muhammed’e bu?z ederek ölürse, kafir olarak ölür. Bilin ki, kim Âl-i Muhammed’e bu?z ederek ölürse, cennetin kokusunu bile alamaz.”[5]

-----------------

[1] -Tefsir-i Ke??af, Al-i ?mran Suresi, 61. ayetin tefsiri

[2] -Müsned-i Ahmed, c. 1, s. 77; Zehairu’l Ukba, s. 123

[3] -Menakib-i ?bn-i Me?azili, s. 90 ve 297

[4] -Menakib-i ?bn-i Me?azili, s. 63, Yenabiu’l Mevedde, s. 97

[5] -El-Ke??af, Zamah?eri, c. 4, s. 221; Tefsir-i Fahri Razi, c. 27, s. 166; Tefsir-i Kurtubi