Bismillahirrahmanirrahim

Cevap: Muhterem kardeşim, önceki cevapta da yazdığımız gibi ruhlar hakkında iki görüş vardır. Bir görüş ruhların önceden yaratıldığı ve onlardan ahit alındığı, ama bazılarının bu ahitte samimi olduğu, bazılarının ise olmadığı ve bedenler yaratıldıkça her ruhun kendi bedenine taalluk ettiği yönündedir. Diğer bir görüş ise ruhların bedenle birlikte ilk yaratılışı cisim ve somut olduğu ve giderek soyutlaştığı yönündedir. Bu görüşü savunanlar, "Kalu bela", yani ahitleşme konusunun yaratılışla ilgili bir mesele olduğunu savunmaktadırlar. Yani, Allah-u Teâlâ, insanları tevhid fıtratı üzere yaratmıştır. Adeta her insanın vücudu hal lisanıyla Allah'ın varlığına itiraf etmektedir. Başka bir deyişle eğer her varlığa, "Rabbin kimdir?" denilirse, fıtrat ve yaratılışı bozulmayan her varlık "Allah'tır" cevabını verir. Birinci görüşü kabul ettiğimiz takdirde, evet her ruhun ilk yaratılışından beri nefsanî boyutu da vardır. Ondan dolayı da bazıları bu dünyada olduğu gibi, ruhlar âleminde de nefsine uyup inkâr yoluna gitmiştir. Bazıları ise uymayıp samimi bir şekilde gerçekleri itiraf ve kabul etmiştir. Bu dünyada da adeta oradaki kabulünü yaşamaktadır.

Şimdi birinci görüşe göre sorunuza şöyle cevap verebiliriz ki bir insan eğer orada samimi itirafta bulunup gerçekleri kabul etmiş ve bu dünyada da nefsine hâkim olup ilahi emirlere teslim olmuş ve onları yaşamış ve bu halini ömrünün son nefesine kadar koruyabilmiş ise, artık öbür dünyada inkâr ve nefse tabi olma diye bir şey olmayacaktır; yani ölçü insanın bu dünyadan göçerken hangi hal ve durum üzere oluşudur. Zira öbür dünya bu dünyanın batın yüzüdür ve insanın öbür dünyası, cenneti ve cehennemi bu dünyadaki amellerine göre şekillenecektir. Cennette artık nefse tabi olma diye bir şey söz konusu olmayacaktır. Bunu Kur'an'ın ayetlerinden açıkça anlayabiliriz; örneğin A'râf Suresi'nde şöyle buyuruyor:

"Orada kalplerinde bulunan kini çıkarıp atarız. Onların altlarından ırmaklar akar. "Bizi buna erdiren Allah'a hamdolsun. Eğer Allah bizi doğru yola sevk etmeseydi biz doğru yola erişemezdik. Şüphesiz Rabbimizin peygamberleri bize gerçeği getirmişler." derler. Onlara şöyle seslenilir: "İşte size cennet! Yaptıklarınıza karşılık buna varis oldunuz". (A'râf, 43)

Yine Hicr Suresi'nde şöyle buyuruyor:

* "Allah'tan korkanlar, elbette cennetlerde ve pınarların başındadırlar.

* "Onlara: "Selametle güven içinde oraya girin" denir."

* "Biz o cennetliklerin kalplerindeki kinleri çıkarır atarız. Hepsi kardeşler olarak sevinç içinde karşılıklı koltuklara otururlar."

* "Orada kendilerine hiçbir yorgunluk gelmeyecek. Oradan çıkarılacak da değillerdir."

* "Kullarıma haber ver ki, gerçekten ben çok bağışlayıcı ve pek merhamet ediciyim." (Hicr, 45 ila 49)

Görüldüğü gibi cennete giren kimse orada ebedi olarak kalacaktır ve artık oradan çıkması söz konusu değildir ve orada her türlü kötülükten artık güvende olacaktır. Dolayısıyla hiçbir şey onu saptıramaz, ona zarar veremez. Hem A'raf suresi, hem de Hicr suresinde geçen "Biz o cennetliklerin kalplerindeki kinleri çıkarır atarız" şeklindeki cümle, nefs ve nefsanî vesvese ve kötülüklerin orada etkili olmayacağı gerçeğini ortaya koymaktadır. Zira öyle olsaydı, nefsanî bir illet olan kin ve kinciliğin de orada işlemesi gerekirdi. Oysa Allah-u Teâlâ açıkça mu'minlerin kalplerinden kini söküp atacağını vaad etmektedir. İnşallah bu kısa açıklama sizi rahatlatmıştır. Allah'a emanet olun.