Soru: İmam Bakır (a.s) şöyle buyurmuştur: “Dünyada rızkı; insanlara muhtaç olmamak, ailesini genişlikte tutmak ve komşularına ihsanda bulunmak için taleb eden kimse kıyamet günü yüzü ayın on dördü gibi parlak ve nurani olduğu bir şekilde Allah azze ve celle’yi mülakat eder." (el-Kafi, c. 5, s. 78) Hocam bu hadisi bana açıklarsanız sevinirim. Mülakatın anlamı karşılıklı konuşmak değil mi? Oysa ki bizler Allah' (Azze ve Celle) hiçbir zaman göremeyeceğiz. Bu yüzden kafama takıldı, gerekli açıklamanız için şimdiden teşekkür ederim. Allah'a emanet olun.

Cevap: Aziz kardeşim. Benzer tabirler bizzat Kur'an'da da mevcuttur. Mülakatın lügat anlamı buluşma, karşılaşmadır. Bu mülakattan maksat haşa belli bir yerde Allah-u Teala'nın huzuruna varıp onunla buluşacağımız anlamında değildir. Onun yeri mekanı yoktur. Mekanı yaratan odur. Maksat şudur ki Allah-u Tealan'nın kullarına inayet ve lütufları veya kahr u gazabı, tam anlamıyla o gün tecelli edeceği için, insanların bu mükafat veya cezalarla karşılaşmaları Allah'la buluşma olarak tabir edilmiştir. Buna benzer tabirler Kur'an'da çoktur. Örneğin Fecr Suresi'nde şöyle buyuruyor: "(O gün) Rabbin ve melekler, saf saf gelirler." Şimdi bu ayetin zahirine dayanarak Allah'ın da meleklerin yanında yürüyerek mahşere geleceğini söyleyebilir miyiz? Allah'ın (haşa) ayağımı var ki onlarla birlikte yürüsün gelsin?! Demek ki ayetin zahiri manası kastedilmemiştir. Maksat meleklerin Allah'ın emirleriyle birlikte mahşere insanların hesap kitabına yetişmeleri için gelişidir.